Zondag 25 jan. 2015 Saint Réverien 15 km
Het lichtet overal
Hoe luttel weet mijn minnekien
Al waar ik henen zal
(Elckerlijk, lang geleden)
Gezellig ontbeten met zijn vieren, samen met nog een ander Frans koppel en met een een jong Frans-Italiaans koppel, waarvan zij het hoogste woord voerde. De laatste 2 woonden in Parijs, waren (nog) kinderloos en wilden de Parijse hectiek een weekendje ontvluchten. Zullen ze wel enigszins gebaald hebben van onze matineuze aktiviteit.
Jos ging na een nacht naar huis, nadat hij Sonja en zijn Brigitte bij mij had afgeleverd. Jos uitgezwaaid, Leon uit zijn wei, 150 m. verder, gehaald en pas laat op stap, 11 uur, want ik moet de dames rustig op gang laten komen. Leon kreeg gisteravond en vandaag wat krachtvoer. Wij hadden dat gisteravond al gehad, hetgeen mijn buikje vannacht enigszins opblies.
De sneeuw was na een paar uur weg, de weg mooi en vrij rustig en we kwamen om 3.30 uur aan bij het pelgrimsonderkomen van Saint Réverien. De ingang was door een zijdeur van het gemeentehuis: één ruimte, met daarin de keuken, de douche en de 2 bedden (zie foto). Omdat we niet met zijn drieën in een stapelbed passen, had ik gedacht één bed voor Bri en Sonja samen en het andere voor mij? De wc is buiten, achter het gemeentehuis, 75 m. lopen. In het ene wc- huisje maak je het licht aan voor het andere sjietes (toilet). Niet bepaald handig. De beheerder komt zich een uur later voorstellen. Hij had in de buiten-wc het verwarmingselement aangezet. Wat een luxe! Alsof we daar de krant gingen zitten lezen! Waar heb je Leon gelaten?, vraagt hij. Na een rondgang door het dorp, uiteindelijk hier om de hoek een poort opengemaakt naar een tuin. Komt een heel boze man met rollende ogen het huis uit, wie ik wel denk dat ik ben en wat ik daar kom zoeken. Terwijl ik rustig zijn getier aanhoorde, kwam zijn bedaarde echtgenote naar buiten. Ze herkende in mijn devote uitdrukking direct de rechtgeaarde pelgrim. Na luttel overleg was het alweer geregeld: Leon mocht in hun wei. Zie zo. In ieder geval wij weer allemaal onder de pannen. Nu nog onderdak regelen voor morgen. In ons pover verblijf en ook elders in het dorp was weer eens geen wifi, dus onmogelijk om adressen van chambres d’hotes via internet te vinden. De telefoon heeft binnen in ons onderkomen geen ontvangst. Daarvoor moet je het plein, buiten, oplopen. Waardeloos. Om stapelgek van te worden. Na 3 uur ploeteren hadden we nog niets gevonden. Dan maar eerst eten. Overleven we in ieder geval vandaag, voordat we morgen misschien doodvriezen. Ten lange leste toch maar weer een sms-beroep gedaan op schoonzusje Lil, want die kan wonderen verrichten: een voorwaarde om later heilig verklaard te kunnen worden. Maar Lil zat met een lekkage in huis en een echtgenoot, die juist nu een paar dagen weg was voor werk. Dus ging Lils toverkracht waarschijnlijk naar de bij haar aanwezige loodgieter. Dan morgen maar vroeg op pad naar het ongewisse. En nu met de kippen op stok, want morgen wordt in ieder geval een lange dag. Tis maar wat je leuk vindt. Son en Bri lagen, ik geloof om 19 u. al plat. Zo kapot waren ze. Ik wist niet dat ik zó vermoeiend was voor “het” vrouw. Ik dacht dat het dat was voor vandaag, maar, terwijl de schoonheden al nabij hun remslaap waren, kreeg ik van Lilian een adres aangeboden, bij mevr. Pompone. De zoon van mme Pompone zei, dat we morgen om 12 u. moesten bevestigen, of we kwamen. Van coll. Marietje kregen we ook een adres. Zij had met wat moeite iets weten te vinden. Maar het was wel bij twee naturisten. Och, als we maar een warm bed en warm water hebben, zijn we al ver gevorderd. Desnoods kunnen we in de jacuzi(hoe schrijf je dat?) zitten indien er geen douche is, terwijl onze gastheer/heren? (ook gastvrouw?) in hun nakie elkaar nazitten door dat huis. Maar ook zij namen niet op. Ze wisten niet wat ze zouden missen, dummies! En verder was er nog een zogenaamd Engelse B&B waar we welkom waren, maar het Engels dat men aan de andere kant van de lijn sprak, daar verstond ik er geen stom woord van. Dus gingen we maar weer door in het Frans. Die poging mislukte ook. Het bleef uiteindelijk mevr. Pompone. Ik mijn dames gewekt met het goede bericht, om ze weer direct over te geven aan het slaapmannetje.
Zo daar zien we in elk geval Sonja,en vriendin ,de spits is er af en waarschijnlijk vinden de dames het zo leuk ,en mooi dat je ze niet meer weg krijgt ,en ze als een blok aan je been ( niet figuurlijk) met je mee blijven lopen 🙂
Wel knap van de dames dat ze het doen petje op .
Voor morgen een fijne en relexen dag toegewenst ,hou jullie taai gr Harrie,Marlies.
Hoi Harrie,
En ? Hoe hebben de dames de nacht overleefd?
Benieuwd hoe het deze week zal gaan ?
Veel plezier samen! Groet aan Sonja ook van Anne.groetjes. Paul
Hallo Harrie Sonja en vriendin
Hier nog eens een berichtje uit Vijlen. Leuk dat je weer gezelschap hebt, zal je wel naar hebben uitgekeken. Wel dapper dat de dames ook een weekje tijdens de vakantie willen “afzien” .
Natuurlijk volgen we je tocht op de voet, nou ja met tussenpozen, het blijft leuk en spannend om te lezen. Wij kunnen ons goed inleven in de avonturen 😉
Ooh ja vanwege telefoon ontvangst en wifi beslommeringen wil ik je een hart onder de riem steken.
Weet je dat pelgrims zeker tot 1989 en ver daarna nog naar telefooncellen moesten gaan, en dat voor hun tot zeker 2004 Wifi waarschijnlijk een lekker pittig worstje was ??. Je hebt er niets aan maar toch een leuk weetje , wat een beetje kan helpen als je weer eens geen ontvangst hebt.
Groetjes Rob en vast van Plien maar die is er even niet.
Beste Harrie en Che.
Heb geprobeerd je te helpen met vinden van logement en via Office de Tourisme van Bourges en Vezelay. Daarbij baseer ik me op de oorspronkelijke route van je site. Ik zie dat je redelijk ver van Bourges bent gebleven. Los van het feit dat Bourges niet gereageerd heeft op 2 verzoeken moet een logeeradres wel passen in de route. Omgekeerd moeten die ook weer niet de route en dagmars gaan bepalen.
kun je aangeven hoe je route op wat langere termijn gaat verlopen met name in relatie tot wat grotere plaatsen waar Of. de Tourisme zijn
Van ‘Vezelay” kreeg ik het volgende adres
Gite d,etappe Vezelien a Foissy les Vezelay a 6 km de Vezelay peut accueillir les chevaux Tel.0033386332840 of via nicoledavid@yahoo.fr
Veel succes en plezeer mit de meedskes !
Wij genieten van je verhalen
Thuur en Lily