Zaterdag 24 jan. 2015 Cervenon, gehuchtje bij Prémery, dat ook al erg klein is (2200 inw.), 32 km

Mijn hospes-weduwnaar had vanmorgen netjes mijn koffie klaargezet, stokbrood, beetje boter en jam. Ik complimenteerde hem met de nette verzorging van alles: bed, prachtig geplooide lakens, een sierkussentje. Doe ik allemaal zelf, zei hij. Kinderen wonen ver weg: in Lille en in Parijs. Nauwelijks werk te krijgen. Iedereen trekt weg. Dat hoor ik al vanaf Z-Spanje. Als die trend zo doorgaat in Europa dan wordt het hier een vakantiecontinent voor Asiërs: chinezen en zo, want behalve oude dorpen en steden bezichtigen is hier dan geen economische activiteit meer. Ik hoop dat ik me vergis. Maar mooi is het wel. Ik was nog maar net vertrokken, of het begon te sneeuwen. Omdat ik geen zin had om verkeerd te lopen op de Santiagoroute door het natte bos, nam ik maar weer de kortste asfaltweg. Ook al omdat die korter was dan de Compostellaroute. Nadeel is weer, dat ik die jonge hond de hele dag moet aangelijnd houden. Ik heb gisteren al mijn beklag gedaan over hoeveel dat me op de zenuwen werkt. Aan de overkant een konijn! En monsieur springt de weg op. In de wei rennen paarden met ons mee. Uiterst opwindend voor Tosca. Wegrennende schapen, een vrachtwagen, waar Leon van schrikt, een vogel die laag overvliegt. Dan bijt ze in aanhankelijkheid mijn handschoen kapot, grijpt mijn route-aantekeningen uit mijn hand, wil met de riem spelen. Allemaal best, als dat maar niet op de weg is, of erger nog, in de stad, met een nerveus paard, of langsrazend verkeer. Sommigen toeteren als aanmoediging, anderen, omdat ik in hun vaarwater zit. Intussen kijken op gps, in routeboekje. Pffff! Uiterst enerverend. Geen romantisch toertje Bourgondië. Onderweg, in Nevers, zie ik mooie reclameposters voor vakanties: proef de vrijheid! Sportieve, atletische jongeren in de bergen, of op het water. En ik? Enigszins sportief is deze onderneming wel. Maar heb ik nu de vrijheid, een jaar lang? Pap vond dat vrijheid alleen bestaat in gebondenheid. Die mooi gebouwde sportlui op de poster ontvluchten even hun drukke leven en voelen zich dan vrij. Maar wat ik doe is veel echtere vrijheid. Dacht je ja. Gebonden aan mijn dieren, gebonden aan mijn schema. Houd ik dat niet aan, dan haal ik niet de Noordkaap voor de winter. ‘T is maar wat je vrijheid noemt. Daar nog wat over gefilosofeerd. Velen dromen ervan vrij te zijn van al hun verplichtingen, i.p.v. positief met hun bindingen om te gaan. Ik probeer wat te maken van deze excursie. Het is te makkelijk, om me er van vrij te maken en te stoppen. Zo zit ik niet in elkaar.
Sms van Sonja, Bri en Jos: oponthoud, file, wegens sneeuw. Komen uren later. Ik vraag de baas hier, of we dan nog te bikken krijgen. Hij lacht, dat hij wel wat regelt. Hij heeft een heel hoog dameslachje. Maar is aardig en heeft zijn auberge prima verzorgd. Met zijn 4-en hebben we een suite. Om de badkamer-wc te bereiken moet het ene koppel door de kamer van het andere koppel. Gezellig vannacht. Maar flink Bourgondische wijn drinken, dan merken we het nauwelijks.
Leon in een wei, die niet perfect is omheind. Als hij morgen maar niet weg is. Tosca in de garage. Komst Sonja, Brigitte en Jos. Happy together. Morgen verder.