28 september 2014. Zondag, wijnfeest Wahlwiller

Invalid Displayed Gallery

Vandaag wijnfeest in Wahlwiller. Prachtig weer, goede sfeer, gezellige muziek en veel leuke bekenden: lekkere wijn, zeiden sommigen, velen zeiden niets, een enkele keurde de wijn af. Tja, wijn is als een partner, zeg ik dan maar, het is niet altijd wat het in den beginne lijkt. Wat de een bevalt vindt de ander niks. En verder nog wat bla bla over natuurproduct, handmatig gebrouwen en gebotteld, steeds weer verrassend resultaat etc. En dat hij lekkerder wordt, hoe meer men drinkt. En dat de alcohol altijd werkt. Zo prijst ieder zijn wijn op zijn/haar eigen manier aan. Ik voelde me niet 100 %, dus ik vond het allemaal niet om te zuipen. Erwin opende het feest en presenteerde de nieuwe, mooie, wijnkoningin Heike in bijzijn van beschermvrouwe Dieneke Schepel, die ik maar 1 x per jaar zie (en kus), nl. steeds hier en burgemeester Bas (die ik nooit kus). Ook een foto van de ex-koninginnen (foto)

.

Bij de bijen zijn die aan het uitsterven, in Wahlwiller komen er steeds meer. Verschillende kondigden weer aan MISSCHIEN een stuk mee te lopen. Mike van der S. kwam zijn vriendin voorstellen. Wow! Leonard, Christien, Thea en vele anderen waren ook weer van de partij. Ron van den H. zit al meer dan 15 j. in Tailand, kwam zijn broer me vertellen, gebroken met het westen. Verder een koppel waarvan zij aniridie heeft (nooit van gehoord), maar die zijn dus ongeveer blind, en haar vriend/partner rolstoelgebonden door aangeboren spasticiteit. Aardig, positief koppel. Pastoor Reijnen zou een gebed maken voor mijn reis. Een praatje met de zus van wijngaardenier Wim H., welke zus mij lang geleden al had geadviseerd niet met een lastige hengst en onbehouwen herdershondenreu op stap te gaan. Ik moest haar gelijk geven, nu ik een gecastreerd paard heb en een teefje (zie selfie). Ja, jullie, mannen, hebben het maar gemakkelijk, heb ik altijd vrouwen horen zeggen. Mijn antwoord is, kijk maar eens naar die beesten, hoe lastig het is om man te zijn. Josette zou een paar bougies (kaarsen) opsteken in Slevrouwe (Onzelievevrouwenkerk in Maastricht). Het moeten wel grote, dikke zijn, zei ik. Zit de ganse kepel meh vol mit bougies, aanders hoal ich ’t noets. Ik ben weer aan wat begonnen. Maar des te groter de lol, als het lukt, ha, ha, ik heb er nu al lol om. Een koppel ontmoet, waarvan ik dacht dat hij Spanjaard was. Dus ik Gigi, mijn Peruaanse schoondochter, daarmee in contact gebracht. Konden ze wat Spaans moele. Bleek hij een Iranier. Nou ja, ik ben ook geen antropoloog. En zo was het weer een leuke dag. Gesproken met 2 zonen van dr. Schepel-zaliger, een net over uit Vancouver, met Dieneke Schepel, wijnmaker Marcel N. uit Schin op Geul, Hans en A, Pauline en Rob, ook weer het koppel van de ingespannen Friezen (zie foto bij gisteren), waarvan ik leerde dat “ungere” niet schaften in het veld betekent, maar een tukje doen in het veld (heb het aangepast op de blog van gisteren) en verder een gans deil Hollendere, waaronder mogelijk ook Friezen, maar die waren dan niet ingespannen en nog 100 anderen. Verder een hoop gesprekken, zoals wat vind je vrouw daar nu van? Ik moet het haar maar eens vragen. Zegt ze, ik wil niet dat je gaat, dan baal ik en zegt ze, ga alsjeblieft lang en gauw, dan baal ik ook. Dus vul ik het maar in voor haar: heerlijk, een jaar de vrijheid, zonder man, met niemand hoeven rekening te houden, niet meer met eten wachten, om maar wat onschuldige zaakjes te noemen. S avonds eten we samen met zoon Serve, zijn vrouw Gigi en 2 van onze 3 kleinkinderen. Wij vinden ze prachtig, zoals ieder dat toch ook van zijn eigen partner vindt, toch? Oei, gevaarlijk!

Morgen paard Leon proberen de trailer op te krijgen, bepakking verder perfectioneren, I-pad-les (ik dreig echt ’n ouwe analfabeet  te worden), oefenen met filmen, ’s avonds bij Ellie eten en als er nog tijd is wat wandelen.