Zondag 26 april Aarhus- Randers 40 km

Nog even over mijn aankomst gisteravond in de jeugdherberg in Aarhus. Ik ga mijn kamer binnen: 6 stapelbedden. In 2 er van lagen mensen te slapen, dus om een uur of 15.30. Een leek een zuidelijk type, de ander een jonge, blonde, pasteuze kerel. Niemand zei wat. Mij best. Wel raar dat er een groot beeldscherm op de tafel in het kleine kamertje stond, met op het scherm de een of andere buitenaardse geweldenaar. Ik leg mijn spullen uit, steek alle electronika in de stopcontacten, ga Tosca te eten en drinken geven, infrastruktureer nog even op de I-pad en ga inkopen doen. Aarhus is een havenstadje. Het barst er van de eethuisjes en uitgaansgelegenheden en het was overal goed vol. Dus hier lijkt het goed leven. Tenslotte weer op mijn kamer, blijken die twee nog bewegingloos in hun nest te liggen, maar, in de tijd dat ik stil wat zit te prullen, staat de jonge Deen, want dat bleek het te zijn, een paar keer rusteloos op, ging weer naar bed, verliet de kamer, kwam weer terug, alles zonder wat te zeggen. Ik dacht, wat is dit voor stug volk. Nou ja, mij een zorg. Ik douche me en ga, gezien de lange dag die me vandaag te wachten stond, om 21.30 u. naar bed. Blijkbaar is dat de wektijd voor de Deen. Terwijl ik ga slapen maakt hij de lamp bij zijn bed aan, zodat de sterke lamp de hele kamer verlicht. Nestelt zich voor het beeldscherm en begint uren lang naar vechtfilsm te kijken, gelukkig in stilte. Buiten, direct onder ons raam, bleek een of andere horecagelegenheid, barstensvol met volk, een spektakel te maken van heb ik jou daar, maar o.k., ik sluimerde toch. Opeens, laat in de avond, word ik wakker van een scheldparij van de andere bedgast. Close the light, be quiet en nog wat scheldwoorden en you not social, allemaal tegen die Deen. Het licht ging inderdaad uit en ik viel weer in slaap. De horecaherrie onder ons open raam ging gewoon door. Om 02.30 u. word ik weer gewekt, ditmaal omdat een, weer zuidelijk, type wat zit te blèren tegen mij. Blijkbaar lag ik in zijn bed. Ik zeg: hoe kan ik dat weten? Er lag niets in of op. Hij weer: je kunt toch zien dat het beslapen is. Dat waren de bedden allemaal, zei ik. Natuurlijk had hij gewoon een ander bed kunnen pakken, maar om niet nog meer toestanden te maken met zo’n opgewonden standje (alcohol?) midden in de nacht, ben ik maar in een ander bed geklommen. Scheelde me geen mallemoer en ik sliep weer direct. Tot weer even later de Deen het rolgordijn omhoog rolt, om het raam te kunnen dichtmaken wegens de herrie buiten. Dat ging weer met veel kabaal gepaard. Wat is dat voor rare kwast? Het nu dichte raam had ook weer een nadeel, want ik had de verwarming flink aangezet, om mijn gewassen ondergoed droog te krijgen. Nu was er wel minder herrie, maar gingen we weer ploffen van de hitte. Om 6.30 moest ik naar de wc. Ik sleepte maar meteen mijn rugzak en spullen mee de gang op, om daar rustig alles te kunnen inpakken, zonder de anderen te storen. Komt die aparte Deen ook de gang op, wandelt daar wat rond, zegt, dat het naar buiten brengen van mijn spullen niet nodig was geweest en gaat de slaapkamer weer op, met veel lawaai.
Een half uur te vroeg was ik in de ontbijtkamer. Komt die Deense kwiebus daar ook. We zitten samen aan tafel. Hij vraagt mij: did you sleep well? Vanwege die herrie buiten, bedoelde hij. Hij had ons willen helpen, door met veel kabaal het raam dicht te doen. Hij realiseerde zich niet, dat zijn hulp minstens zo storend was als de horecaherrie. Ik ben intussen veel gewend, leg ik hem uit. Dus ik vraag maar, of hij hier op vakantie is. Nee, zegt hij. Ik zat in een opvang voor daklozen, maar werd daar gek van het gesnuif en van het drugsgebruik. Nu was hij hier geplaatst, in afwachting wat voor opvang ” de maatschappij” voor hem verder zou regelen. Nou begreep ik het. In dit soort centra zit van alles: ontheemden, daklozen, asielzoekers, zwervers met een hond, zoals ik en soms ook nog vakantiegangers. Juist omdat ik het goedkoopste zoek.
Vandaag een zelfde dag als gisteren: ’s ochtends om 7.45 u. nog wat koud, overdag lekker, constant langs de weg (zie foto), hoewel ik Tosca toch redelijk vaak heb kunnen loslaten. Foto. Op zondagochtend is er nauwelijks verkeer. Tosca vond een broodje, later een weggegooide zak nog vol shoarma, daarna nog een met vlees belegd broodje en tenslotte een heuse reeënpoot: waarschijnlijk aangereden geweest en vermoedelijke de laatste in Denemarken, want ik zie er hier geen een, i.t.t.Dld., waar ik ze dagelijks zag. Foto. Ik had geen drinken meegenomen voor deze lange dag. Dat moet allemaal maar meegesjouwd worden. Onderweg waren wat tankstations en daar kreeg ik dan drinken. Foto.
Randers is ook een stadje aan het water. Het centrum is een helemaal moderne, brede allee, die gezellig zou kunnen zijn, als ze beter lag op de zon en als er meer leuke boutiquejes en horecagelegenheden zouden zijn. Nu kwam het maar wat doods over. Foto.
Al voor 17 u. kwam ik aan bij mijn youth hostal. Er was geen beheerder. De deur was dicht, maar gisteren, bij het telefonisch bespreken, had ik de deurcode gekregen. Kamer 18. Die was inderdaad open. Prima, net zo’n kamertje als vroeger in de studentenflats, alleen nu met 4 stapelbedden. Daar voel ik me wel thuis. Tosca heb ik in de tuin gelegd, want binnen mag absoluut niet. Maar als die beheerder er vannacht toch niet is, dan haal ik Tosca wel naar binnen.
Op inspectie door het 4 verdiepingen tellend gebouw kom ik 3 Syrische asielzoekers tegen. Een spreekt een beetje Engels. Ze zitten hier al van sept. Meteen krijg ik eten aangeboden en ik accepteer een klein pizza-achtig gerecht. Helemaal boven in zitten een paar jonge Denen, mogelijk ook weer daklozen?? Als ik straks nog tijd heb babbel ik nog wat met ze, maar ik moet nog Tosca verzorgen, een goedkope eetgelegenheid zoeken in het stadje, mijn blog afmaken, een paar telefoontjes plegen en weer vroeg naar bed enz. enz.