Maandag 27 april 2015 Hadsund 33 km

Geen wandel-fietspad. Niet echt gezellig struinen

Geen wandel-fietspad. Niet echt gezellig struinen

image

Tosca en ik zitten aan elkaar vast. Ook wel beetje riskant

Tosca en ik zitten aan elkaar vast. Ook wel beetje riskant

Gelukkig van de weg af

Gelukkig van de weg af

Vorige foto nog eens opnieuw gemaakt

Vorige foto nog eens opnieuw gemaakt

Lijkt oude trambaan

Lijkt oude trambaan

Jutland is toch overwegend heuvelig/glooiend

Jutland is toch overwegend heuvelig/glooiend

image

Bijna bij eindbestemming, Hadsund

Bijna bij eindbestemming, Hadsund

Hadsund aan overkant. Daar moet ook de camping zijn

Hadsund aan overkant. Daar moet ook de camping zijn

Mijn koetsje voor de nacht

Mijn koetsje voor de nacht

Met de fiets van de bazin ga ik eten en internetten in Hadsund

Met de fiets van bazin ga ik eten en internetten in Hadsund

Zo, nu ben ik alweer in Hadsund en moet hard nadenken waar ik vanmorgen ook weer was: Randers dus, maar de letter d wordt niet uitgesproken. Onbelangrijk detail, dat ik leerde van de campinghoudster van vanavond, hoewel zij van oorsprong Zwitserse is. Daarover later.
Net als de vorige dagen was de keus tussen de snelste (33km!) of de mooiste weg, welke laatste veel langer was. Hup, de snelste. Nou, dat hebben we dan geweten. Het grootste deel van de route heb ik moeten lopen op de weg. Soms was er een vangrail en dan kon je niet uitwijken. Dendert dat vrachtverkeer in razende vaart een halve meter langs je. Raak ik even uit evenwicht, of maakt Tosca een onverwachte beweging, dan zijn we alle twee het haasje. Omdat we vast zitten aan elkaar is een aanrijding van de één onherroepelijk ook van de ander. Niet echt gezellig lopen, al went alles. Zie foto’s. Alleen een vent schijnt nog akeliger te zijn, want alles went, behalve een vent. Nu begrijp ik pas hoe zielig dan al die getrouwde vrouwtjes moeten zijn. In de koffiekeet weer dezelfde vragen en dus mijn standaard antwoord. Terwijl ik uitliep hoorde ik de buffetdame mijn “casus” nog uitwerken met de twee andere gasten. In een tankstation nog een koffie, een paar broodjes, chocolade en ik was weer het heertje. 33 Km. Niet niks, maar in vergelijking met de 40 km. van gisteren een makkie. Ik vertrok dus ook op mijn gemak, nl. om 10 uur pas. Tosca had geslapen onder in een niet gebruikt trappenhuis, achter in het gebouw, op een mat die ik haar gegeven had.
Gelukkig waren de laatste 7 km. vandaag erg mooi. Het leek een oude trambaan. Ik filmde wat, maakte een paar foto’s en Tosca kon zich naar hartelust begaaien ( nut = vies ) maken in de vijvers en moerassen. Nu maar hopen dat ze weer droog is, in geval ze straks bij mij in de tent moet, de zjwartpetaar ( = drekskiebel = viezerik).
Door het verkeer geen tijd om na te denken. Constant opletten. Wel bedenk ik, je bent continu ontheemd, steeds een andere onvertrouwde plaats, waar je je leger opslaat, steeds onbekend, vreemde opschriften. Ben je onderweg met een gezin, zoals zigeuners vroeger, dan was dat je thuis, je haven, maar alléén stel je echt niks voor in deze wereld. Je biedt niemand iets, niemand wacht op je. Je realiseert je je nietigheid, onbetekenend. Zo’n reis relativeert enorm. Dat is één van de verdiensten van de tocht.
Om 1 min. voor 6 kom ik de receptie van de camping binnen. Mogelijk is daarna de receptie dicht. Dan kan ik natuurlijk toch mijn tent opzetten, maar het is fijn om te horen of er nog betere opties zijn voor weinig geld. Ja, wij verhuren ook kamers, maar daar mag de hond niet bij. Oh, bent u Nederlander. Ik heb 2 jaar in Friesland gewoond. Hoezo dat dan? Er ontspon een heel gesprek, maar om bij het resultaat te beginnen: een kreeg een caravannetje. Ik geloof dat de eigenaar er van af wou, want hij had een andere gekocht of zoiets. Eén grote rotzooi, alles stinken naar ” piepezjwaam” (pijp). Nog goedkoper dan een tentplaats. Ha, ha, zo moet dat, vooral nu ze mogelijke nachtvorst hebben gemeld. Matras en dekbed waren voorradig. Perfect. Alleen, geen internet. No problem. Ik zoek gewoon een plek in Hadsund. De beheerster leent mij haar fiets en ik ga naar het plaatselijk cultuurcentrum. Daar is een bib met internet, een Deens restaurant (lees Turkse Italiaan of andersom, meestal met een Deens blondje in de bediening) en ben ik weer geholpen.
Maar goed, nu nog even die beheerster. Eigenlijk ben ik Zwitserse, vertrouwde ze me toe. Ik vraag, hoe kwam je dan ik Friesland en daarna hier? Ze kreeg een kind op haar 20ste. Vond onderdak bij een haar bekende Zwitserse, die in Friesland was getrouwd met een Nederlander. Vanaf haar 16e wilde ze al werken op een boot, maar iedereen verklaarde haar voor gek. Ik moest glimlachen, moest denken aan het liedje’ daar was laatst een meisje loos, die wou gaan varen (2x)’, etc. Dat werken op een boot kon in Denemarken. Wat met de baby is gebeurd heb ik maar niet meer gevraagd. En nu, ver in de 50, als het niet méér is, woont ze hier op de camping, als beheerster. Ik vind Zwitserland prachtig, zei ik. Na mijn pensioen, zei ze, wil ik de helft van de tijd in Zwitserland wonen en de andere helft hier, zo mogelijk. Ze had het nog over idealen uitvoeren, dromen waarmaken enz. Ik wil mezelf later niet verwijten, dat ik vroegere dromen niet heb geprobeerd, zei ze. Ik weer: je kunt niet alle dromen realiseren. Nou ja, nog zo een en ander. Gaf weer stof tot nadenken. Doorgaan in de opvoedingspijplijn van atheneum of gym, medicijnen of wat anders studeren, zoals de ouders graag zien en ook verwachten, of leven in dromenland. Zoals Leonard Cohen zingt: picture yourself in a boat on a river with tangerine trees and marmelade skys. Na een bepaalde leeftijd mag er wel wat lijn in komen, wat concreets groeien, dacht ik altijd, maar daar wordt dus verschillend over gedacht. Interessant.

Reacties

  1. Ben blij dat ik eindelijk weer eens wat groen,en bomen zie ,dat langs die eindeloze asfalteerde wegen dat ben je inderdaad zo moe ,is ook niet zo prettig lopen ,en dan nog de geurtjes van de uitlaten van de trucks en andere gemobiliseerde voertuigen ,mooi die trambaan en de andere groene velden wat je heb vastgelegd .
    Ook heb je weer een ander onderkomen gechacter lijkt wel de hippie tijd 🙂 .
    voor morgen weer een geslaagde dag gewenst ,hou je taai gr Harrie,Marlies.

Geef uw mening

*