Vandaag is het al maandag de 20ste en het valt me moeilijk om alles van gisteren te herinneren. Na ’s ochtends in de Alesjaurestugan weer wat muëssli met poedermelk en wat noten te hebben gekocht voor ontbijt en lunch, togen we op weg. Het zou weer een dubbele etappe worden, want ik wilde snel in Abisko zijn. Meer dan een week geen telefoon, geen wifi, geen hondenvoer, geen douche, geen spiegel om me te scheren, geen wasmachine.
Nu weer even terug naar de “beschaving”. De eerste kilometers zouden gaan met een motorbootje. De route gaat merendeels bergaf, dus cardiopulmonaal niet vermoeiend. Misschien wel voor de knieën, maar die zijn van schokbeton. Net als een kip. Een militair mag pas de dood constateren, als kop en romp minstens een meter van elkaar zijn gescheiden. Ik vermoed, dat bij mij de benen dan nog doorlopen, net als bij een geslachte kip.
In het bootje zaten een Zweeds-tamilkoppel, de schipper, Tosca en ik. De samenschipper woonde de paar zomermaanden in het samendorp, een of twee km. verwijderd van Alesjaurestugan. Foto. Hij vertelde honderduit over hun cultuur. Je weet, zei hij, dat als dieren zwemmen, alleen hun kop en soms nek boven water steken. Ja, dat wist ik. Ik Mongolië zag ik yaks een rivier over zwemmen. Mijn pony zwom im Zuid-Spanje een meertje in, rug onder water, met o.a. als gevolg dat mijn electronica de pietenwei op was. Ouden van dagen, nog ouder dan ik, zie ik in het zwembad verticaal in het water liggen, voorhoofd-kinlijn ( dus niet bikinilijn!) net boven water, pogen naar het plafond te zwemmen. Welnu. Rendieren, vertelde de samenschipper, zwemmen met de rug boven water. Want… hun haren zijn hol. Ze drijven. Wat waren wij blij dat te weten. De bul met het grootste gewei staat bovenaan op de maatschappelijke ladder. Hij heeft soms een harem van wel 200 vrouwtjes. De Tamiltijger en ik keken elkaar veelbetekenend aan en vroegen ons af, waar zo’n gewei te krijgen was. Verder vertelde hij nog dat de bulls zeer indrukwekkend waren in het dekseizoen, door hun gezwollen nek. Anders dus dan bij mensen. Over zwelling gesproken, ik herinner me van begin middelbare school, dat verteld werd over jongetjes, die bij het dansen een rolletje rang in hun broekzak stopten, om indruk te maken. Waar of niet? Ik weet ’t niet.
En verder dus, lekker bergaf. Maar al snel begon het te regenen. Het was modderig, stenig, nat en glad. Dus van lekker doorjakkeren geen sprake. Ik had het warm en liep aanvankelijk nog in mijn hemdsmouwen, terwijl de tegenliggers dik ingepakt de berg opkwamen. Ik ben nu de winter gewend, zij komen waarschijnlijk uit de zomer. Ik passeerde een paar keer een zogenaamde meditatieplek. Inderdaad mooie punten. Foto.
De hut Abiskojaure deed ik even aan voor de lunch. En passant daar nog enige tientallen muggen uitgeroeid, om het aantal beten enigszins te verkleinen. En verder de rivier volgen tot ik al van verre de sirene van de trein in Abisko hoorde. Twee uur vóór Abisko ontmoet ik een Zweedse jongen van een jaar of 17, die me vroeg, waar de Kungsleden weer in Abisko uit kwam. Hij dacht dat de Kungsleden één van de wandelingetjes was rondom Abisko. Ik vertelde hem, dat hij dan nog 450 km. door kon wandelen. Och ja, je kunt niet alles weten. Ongeveer twee uur voor Abisko begon het: net een ouderwetse langspeelplaat waar een kras op zat. Minstens 20 maal hetzelfde melodietje van binnenkomende sms-jes. De westerse cultuur dient zich aan. O.a. van Duitser Jan, waar ik zat en of ik nog tijd had om op hem te wachten in Abisko. We zien wel.
In het Abisko-Fjällstation hadden ze alleen nog een dure 4-persoonskamer voor me in de gang waar de kamers met hondenliefhebbers waren. Morgen kon ik een kamer krijgen voor de helft van de prijs. Geen keus, behalve dan om te tenten in de regen en kou en dan weer geen electro, wifi of douche. Amehoela!
In de eetzaal maak ik mijn prakje klaar en hoor een man met veel animo zijn saunaverhaal vertellen. Er zijn hier gescheiden douches/ saunaruimtes voor de twee sexen. Zo’n ruimte heet bastu. Moet je maar weten. De man was de dambastu (damesdoucheruimte) ingelopen en verbaasde zich, dat er alleen dames in de douche en sauna waren. In Scandinavië bestaat het “allemansrecht”. Dat komt er zo ongeveer op neer, dat iedereen het recht heeft te gaan of te staan waar hij wil, zolang je maar niet op iemands privégebied komt. Een soort leven en laten leven. Of dat ook met betrekking tot douchen geldt betwijfel ik, maar het schijnt, dat niemand hem een strobreed in de weg legde. Nu wàs er waarschijnlijk ook geen stro.
Hoi Harrie, fijn om weer te kunnen lezen over je avontuur. Afgelopen week paar maal op Internet gekeken om meer informatie over je route te krijgen. Kwam op YouTube 4 filmpjes tegen van de Nordkalottleden gelopen door ene Saar en Jeroen in juli -augustus 2012. Daardoor nog meer respect voor jou en Tosca!! Geniet van Abisko en succes op de volgende etappe. Groet Jan en Hannie
Kostelijk je verslag ,heb moeten lachen met je ,die humor van je 🙂 fijn dat je de lol er nog van inziet ,en je gaat als een speer ,voor dat we het merken ben je alweer thuis bij Sonja 🙂
Harrie ga zo door ,hou je taai gr Harrie,Marlies.
Intussen ben ik zo taai, dat zelfs de beren me niet meer lusten, zeker niet met die stoppelbaard
Dank jullie, Jan en Hannie. Gr.