Zondag 11 jan. 2015 kasteel Ribignac bij St. Martin Terressus bij Armanac 28 km

Mountainbikers in de vrieskou op zondagmorgen

wie is de kasteelheer?

een grote pizza als lunch
Yves stond gelijk met mij op, zette al koffie, dekte de tafel, maakte ontbijt en legde voor mij nog extra brood klaar voor onderweg. Omdat Patricia al de hele week om 5 uur op moest, bleef ze nog even “meuren”. Yves hielp met met het ophalen van Leon, die zeker 1 km. verder in de wigwamwei stond. Hij hielp met opzadelen en samen gingen we op weg, ik te voet, Yves nogal spaarzaam gekleed met blote kuiten, met de fiets. Na een paar km. gaf ik hem mijn handschoenen, zodat hij niet helemaal bevroor. Leon loopt nl. maar langzaam, 3 à 4 km. per uur. Na 11 km. draaide hij om en liet me “gewaere” (mijn gang gaan). Batterijen van de gps vergeten op te laden. Terwijl ik in de kou andere batterijen zocht in mijn rugzak, kwamen wat jongere ouderen voorbij gemountainbiked. Stop. Waar ik heen ging. Ik hun dat verdutst (foto). Ze hadden wel bewondering, maar vonden het ook idioot. Ik gaf hun daar volmondig gelijk in. Gelukkig voegde een er aan toe, dat hij wel blij was met sommige abnormalen. Gelukkig dan, dank je. De gps deed het weer.
Terwijl slecht weer was voorspeld, werd het steeds mooier, soms zelfs een beetje warm in de zon. Leon liep weer tergend langzaam, terwijl hij toch een grote wei heeft gehad. Ik had me al voorgenomen vandaag niet meer de aangegeven route van Santiago te volgen. En evenmin de Grande Randonnée 654, die met de vorige grotendeels samenvalt. Ze leiden je over modderige bospaden, veldwegen, weliswaar langs mooie hoekjes en kronkelpaadjes, maar het schiet niet op. Bovendien verdwaal je soms. Ik volgde gewoon de stille, geasfalteerde binnenweggetjes: veel sneller, geen verdwalen in donkere bossen en de voeten blijven droog. Ik durfde zelfs tijd te nemen om me te nestelen in een pizzeria. (foto), zo schoot het op, ondanks het gesjok van Leon.
En zo kwam ik sneller dan verwacht, nog in de zonnige namiddag, aan bij kasteel Ribignac, het vakantieoord van collega Marietje. Marietje had mijn asiel hier ook voorbereid en, hoewel de familie eigenlijk in de winter geen gasten ontvangt, maakten ze voor mij een uitzondering. Ik slaap in het kasteel, eet mee, de was wordt gedaan, alles gratis en het is weer een geweldige opsteker. Alleen mag Tosca niet binnen. Ze ligt droog onder een afdak, op een deken en met haar mantelpakje aan. Heldere hemel en het vriest al flink, nu om 21 u. Haar eten is op, dus maar een ratjetoe gemaakt met brood, kaas en wat andere restjes. Vandaag dus, tot nog toe, (afkloppen) alles kits.

Reacties

  1. Thuur/Lily Roebroeck zegt:

    Beste Harrie,
    Goed idee om je eigen binnenwegen te zoeken.
    Proberen te helpen met logement te zoeken via Of. de Tourisme, maar doorgaans verwijzen ze naar hun standaardlijst.Van hier is dat moeilijk te regelen omdat we niet weten hoe je precies loopt en hoeveel km. Wellicht heb je iets aan google maps. Als ik daar onder zoeken intik “maneges rond bijvoorbeeld Gueret” dan zie je overal het manege symbool opdoemen. Als je wat uitzoomt dan zie je er meer. Aan de linkerkant van het scherm zie je de gegevens. Soms staat erbij vandaag gesloten
    Maneges lijken me uitermate geschikte locaties voor jullie. Er zijn er heel wat. Je kunt zelf heel goed inschatten hoeveel km.ze uit elkaar liggen. Probeer het eens.
    Veel succes en vooral genieten
    Thuur/Lily

    Veel succes!

  2. Nou nou doe maar ruig ,Meneer op een kasteel overnachten met er alles op en aan zo maak je nog al wat mee op je tocht ,van krakkemikke onderkomen ,dan een echt Kasteel wat wil je nog meer ?misschien nog twee engeltjes voor op je schouder :).
    Hou je taai gr Harrie,Marlies.

  3. He, Harry!
    Ik wilde je even melden, je hebt 1.001 vrienden op Facebook . MEER DAN DUIZEND AL!!!!!
    gefeliciteerd!
    Ellen (uit Montpellier)

  4. Van pelgrim tot kasteelgast! Eens kijken wat Zijne voorzienigheid nog meer voor je in petto heeft.
    Aan de gemiddelde afstand te zien schiet het op. Dus nog even door en België is in zicht!
    Saludos,
    PS Namens Nayra bedankt voor de felicitaties (ze kan nog niet schrijven) 😉

  5. Beste Harrie,
    Wij kennen elkaar niet, maar ik lees al een tijdje zeer geboeid de verslagen van uw reis. Ik wil u laten weten dat ik grote bewondering voor , uw paard en hond heb. Het zijn met recht fikse ontberingen zo nu en dan ! Hoopgevend dat er toch iedere keer weer een soort van oplossing wordt gevonden. Ik blijf uw verslagen lezen, ben geen facebook mens dus daar volg ik het verhaal niet. Het lijkt me erg spannend om iedere keer plek te moeten vinden voor u en de dieren. Leon verdient bijna een lintje dat die zo braaf zich overal maar laat “stallen” . Ik hoop dat uw gezondheid en van de dieren goed blijft en dat jullie het einddoel bereiken! Maar dat duurt nog even…

  6. Harrie Huijben zegt:

    Ja, die mogelijkheid heb ik nog niet gebruikt. Ik had het in gedachten als ik niet slaag met mijn standaard-adressenlijst. Dank jullie. Gr

  7. Harrie Huijben zegt:

    Een kasteel voor je alleen is ook niet alles. Daar hoort nog een kasteelvrouwe bij, en dan geen princes in de toren, want voor dat soort flauwe kul heb ik nu geen tijd. Nou ja, hangt ook af v d princes!

  8. Harrie Huijben zegt:

    Als die dan ook allemaal contribueren aan Mm Alice, dan hebben we er nog wat aan. Anders lijkt het meer op Big Brother. Gr.

  9. Harrie Huijben zegt:

    Hallo Jet, leuk dat je reageert. Ja, soms is het leuk, soms is het afzien, soms bijna paniek. Maar het als sporten. Tijdens is het vaak afzien, maar daarna voelt men zich extra voldaan. Beter zo dan steeds maar in het grijze midden blijven, vind ik. Gr.

  10. Harrie Huijben zegt:

    Ja, nu heb ik weer even een grote mond: je krijgt wat je verdient. Straks piep ik weer anders. Dikke poen veur de twie kleine. Gr

  11. af en toe een oproep doen… 1.000 maal een tientje….
    als je weer een grens over gaat van Frankrijk naar Belgie…? succes!

Geef uw mening

*