9 november 2014. Tenslotte toch Galisteo 21 km.

Slagregen. Leon vertikt het. Tosca kruipt weg onder struik

IMG_0262

Herberg Galisteo

Landschap, ik geloof met rivier(niet goed te zien bij bewerken van blog)

In ieder geval staat hier “albergue” op

Is dat een stronk of een richtingskubus?

Gele pijl op boom dichterbij, maar nog steeds vaag

Typische kubus voor Via de le Plata met richtingaanduiding, met op boom rechts in verte vage gele pijl

De nacht was prima, op een paar krolse katten na, die voor de deur zaten te huilen als een kind in doodsangst. Tosca hield zich aanvankelijk nog stil, naast mij, op de grond, in de herberg. Maar ik voelde het al aankomen. Al snel werd het haar te veel. En daar begon ze weer: woef, woef. Je bent hond, of je bent het niet. Gelukkig had ik haar snel bedaard. En het gespektakel van die katten was nu afgelopen. Vanochtend had zij geen honger. Ik wel. Brood en worst en kaas uit de rugzak gevist. Worst weg. Tosca’s ketting natuurlijk te lang gelaten (dat heb ik eerder gehoord!). En dan is de nacht doorbrengen samen met Tosca verder nog lastig, niet omdat ze snurkt, nee, maar ik hoor haar vaak knauwelen (knagen) op van alles. Ik vraag me dan af, of ze haar riem doorknaagt, een gordijn molt, een schoen te pakken heeft, of de bekleding van de bank heeft gevonden, of gewoon haar vacht zit te likken. Dus pitschlamp (zaklamp) aan ter controle en daarna weer in slaap proberen te komen.
Vandaag “maar” 21 km. Makkie, vergeleken met de gemiddelde 25 – 30 km, die ik me heb voorgenomen. Dus wat later opstaan, rustig ontbijt. Kalm alles inpakken. Door een mooi, makkelijk landschap, fijne wandeltemperatuur, opgewekt op pad. Hoe zit dat nou met die pijlen: in verschillende richtingen, sommige doorgestreept, niet officiële andere pijlen, borden naar plaatsnamen en herbergen, die niet in mijn boekje staan. Klopt allemaal van geen mieter. Iemand de weg gevraagd. Zijn uitgebreide, vriendelijke antwoord hielp me geen steek verder. Waarschijnlijk zijn jaloerse caféhouders de pelgrimsroute aan het omleiden naar hun eigen gehucht. Vele keren vele kilometers mis gelopen. Uiteindelijk na dik 30 km bij een gehucht aangekomen, 2 km van mijn doel. Ik wilde naar het geheel ommuurde stadje Galisteo. Dus maar weer 2 km teruggelopen naar het zuiden, tot ik er was. Op de stadswal stond extremadoura, met de d weggestreept. Dus werd het extremamoura. Taalkunstenaars. Ik was helemaal doorweekt van de slagregens van het laatste 1,5 uur, mijn schoenen sopten en het was al donker toen ik bij de herberg aankwam. Gesloten. Dus bel ik het nummer dat aan de deur ophing, met daarvóór natuurlijk 0034. En toen in het Spaans verdutst dat ik en mijn beesten onderdak MOESTEN hebben. Hij bellen naar de politie. De politie gaat hier vaak over de onbemande pelgrimsherbergen. De hond moest maar buiten slapen van de politie (doe ik lekker toch niet) en het paard mocht ook niet naar binnen. Paard mocht, bij wijze van uitzondering in de ommuurde betonplaats rondom het herbergje, overnachten. Niets te vreten, weer geen beschutting. Gelukkig had ik nog wat haver over. Dan morgenvroeg maar direct een wei zoeken voor hem, of anders hem vastbinden in een berm, of anders paard Leon aan een touw in de hand uitlaten langs de weg, ergens waar gras is, als een hond. Zien we morgen wel weer. Gisteren van Rob en Paulin een nieuwe regendeken voor Leon gekregen uit Nl. en dat helpt wel wat. Maar na een km. of 30 gelopen te hebben, nu met zijn hoofd in de striemende slagregens, had Leon er vanavond wel genoeg van. Hij vertikte vanmiddag in de regen verder te lopen en bleef staan. Met een hoop gebedel van mijn kant is dat ook weer goed gekomen.
Lekker gedoucht, met Duitse Norbert gaan uit eten: 3 gangen met cola er bij voor 6 E in het plaatselijk café. Daar kun je het zelf niet voor kopen. Voetbal schalde keihard boven onze tafel uit de tv, een gokmachine maakte continu harde oerwoudgeluiden en de menigte moest schreeuwen om er boven uit te komen. Overnachting in de herberg kost 15 E, incl. ontbijt. Gisteren herberg gratis, maar toen zonder ontbijt, eergisteren 6 E. Morgen lekker rustdag, al moet ik wel voor Leon een andere plek vinden, want hij is nu, als noodoplossing, in de tuin van de herberg en is die flink aan het mollen. Tosca heeft de rieten mat voor de voordeur van de herberg al gedeeltelijk uit elkaar gereten. Eens kijken hoe ik dat morgen verantwoord. Ik kan niet morgenvroeg vluchten, want ik wil hier nog een nacht blijven. Dus wat een piece of cake had moeten zijn, bleek achteraf een lange, zware dag, met veel onzekerheden en een straf van de weergoden en waarom?

‘Avonds bereikt mij het trieste bericht, dat na een wat langer ziekbed, vriend Jo Pl. uit Gulpen thuis is overleden. In gedachten ben ik bij zijn sympatieke echtgenote, denk ik aan al het goede dat Jo heeft achtergelaten in mijn brein en voel me eventjes alleen, hier in de Spaanse rimboe.

N.b. Nu ik een nieuwe, kleine camera heb, kan ik veel makkelijker foto’s maken. Tot nu toe moest ik steeds de hoes met de i-pad uit de rugzak op het paard halen, om met de i-pad foto’s te maken. Een hele heisa. Ook plaats ik vaak foto’s pas dagen later bij de desbetreffende dag.