Zowel trailrunner Han als ik hebben stijve kuiten. Het ploeteren door de soms diepe sneeuw, berg op en af, met rugzak, is blijkbaar toch wat ongewend. Terwijl we ons klaar maken voor vertrek, komt waard Michael ons vertellen, dat we vanmiddag vóór 14 u. in Ammarnäs moeten zijn, anders is daar de winkel dicht. Ja, mooi, maar dat halen we niet, 19 km over die spekgladde, “pratsch” – natte bergpaden en sneeuwvelden. Maar Michael weet raad. Hij belt de plaatselijke bootman Tobjörn en die vaart ons 8 km. over het meer, zodat we op tijd in de winkel van Ammarnäs kunnen aankomen. Met slechts enkele keren roetsjen en sjievelen (glijden) komen we ruim op tijd aan bij de aanmeerplek. Tijd voor Han voor zijn antimuggensmeerseltje en voor mij het muggennet. Even filmen bij het boothuis. We prijzen ons zalig dat we nog geen regen van betekenis hebben gehad, dat de temp. erg zacht is (vanochtend 6 gr. aan het huis!, in Nl. wordt het 36 gr.) en vanmiddag ver boven de tien gr. Later in Ammarnäs zien we mensen in een topje en ontbloot bovenlijf de auto poetsen bij 15. gr.
De boottocht was prachtig. Tobjörn vertelde over de bevers in het meer, wees ons zijn geboortehuis aan de rand van het meer, in the middle of nowhere, waar zijn grootouders rendieren en geiten hielden. Ik probeer me voor te stellen hoe die mensen hebben geleefd. Het enige vervoer was over het meer, dat natuurlijk ’s winters was bevroren, van dec. tot mei. Eindeloze berkenwouden tegen de steile bergwanden op. Erg geïsoleerd, zeg ik tegen Tobbjörn. Helemaal niet, antwoordt hij. Ik moet lachen. We meren aan en Tobjörn legt ons uit, dat hij moet lachen om de stadsmensen, die hier komen vliegvissen met hun snelle motorboot. Het aas gaat dan niet diep genoeg en je vangt niet veel soeps, legt hij uit. Hij biedt ons aan om de resterende 8 km. naar Ammarnäs mee te rijden met hem, maar wij kozen voor de benenwagen. We moeten toch wàt doen vandaag. Weer zie ik de bosanemoontjes, dotterbloemen, onze Nederlandse voorjaarsbloeiers. Maar nu ook, voor de eerste keer veel orchideeën, die net beginnen te bloeien. Ook veel exemplaren van een blauw bloempje vanuit een rosette, dat ik houd voor een vleesetend plantje. In de winkel van Ammarnäs valt me op, dat hier duidelijk meer donkerogige mensen rondhuppelen. Zouden dat nu Samen zijn? Dat zoek ik nog uit.
In Ammarnäs koestert men een aardappelberg. Blijkbaar doen aardappelen het niet meer, zo vlak bij de poolcirkel. Maar op deze steile zuidhelling weet men met veel kunst- en vliegwerk nog een aardappelveldje te exploiteren. Ze zijn er apentrots op. Zo’n beetje als bij ons de wijngaarden. Foto. Ook een foto van het fraaie kerkje, dat helemaal bedekt is met plaatjes hout.
De komende dagen hebben we geen gelegenheid om voedsel te kopen, zullen we één of twee keer in de tent moeten slapen. Dat houdt in: slepen met kilo’s extra eten en hondenvoer. Het boodschappenmandje voelt al loeizwaar aan, vooral als ik het draag met mijn overbelaste li- schouder. Dat gaat nog wat worden de komende dagen. Blijven lachen. Holadeladio!
Zaterdag 4 juli 2015 Ammarnäs. 11 km. lopen, 8 km. met de boot

G ‘ r zeet t ‘ r weer. Sjiek! Blief aan de geng. Leuke verhaole!!
Holaldio wat een belevenis daar op het water prachtig bijna zou je gaan denken dat jullie in in oerte aan het wild varen zijn 🙂 🙂
Wat een heerlijke verkoeling en wij hier maar ieder schaduw opzoeken ,maar alla niet klagen maar dragen hebben ze ons geleerd ,dadelijk is het weer afgelopen met die zonneschijn en dan hoor je ze ook weer ,waar blijft in godsjammerlijk de zon ,een mens kan soms raar in mekaar zitten .
Maar nu wens ik jullie toch maar weer voor morgen een fijne dag gewenst ,hou jullie taai ,gr Harrie,Marlies.