Had nog nooit een foto genomen
Gevaarlijke weg
Ossenkar
Altruisme
Fotomisverstand met locale campañero
Opgetuigde ezels +Nederlandse voor oogstfeest
Zaterdag 25 okt. 2014 Guillena – Castilblanco de los Arroyos 27 km. Vandaag mooi weer. Mijn gebroederte heeft me vandaag definitief verlaten. Vlak voor hun vertrek zagen we nog een karavaan versierde ezels, opgesmukte ossen voor een kar, daarachter een soort schutterijkoningin. Jack vroeg, of dit een begrafenis was. Maar het bleek een oogstfeest. Met de kar zou het plaatselijke heiligenbeeld/patroonheilige worden opgehaald. We stopten voor ontbijt. Aan een van de aanwezige campagnero’s vroegen we om van ons een laatste foto te maken. De Spanjool dacht dat we hem op de foto wilden. O.K. dan maar. Daarna vroegen we hem nog eens om van ons een plaatje te schieten. Had hij nog nooit gedaan, begrepen we. Probeer maar. Gevolg was, dat hij het toestel uitzette. Een Spaanse schone wilde per se met mij op de foto. Vooruit dan maar weer. Foto. Ik ben hier met mijn paard een vaquechero (cowboy). Is dat goed geschreven, Paulien?
Het is niet zo bloody hot. Of misschien toch, maar de wind is wat koeler. Ik wandel op wat grotere hoogte en het is een mooie route door glooiend landschap met olijfboomgaarden, halfwilde runderen, groepen paarden en grote groepen jagers. Overdag zag ik continu auto’s langs komen, met remorques (aanhangers) volgeladen met honden van allerlei grootte en (niet)ras bij elkaar. Zó veel dat het wel leek of ze naar het slachthuis werden gebracht. Het jachtsysteem is hier duidelijk anders dan bij ons. In een ‘beschermd’ natuurgebied wordt volop geknald door het gewapende groene gilde en in een enorm landschapspark vlogen de honden en de kogels in alle richtingen om me heen, kwam ik op de meest onverwachte plaatsen vriendelijke jagers tegen, die door mij veel succes werden gewenst. Per slot van rekening ben ik te gast in hun lusthof. Ik heb maar één keer iemand gezien met buit. Met die chaotische honden vang je volgens mij nooit wat.
In de middag was het wel weer warmer en heb ik een flink stuk over de weg moeten lopen. Geen cafe, weinig bewoning en als er al een boerderij ergens is, dan allemaal ver verwijderd van de weg met een lange oprit van 500 m of meer met een altijd gesloten poort er voor. Dan kun je dus mooi niet om overnachting vragen.
Vincentio uit Sicilie ontmoet. Hij is geëmigreerd naar Gallicië-N-Spanje. Samen avond gegeten. Vincentio vertelde dat zijn schoonvader met zijn honden op een groep wolven was gestoten: 3 honden kapot. Hij had nu voor de veiligheid ook maar een hond genomen. Je raadt het: een golden retriever!!!! Het is blond en intelligent: natuurlijk, een golden retriever. Veilig gevoel tegen de wolven! Misschien had ik ook maar zo’n blonde engelbewaarder moeten nemen, om me te beschermen als ik buiten lig. De nacht heb ik in open lucht moeten doorbrengen, onder de blote…. hemel. 10 m touw om Leon vast te binden verloren. Holy shit. Dan wordt kamperen wel lastig, want hoe houd ik mijn paard bij me in de buurt?
beste Harrie
Wat een prachtige onderneming. Een mooie oplossing met Paard en hond: alleen en niet alleen. En ook het vreselijke sjouwen met rugzak nu niet en toch het noodzakelijke bij je. Ik hoop je te kunnen volgen, misschien niet alles lezen maar wel regelmatig. En de foto’s. Een heel goede dag, vandaag!
Hartelijke groet, Katja