Op de terugweg
Karige begroeiïng op de toendra
Tosca zoekt naar rendieren op de toendra
Landschap tussen Skaidi en Alta
Uiterst magere berkenbossen
Een koppel gaat trouwen. De vrouw denkt: ik verander hem nog wel. De man denkt: ik hoop dat ze nooit verandert. Beide krijgen ongelijk.
Maar accenten worden versterkt, relativeringsvermogen vergroot. Begrip wordt wat groter. En elk nieuw inzicht leidt tot meer nieuwsgierigheid.
Terug thuis pak ik de zaken weer op waar ik mee bezig was, alleen moeten hier en daar wat scherpe kantjes er vanaf of kleine leemtes worden opgevuld.
Mijn blog ga ik de komende jaren uitwerken met thema’s en wat meer diepgang. Van de reis wil ik een powerpoint-projectie (laten) maken. Rudi maakt een film. Veel zaken die ik onderweg ontmoette vragen om verder uitzoeken, lezen, studeren, googlen, praten of nogmaals bezoeken. En via het een stuit men weer op het ander. Dus dynamiek voor de komende jaren te over.
Vriendin Marij’s vader schreef interessante memoires en stierf kort daarna. Vriend Peters vader rondde zijn studie en vastleggen van Indonesische talen af vlak voor zijn einde. Het gaf zin aan hun laatste jaren. Nu hoop ik niet aan mijn laatste jaren bezig te zijn, maar zingeving is wel een belangrijke motivatie om ergens voor te gaan.
Zolang ik nog onderweg ben houd ik mijn blog bij, bij wijze van dagboek. Dat is nog wel een paar weekjes, maar of het vanaf nu verder nog interessant is? On verra.
Vanochtend hoorde ik van Rudi, dat hij veel reacties krijgt op zijn facebookpublicatie van mijn blog. Dat wist ik niet. Prima. Alleen, ik hoop, dat men zich realiseert, dat ik die reakties op “on verra” niet zie op mijn blog. Ik maak er een punt van om alle reakties die ik wel zie op mijn blog te beantwoorden, maar die van “on verra” heb ik nooit beantwoord, omdat ik ze nooit heb gezien. Dat is Rudi’s facebookpagina. Dat even voor de duidelijkheid.
We rijden met de camper terug zuidwaards naar “mijn” camping in Alta. De Kroaat aan de receptie was supervriendelijk. Je kunt mijn fiets gratis gebruiken, bood hij aan. Wel zo handig. Het weer is ongelooflijk: zelfs warm, omdat er geen wind is. Vreemd genoeg zijn er al dagen lang geen muggen meer. We zitten buiten te zonnen in ons blote bastje.
Nou dan hebben jullie nu eens beter weer dan ons ,hier is het n.l aan het regenen .
Maar het zou toch de volgende week weer zomers gaan worden 🙂
Ik las net dat je toch nog je blog blijft handhaven ,en wij volgen je weer op de voet ,tot je de sleutel bij Sonja ,daar in cottesse in het slot steek ,wat zal het thuisfront blij zijn ,maar nog even geduld zou ik zo zeggen .
Harrie ,en consorten blijf vooral in jullie blote bastje voor de camper zitten 🙂
Hou jullie taai gr Harrie,Marlies:)
Die muggen zijn naar World muscito day die was 20 augustus 2015 . Die dag bestaat, maar het gaat natuurlijk over Malaria en dat is minder leuk. https://imperialighi.wordpress.com/2015/08/20/268/
Geweldige Harrie
Jouw muts kan af, je muskietennetje in de plomp, onze hoeden nemenwe gracieus af met een hele diepe buiging voor deze meer dan fantastische prestatie. Proficiat
En geloof maar deze tocht is nog lang niet afgelopen, gelukkig.
Tot in lengte der dagen zul je lopen door he t woeste land, herbeleven, aantekeningen maken, verdiepen, waardoor alles in een grotere dimensie zal worden geplaatst, waarin uiteindelijk de details je zullen leiden naar het begrip van waarom.
Haretlijke groet en tot in ut Zuuje
Cobi en Ben
Hoi Ben, Jij kunt het weten na je lange Livingstonetocht door Afrika. We gaan nog uitgebreid ervaringen uitwisselen. Tot binnenkort. Gr.
Bestaat dat? Wie weet komt er nog een Mama Alice-day. Gr.
Joa echt klik maar op de link in mijn bericht groet Rob
Ja, had ik al gedaan. Vindik leuk!