Richting Noordkaap leidt een lange slingerweg met mooie vergezichten door bergen met afgeronde toppen. Op veel plaatsen kale rots-en kiezelgrond, waar spaarzaam wat gras en mos staat. Toch ook gentianen gefotografeerd en orchideeën en, op natte plekken, kleine, ” vleesetende” plantjes. Ook hier nog her en der rendieren. Kilometers lang ging het bergop, vaak 9 %. Alles wat hier rijdt gaat naar of komt van de Noordkaap. Veel bussen en busjes. Het lopen is niet bepaald een plezier met dat verkeer, zonder fatsoenlijke uitwijkmogelijkheden.
Ik kom bij mooi, open weer aan bij de Noordkaap, waar ik word opgewacht door P en R. Foto’s. Terwijl we zijn aan het rondlopen en fotofraferen jagen wolkenslierten om ons heen en binnen afzienbare tijd zit het potdicht van de mist. In de uren die we daar doorbrengen klaart het ook niet meer op. Je ziet geen hand meer voor ogen. Prima hoor, wij hebben het gezien en ik heb het gehad.
We filmen en gaan vervolgens het noordkaapgebouw binnen, om te zien wat daar loos is. Heel belangrijk natuurlijk: een restaurant (waar mijn lief niet binnen mag). Ze wordt buiten vastgelegd aan de paal met asbak voor rokers. Dat is pal buiten de schuifdeuren. Zo houdt ze als een echte goede gastvrouw, al draaiend en bewegend, de automatische deur continu aan het werk en maakt meteen een selectie tussen hondvriendelijke en -onvriendelijke bezoekers. Een groepje Aziaten in het restaurant en wij bekeken het tafereel geamuseerd van een afstand. Van wie zou die hond toch zijn, die steeds de deuren bedient?
Er was een museumpje over de noordkaapgeschiedenis. Wel boeiend. Nooit geweten, wie wel?, dat de koning van Tailand al in 1907 op de Noordkaap op bezoek was en door vier man naar boven werd gedragen. Dat was niet koning Foemiebol, maar Koning Chulalongkorn. Had die niks beters te doen dan vanuit zijn koningstroon naar de Noordkaap te reizen in die tijd? Ook andere beroemdheden kwamem al lang geleden hier, onder hen zijn koning Olaf van Noorwegen, koning Oscar II van Noorwegen en Zweden en prins Louis Philippe, die later koning van Frankrijk werd, (incognito) in 1795. En tenslotte een schapenboertje uit Cottessen met zijn hond. Maar die zal wel niet koning worden.
En over de indrukwekkende en afschuwelijke drama’s tijdens de 2e wereldoorlog. Hitler dacht dat de geallieerden Europa zouden aanvallen in Noord-Noorwegen. Enorme Duitse troepenconcentraties werden hier samen getrokken. Een grote vlootoorlog vond hier plaats met enerzijds Duitslands grootste oorlogsschip en massa’s Duitse onderzeeërs tegen anderzijds de geallieerden. De geallieerden werkten samen met de Sovjets. Helaas hadden we niet de tijd om de finesses te bestuderen, maar het oorlogsverleden is hier nog springlevend.
Ook een demonstratie van opgezette zeevogels, waaronder de papagaaiduikers en de grote Jan van Gent. Hoe komt dat beest aan zijn naam? Gent is waarschijnlijk verwant aan gans. Jan van komt misschien van het Keltische Ian ban an sgadan (witte haringvogel). Zo leer je weer eens wat. Verder een demonstratie over hoe het zit met de middernachtzon in relatie tot de draaiïng van de aarde om de zon en nog zo een en ander. Geeft weer stof tot lezen.
Op de rand van de afgrond stond een hek met een boodschap in het Noors, dat het gevaarlijk was om eroverheen te klimmen. Schijnbaar is de waarschuwing voor niet-Noren minder belangrijk. Op de paar meter die daar nog resten van de klifrand lagen verschillende platte stenen met een naam of boodschap er op. De schrijvers liggen waarschijnlijk honderden meters lager op een klein kerkhofje. Ik heb ook een beschreven steen willen neerleggen met I hartje/pijl Sonja, maar omdat alle kinderen en kleinkinderen er bij moesten, zou de steen te zwaar worden, dus heb ik dat bij nader inzicht maar achterwege gelaten. Als we willen wegrijden vinden we met moeite de camper. Zó dicht is de mist. Ik vraag Rudie of de camper een automaat is. Neen. Dan pas op met starten. Want als hij bij het starten in zijn tweede versnelling staat, kunnen onze namen ook bijschrijven op dat klein kerkhofje.
Goh, wat een luxe: zitten in een auto, eten en drinken onbeperkt bij de hand. Niet hoeven puzzelen waar je overnacht. Constante temperatuur. Geen gewicht op de rug. Geen oersterke trekkende hond aan de lijn. Een borstkas, die niet meer constant geforceerd wordt.
Op de Noordkaap vraagt Rudie mij voor de camera wat ik nu voel of vind. Van alles. Missie volbracht, wat het lopen betreft. Fondsenwerving voor Mama Alice loopt gewoon door. Maar voornamelijk, dat eindelijk het dagelijkse afzien ophoudt. Het onzekere geïnfrastruktureer en het aleeuwige improviseren. Back to basics wordt weer back to security: veiligheid, regelmaat en luxe. Wat een zegen is dat. Als ik hier in Alta bv. die Eritrese asielzoekers zie, vraag ik me niet meer af of die hier gelukkig zijn. Als je dagelijks je leven onzeker weet, dan is alles wat veiligheid biedt beter, al is het nabij de koude Noordkaap. Luxe, rijke westerlingen, zelfs bijna bejaarden!, gaan barre tochten maken in tenten, te voet of op de fiets, een zelfs met een hond, haha, om eens te ervaren wat het is om af te zien. Natuurlijk wel met de creditkaart op zak en met het mobieltje in de aanslag of blog op I-pad, om constant te getuigen van hun durf en moed. Op die manier afzien is een andere vorm van luxe. De omgedraaide wereld, maar wel leerzaam en zinvol. In een riool leven in Ajacucho, lime snuivend en elke dag leven van moment tot moment, genoodzaakt tot misdaad, wil ik helemaal niet aan den lijve ervaren.
Zo is er veel te mijmeren over allerlei aspecten van mijn tocht. Cultuur, natuur, sociale contacten, somatische en psychische aspecten, relativeren, doorzetten, improviseren, interactie paard- hond- mens, dingen beter begrijpen, die je nooit aan den lijve hebt ervaren, om er maar een paar te noemen.
Om terug te komen op Mama Alice. Ik hoop dat sommigen door mijn tocht worden geïnspireerd. Maakt niet uit in welke zin. Ik heb mijn voettocht willen verbinden aan een goed doel. Ik weet, er zijn er vele. Ik koos voor Mama Alice. Voor de latere lezers verklaar ik nog eens kort waarom.
Vroeger steunde een dorp of een parochie zijn missionaris, met collectes en fancy fair. Dat is niet meer. Maar wij hebben in onze regio heuvelland Fréderique Kallen. Onze Noorbeekse Fréderique (Hoogcruts) woont al lang in Peru en heeft daar de organisatie Mama Alice opgericht, die zich inzet voor het lot van straatkinderen in voornamelijk Ajacucho. Een van mijn schoondochters komt uit Peru. Zo sla ik een brug tussen het land waar twee van mijn kleinkinderen voor de helft uit stammen en onze regio. Ik hoop dat mensen een donatie aan Mama Alice willen doen. Hoe? Voor op mijn website www.ponyanddogtrip.com ” Mama Alice” aanklikken, of zelf even googelen. Na mijn terugkeer in Nl. hoop ik door voordrachten te houden over mijn tocht het vergaarde bedrag van dik 10.000 E nog op te kunnen krikken. Donaties gaan regelrecht naar Mama Alice. De organisatie heeft al twee maal de Transparantie Award gekregen, waarmee wordt aangegeven, dat uitermate duidelijk is hoe de gelden besteed worden. Wie Mama Alice financieel steunt, steunt mij geestelijk. Bij voorbaat dank.
Dit allemaal naar aanleiding van Rudis vraag wat door mij heengaat. En veel meer. Mensen vragen, wat was het leukste, het moeilijkste? Wat heb je geleerd? Was het ’t waard? Dat laatste zeker. Wàt het nu allemaal waard was moet nog uitkristalliseren. Heeft even tijd nodig. Voorlopig vind ik fijn dat ik weer terug kan naar de vertrouwde, geregelde, zekere luxe van thuis, bij familie, vrienden en bekenden, werk en hobby’s. En wat het allemaal brengt? On verra. We zien wel.
We hebben een lange aperitief met nootjes in de camper. Gepraat wordt o.a. over de film. Wat wil Rudi er in vastleggen? Welke elementen wil hij benadrukken?Rudi wil zijn film uitbrengen op een filmfestival voor reportagefilms, volgend jaar in Amsterdam. Verder nog gepraat over steun aan de organisatie Mama Alice, waar ik voor wandel.
Als wijn en nootjes op zijn vind ik het tijd om in het campingrestaurant een hapje te gaan eten. Op een groot bord aan de straat staat: keuken open tot 21 u. Het is 20 u. Nee, u bent te laat. Keuken is dicht. Ja maar buiten staat … Dicht is dicht. Is het gezever dan nu nog niet voorbij? Dan de restjes die ik heb bestemd voor het ontbijt van morgen, nu maar opeten als avonddiner. Dat is als mosterd na de maaltijd. Of, om het aan te duiden met een anekdote: wat staat er in een buurland (wil geen naam noemen) op de bijsluiter van de morning after pil? Vrijen vóór gebruik.
Plan voor morgen: we gaan een paar dagen naar Alta, waar ik een poosje geleden ook was. Daar is mijn bekende Kroaat nog op de camping. Behalve de hypermoderne kathedraal is in de buurt van Alta een mooie canyon te bezichtigen en duizenden jaren oude rotstekeningen. En een pizzeria. Aha!
Morgen meer.
Super!!!!!
Proficiat,.nog eerder als u gedacht had.
IS ook goed geweest denk ik.
Nu nog wat genieten en op heem aan
Dit is nog eens wat je noemt ,te gek je bent er proficiat ,proficiat ,proficiat en dat wel drie keer zo gaat dat nu eenmaal in ons landje 🙂
Harrie de foto’s waren weer indrukwekkend ,maar wel jammer dat het mistig was ja je kunt nu eenmaal niet alles hebben 🙂
En het verslag over de Koning van Thailand ,ne weet toch inmiddels dat bij het hogere functie alleen maar de schuifdeuren werken 🙂
Maar verder mooie afsluiting van je sponserroute voor Mama Alice geweldig gedaan Harrie ,en nu maar hopen dat je een rustige terug weg krijgt ,hou je taai gr Harrie,Marlies 🙂 🙂 🙂 .
Finito. Ook wel lekker. Gr
Gefeliciteerd, Har! Missie volbracht, super gedaan.
Nu lekker uitrusten. Een goede terugreis.
Tot gauw, Francien
Een dikke proficiat Harrie Tosca en Leon respect , je hebt het “klusje” geklaard. 8000 km (met omlopen) een beetje ongelofelijk is het wel.
De wereld draait door, maar je hebt wel een mooie ervaring in je broekzak, geniet ervan.
Rugzak af voetjes van de vloer 🙂
Groetjes Rob & Plien
Beste Harry,
Van harte gefeliciteerd!!!
Een prestatie van formaat zonder meer! We zien elkaar wel weer en benieuwd naar al jouw verhalen.
Groeten en een goede thuisreis, Josette en Noël.
Wauw en RESPECT. De Noordkaap is bereikt. Als trouwe dagelijkse (anonieme) lezer wil ik je hiermee graag feliciteren. Als paarden- en hondenliefhebster vond ik je tocht van het begin af aan al een hele onderneming;-). Het is vast een hele verrijking van je leven geworden. Wens je nog een goede reis naar huis en graag tot ziens bij een van je voordrachten.
Hartelijke groet, Yvonne
Harrie,
klasse, diep respect!!!
groeten
frans
KELP _4_ 22-08-15
ik ruik venkel majoraan
zie Harrie door de hoge landen gaan
met paardentas en rimpelrok
hij is toch niet van houtje
zover ik weet en dat is sleet
is hij vroom katholiek moslim en protestant
met twijfels wroeging aan de waterkant
want missionaris kwam in elk land
ook bezuiden d’evenaer, het is waar
Antarctica, Peru, Suriname, Samarkand
Harrie reist met Alice hand in hand
wij huiveren van de langen weg
van pool tot pool tot horizon
maar plots komt noorderlicht
uitzonderlijk fel
ik begrijp zonder eten,liefde,kompas
wordt leven een hel
Ode Gekrast (Rotstekening voor Harrie ) _2_ 22-08-15
van de Noorderkaap tot onze Steentijd
Harrie is een aloud holenmens
trekt rond bij dag en ontij
gedenkt terecht Mama Alice met zijn wens
verder lopen dan dog and pony
een trip voor vrijbuiter & discipline-mens
geen sinecure alles regelen, rugzak ,hands
en de reden: war’um nie
goede doelen vragen aktie, transparantie
geeft ons loutering, heldendaad
want stap na stap kun je een kontinent verstouwen
als vertrouwen je twijfels steunt
van Gibraltar tot Kaap
kunnen wij samen nieuwe paden bouwen
hoera Harrie slaat de maat !
grottentocht _1_ 22-08-15
langs het wandelpad van ons geheugen
groeven stroeve stemmen zich in steen
dieven voor het onkruid pluizen gaat
stelen liefst het holst van jouw nacht
meesters rama(e)kers riepen ons beiden tot de orde
juf smolders en van der does zongen steen en been
wij bromden, jij lenig als een panter
deed hordenloop met sprintjes tussentijds
iets wat harrie van Gibraltar tot de noordkaap
nu zoveel jaren later in rekordtempo volbracht
niet te geloven al die dagen
is een mens en mier of meer
oktober 2014 onverschrokken vertrokken
nu gaat mama alice wereldwijdd
applaus mijn harrie, sonja diep gegroet
nog even tekeningen kijken in holen
de steentijdmens zijn ook wij niet kwijt
wat over blijft van langer lopen
naast kleinkinderen en cirkels krijt
zullen wij straks van jou in voordracht horen
de ware dokter die zijn zolen slijt
met angst, moed elk noodweer overstijgen
en liefde voor grenzenloos leven
ondanks het genadeloos tikken van onze tijd
Hoi Harrie,
Na zo’n poëtische vulkaan uitbarsting van Tom( prachtig gedaan Tom!) kan ik slechts bedeesd, maar oprecht zeggen : Harrie proficiat ! Je hebt n monster prestatie geleverd!
Nog ff en je ligt weer tussen de eigen klamme lappen tegen de wollen onderbroek van Sonja aan.
Oost-west of nu zuid-noord, thuis best….
Tot in ….Limburg.
Groetjes. Paul & Anne
Harrie,ik heb nu de foto’s gezien van het hoogste punt van de Noordkaap nogmaals geweldig.:)
En heb ook het poezie van de Hr Doveren gelezen ,prachtig een mooi slot voor jullie prestatie ,hond,en paard niet te vergeten 🙂
Hou je taai gr Harrie,Marlies.
Ha die Rob en Pauline, Jullie hebben ook een stuk meegelopen, in Spanje. Was superleuk. Rob, de kaarten die jij in mijn gps hebt gedownload hebben enorm geholpen. Tot binnenkort. Gr.
Hoi Noël, mede dank zij jouw en Lee’s meelopen ben ik goed in Denemarken gekomen. We spreken een keer af in het najaar. Gr.
Halo anonyme Yvonne, vroeger of later zullen we elkaar wel ergens tegen het lijf lopen. Oppassen dat ik geen pijn doe, want ik ben nu paard en onstuimige hond gewend. Gr.
Hoi Frans, Wordt hoog tijd voor een reunie van ” Hoger is ons Doel, onze 25 j. oude bergwandelgroep. Hopelijk tot snel. Gr.
Geweldig hoor Tom, ik kom poëtisch niet verder dan een sinkerklaasgedichtje, bv. In de trant van: goh, die Tom, is bepaald niet dom, wat een man, die kan er wat van.
Ik weet het, niet bepaald hoogstaand, maar als uiting van waardering moet het maar voldoen. Gr.
Hoi Paul, Wollen onderbroek? Gr
Met Tom, een vriend en collega, heb ik al vanaf de eerste klas samen op school gezeten. De foto’s v d Noordkaap zijn v d Noordkaap in de mist. Zou het geen truc zijn? Gr.
Ha, Harrie, fantastisch, je bent er geweest! Proficiat.en nu goede reis naar het zuiden !
Goed alles nog eens in omgedraaide volgorde te passeren, wel thuis. Gaby R.
Hoi, Hops en Wauw. En plots sta je dan daar in de mist op de Noordkaap en inderdaad “this is the End” van je indrukwekkende tocht. Proficiat en nogmaals petje af. Nu afkicken, uitrusten en verder genieten van het mooie landschap maar nu lekker “geine zak op d’ne poekel”.
Helaas moet ik ook een beetje met weemoed denken aan je “koempel” Tosca. Na thuiskomst heb ik begrepen dat je haar niet kunt houden. Ik hoop toch van harte dat je voor haar een heel, heel, heel goede baas zult vinden die veel met haar bezig is.
Nog een heel fijne tocht terug door Scandinavië en wellicht tot binnenkort om nog eens bij te kletsen.
Groetjes van
Harrie, gefeliciteerd met deze prachtige, wonderbaarlijke en immense prestatie!! Fantastisch dat je de Noordkaap hebt bereikt. Ik heb, alhoewel ik je verder niet ken, genoten van je reisverslag. Het was soms adembenemend hoe je je oplossingen vond voor mens, hond en paard. Afzien hoor! Maar ook mooi om te lezen dat er eigenlijk altijd wel een oplossing is, dat je het altijd wel weer redt. Mooie levensles voor de lezers: pieker niet, het komt altijd wel weer goed!
Dank voor je verhalen, ik zal ze missen. Het ga je goed!
Jet
Proficiat haarie!!! Super knap!!!! X Marie tot snel
Pis sjnak, bil bald, see you soon, hasta pronto, à bientot.
Ja, we spreken binnenkort af. Leuk. Hebben wevhet ook over de lappehoela of hoe heet dat? Gr.
Dank je Gaby.mgr
Fantastisch Harry, gefeliciteerd met deze geweldige prestatie!
Dank je Jan. Tot binnenkort. Gr.
Hallo Harrie.
Unne groete perfisia oet Mestreech mèt dien gruutsje prestatie,geneet ‘r mèr vaan.
Kompleminte, Robert
Hallo Harrie.
Unne groete perfisia oet Mestreech mèt dien gruutsje prestatie,geneet ‘r mèr vaan.
Kompleminte, Robert
Daanke Robèrt, Hopelijk tot zeens binne neet te lange tied. Gr., H