Ondoorgankelijk voor een paard
Historische boerderijen
Terstraeten
Effe moele mit van Houtem in Mechele
Van Li naar Re: Nederland, Baskenland, Cuba
Bij Aalbeek stuit ik op het Pieterpad en op het koppel uit Eindhovencaption
Eindhovense duurlopersEigenlijk 36 km. volgens de routeplanner, maar met een paar keer verkeerd lopen erbij geteld komen we wel op de 40 km. uit. En dat voor de eerste keer met bepakking. Omdat ik vanavond word opgehaald en thuis mag slapen, heb ik Leonke, de “baj”, het paard dus, thuis gelaten. Morgen word ik weer afgezet in Sittard en ga ik verder noordwaarts. Aldus de planning.
Nu weer terug naar vanochtend. Het kleine stukje dat ik door Mechelen liep, het dorp waar ik werk, was weer leuk. Ik dacht de echte el Capone tegen te komen. Een man, die zijn rolstoel helemaal opvulde met zijn stevige postuur, sigaar in de mond, fraaie hoed op, zwarte deken op de schoot. We liepen/reden een stuk samen op. Hij had vroeger ook veel getrokken met zijn koetspaarden en honden, maar helaas was dat voorbij. Het fotoapparaat werkte niet door de kou. Jammer van zo’n imposante persoonlijkheid. Ik had graag met hem samen op de blog gestaan. Niet veel later werd ik ingehaald door 2 Mechelders, die ik ook al meer dan 30 j. ken en waar ik, medisch, al het nodige mee heb meegemaakt. Gee, i’s great to be back home, home is where I wanna be, zingt een of ander lied, wrsch. 60-er, 70-er jaren. Kijk, zo weet je waar je thuis bent en ook niet meer weg wilt gaan. Spanje en Frankrijk waren prachtig, maar zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens ( niet zelf bedacht, hoor). Het beste paard laat wel eens wat vallen. Flauw en zelf bedacht. En dan nog de nodige praatjes met hondeneigenaren. Pas op meneer, mevr ., die van mij is loops, waarschuw ik steeds, als Tosca los loopt. Hebt u een reu of een teef? Wie moet er dan oppassen? Ik waarschuw maar, dat uw reu niet constant ons blijft volgen. Want Tosca in onweerstaanbaar. In Stokhem, langs de Geul, waren poortjes waar met een paard niet doorheen te komen zou zijn. Een man kwam er wel door en we raakten aan de praat. Oh, zegt hij, dan bent u die man, die met een pony en hond enz. Hoe weet u dat? Mijn tocht schijnt nogal wat bekijks te hebben. Als Mama Alice er dan maar wat aan heeft. Steun die organisatie a.u.b., dan heb ik tenminste het idee, dat mijn wandelinitiatief tenminste wat uitstraling heeft.
En toen, in Schin op Geul. Twee mensen op de fiets. Quelle beautée! Daar moet ik het fijne van weten. Waar gaan jullie heen? English, Deutsch? Japan ( al zagen ze daar niet naar uit, maar je mag niet discrimineren. Denk aan Zwarte Piet!). Zij een mooi exemplaar van een guappa Espagnola en hij een vriendelijke Cubaan. Mogelijk ook knap, maar dat kan ik niet goed inschatten als soortgenoot. Waar gaan jullie heen? Wat doen jullie in Nl? Neurobiologie in Maastricht. Wow! Ik een paar woordjes Spaans geprobeerd. Als ik nu niet op reis was, had ik ze uitgenodigd. Maar ja, dan was ik ze ook niet tegengekomen. Dit soort ontmoetinkjes werken op mij inspirerend.
In Oud Valkenburg koffie gedronken, altijd 2 tegelijk. Wat gebabbeld met de waardin over hun hond, de mijne, of er genoeg volk over de vloer kwam. Gezellig even leuten.
En toen, ten noorden van Aalbeek stootte ik op het Pieterpad. Ik volgde het een paar honderd meter en kwam een koppel tegen uit Eindhoven. Zij maakten mij duidelijk, dat ik de verkeerde kant opliep. Hij had al 30 kennedymarsen (80 km.), ik weet niet hoeveel 4- daagsen enz. er op zitten. Ik rekende even snel: mijn 3200 km. staat gelijk aan 40 kennedymarsen, 20 vierdaagsen. Toch niet gek voor een kras oudje, hè.
Die bale hekjes, een onmogelijkheid voor Leon en dan ook voor mij.
Mooie plekjes: Terstraeten Zij deed 2 passen waar ik er een deed, klein en fors voor hun lengte. Ik zag bevestigd wat ik al eerder bedacht, nl. dat sportschoolbodys weinig zegt over de funktionaliteit. Zoek maar eens op Emiel Zatopec, de Tsjech, die in de jaren 50 alle lange afstandnummers v d Olympische Spelen won, met een erbarmelijke loopstijl. Als je maar wilt. ” Je bent je brein” , zegt Swaab. Als je maar wilt. Ik kan dat niet is eigenlijk ik wil dat niet. O.K., mag.
vlak ten zuiden van het prachtige gehuchtje Terstraeten met zijn vakwerkhuizen, was het pad hooguit 30 cm breed. Dat en hekken aan begin en eind van het pad maakten het onmogelijk voor een paard om doorheen te komen. Ik zou vele km. terug en om hebben moeten lopen.
Sonja haalde me op in Sittard.
Vanavond, thuis, weer meer dan een uur op de laptop gezocht naar onderdak voor paard: tel. nr klopt niet, geen reactie, ik moet overleggen met mijn man morgen enz. Nu heb ik er genoeg van. Ik wil op deze tocht lopen en een beetje back to basics, maar niet de hele avond aan ipad en tel. zitten en dan ook nog zonder resultaat. Finito, basta, schluss, enough. Tot mijn spijt en opluchting gaat Leon niet meer mee. Hij blijft hier, thuis, tot ik heb afgesproken wanneer hij terug mag naar de manege waar ik hem heb gekocht. Daar kan Tosca dan fijn meelopen in de lessen, tot hij vroeger of later verkocht is. Na 3200 km. heb ik genoeg ervaren hoe onmogelijk het is om met een paard dag in dag uit 25 km af te leggen in West Europa. Degenen die dat doen, trekken veel meer tijd er voor uit, of hebben een volgwagen, of zijn dames die op meer plaatsen met open armen worden ontvangen dan opa Harrie. Tja, das war einmahl. Dus Leon blijft thuis. Constance noemt dit voortschrijdend inzicht.
Nu kan ik in Nl. tenminste probleemloos aankloppen bij familie, vrienden en bekenden en schiet ik ook meer op, zonder de extra zorgen om een edele wandelpartner op vier benen.
Zaterdag 14 maart 2015 Vijlen – Sittard zeker 40 km
Beste dokter Harrie,
Vergeefs gezocht naar route en doorkomsttijden van de eerste etappe van de tweede periode. Wilden graag ’n fysieke schouderklop geven voor de voorafgaande prestatie en een bemoedigende klop voor de reis die komen gaat. Heb je waarschijnlijk met opzet gedaan. Daarom bij deze ’n ferme digitale klop.
We hopen dat je ’n geweldig leuk “tripje” gaat maken. De beschreven aanpassing is juist. Je eerste verhaal getuigt al van meer contact met wat op je weg komt. Dat is ook voor ons plezieriger om te lezen.
Tot slot: heeft je echt iemand ingehaald? Niet voor te stellen!!
Nogmaals veel plezier; we kijken uit naar je verhalen
Arthur en Lily, Diependal
Hoi die Harrie wat fijn dat we weer in beeld zijn ,en al gelijk vele kilometers er op zitten met die ijzige kou maar je bent er op gekleed zo te zien ,en het leuke van je blog nu is dat wij plekjes wat je op je blog noemt wij die ook kennen en waar wij ook graag een wandeling maken .
Wel jammer dat ik gelezen heb dat Leo niet meer mee loopt maar jij zal het wel beter weten om haar thuis te laten nu moet je wel zelf je plunje meeslepen of heb je een karretje ?
Harrie wij volgen weer met veel plezier je blog ,hou je taai gr Harrie, Marlies.
Het begin is er weer, veel sucses en wandel plezier.
Het mooie weer komt er aan.
Hoi beste Harrie,
“In der Beschränkung zeigt sich der Meister” een dapper en wijs besluit !
Alle goeds,
Ruud
Hoi Harrie wat fijn dat we weer in beeld zijn ,wel met wat ijzige kou maar daar kan jij inmiddels al gied tegen ,en de Lente is in zicht 🙂
Wel jammer dat je Leo moet achterlaten wegens alle obstakels ,op de foto’s te zien is het voor een twee voeter nog soms moeilijk is van de zotte .
Je bent ook al goed begonnen met de kilometertjes van je 40 om te beginnen niet mis ga zo door en je ……..
Ook weer fijn dat we meezogen genieten van je avonturen wat je weer gaat beleven hou je taai gr Harrie,Marlies.
Heel veel succes en veel wandel plezier
Goed besluit wat betreft Leon, Har.
Vandaag was mijn 2e (mini) oefen-wandeldag. Maak we wel wat zorgen over jouw (nu) langere dagelijkse wandelafstanden. Maar gaat zeker lukken.
Heel veel succes en wandelplezier!
Groetjes, Francien
Hallo Harrie
Alwerm op weeg, mooi gehucht idd. Terstraten daar beland je even tig jaar terug in de tijd . Mooi “verstopt” van alle hoofdwegen tussen de heuvels.
Een lastig besluit om het schrander “lastdier” thuis te laten, maar de ervaring heb je al menig kilometer gehad, dus het zal vast een goed besluit zijn. . Ik zeg wel drie x hoera voor Leon, die heeft wat te vertellen in de stal. Vanaf nu kun je dus wel de stippellijntjes op je Gps gaan volgen. Zou toch zeker nu handig zijn om je het uitzetten van een waypoint eigen te maken, het is echt niet zo lastig. Als je die handeling meester bent , wil de gps je overal met de kortste weg naar toe navigeren. Als je toch nog thuis slaapt kunnen we er misschien nog een keer samen naar kijken. Veel plezier de komende tijd. grts Rob
ps. de stippellijnen op de Gps dat zijn de smalle wandelwegen (even verdutchen) daar waar je met Leon vaak niet door zou kunnen.
Hoi Harrie,
Allereerst wensen we je weer veel succes met je grote onderneming.
Goed dat je de knoop doorgehakt hebt en je plan gewijzigd hebt; nu dus “withoutponyanddogtrip”!
Hopelijk meer tijd ,nu minder zorgen en ook meer tijd om voor jezelf meer uit deze tocht te halen, makkelijker in kunnen gaan op contacten , meer genieten van mooie plaatsen ,wat meer cultuur opsnuiven en over de weg minder gevaarlijk.
Het zelf meer moeten sjouwen weegt er wel tegen op .en dat gaat je vast ook wel lukken.
Heel veel succes!,,!! Paul & anne
Goed zo! No horse, no cry. Lekker wat meer vrijheid het komende stuk. X
Is niet te doen met een pony. Nu ben ik minder geketend en gekooid. Vive la libertée
Als het niet linksom gaat,dan rechts om, maar gaan zullen we. Gr
Hoi Rob, ik het het niet meer gehaald om die waypoints te bestuderen. Misschien als ik weer thuis ben. En ja,mLeon is keigaaf.zo heet dat toch, hè? Gr
Kump allemoal good. Gr.
Misschien wordt het nu zó leuk, dat ik in Lapland blijf hangen. Gr.