Zaterdag 13 juni 20145. Hattfjeldal camping 12 km. te voet, 31 km. gelift

Gesprek met eigenaar van Napoli

Gesprek met eigenaar van Napoli

image

Ruige natuur, besneeuwde heuvels/ bergen

Ruige natuur, besneeuwde heuvels/ bergen

Camping gesloten. Wat nu?

Camping gesloten. Wat nu?

Dan maar liften, of anders vanavond naar de INN. Die bleek ook gesloten

Dan maar liften, of anders vanavond naar de INN. Die bleek ook gesloten

Na 1,5 uur biedt deze goedheid me een lift aan naar Hattfjelldal

Na 1,5 uur biedt deze goedheid me een lift aan naar Hattfjelldal

De Coop-winkel van Hattfjelldal, maar niemand kent een camping

De Coop-winkel van Hattfjelldal, maar niemand kent een camping

Rechts de Akense Eindhovense, daarnaast de Noorse, die mij aan een adres hielpen

Rechts de Akense Eindhovense, daarnaast de Noorse, die mij aan een adres hielpen. De Noorse verhuurt ook: www.furuheimgaard.no, mooie plek op boerderij, zeiden ze

We hebben het vandaag weer overleefd. Nu morgen en daarna

We hebben het vandaag weer overleefd. Nu morgen en daarna

Entree van mijn " motel"

Entree van mijn “motel”

Goed weer voorspeld voor vandaag. Dus geen hoes over de rugzak. Is zo lastig als je er even iets er uit wilt halen. En geen cape om. Flink wat zon. Natuurlijk even moeten stoppen om vanwege regen de cape en rugzakhoes toch te gebruiken. Maar o.k., na 12 km. kwam ik toch aan in Trofo. Ik dacht een dorp met winkel(s). Er was een tankstation waar je ook wat etenswaar kon krijgen. Na nog een kleine km. te zijn doorgelopen, vroeg ik aan een dame met kinderwagen, of het nog ver was naar Trofo. Daar bent u al voorbij. Ook een gat van niks! Om even persoonlijk te worden, vroeg ik of dat haar kleinkind was. Nee, mijn baby! Oei.
Afijn, terug naar dat tankstation in Trofo. in trofo was het bord met camping doorgestreept. foto. Dan maar van af het Trofotankstation de resterende 33 km. naar de volgende camping liften. Ik moest hier weg komen, want bussen waren er niet. Ik dacht, als ik geen lift krijg, kan ik altijd nog hier in het “dorp” slapen, want er stond nog een groot bord ” INN”. foto. Voor alle zekerheid dat ook maar even gecheckt. Nee, meneer, bestaat niet meer. Ja, dan moet ik wel helemáál zorgen dat ik hier weg kom. Want van al die eenzame jonge weduwes, waarvan ik verwachtte, dat ze me binnen zouden roepen voor een bord paëlla, bouillabaise, Ardenner ham, worteltjesstamp, Wurst mit halbem Hänchen, of smörrebrot, ben ik er nog niet één tegengekomen. Misschien straks een Lapse Samen met fyske-soep.
In het tankstation karton gevraagd en viltstift en een bord gemaakt met de naam van mijn camping, 33 km. verder en de naam van het eerste stadje over de Zweedse grens, 110 km. verder. En dan maar zien hoe ver we komen. Nu denk ik dat Tosca, vastgebonden aan een verkeersbord, mijn kansen op een lift niet erg vergrootte. Na 1,5 uur biedt een oudere dame mij aan om mee te rijden. Ze sprak praktisch geen Engels, maar met wat algemeenplaatsen, zoals beautifull country en cold en zo, probeerden we het toch een beetje gezellig te houden. Ze vertelde over de grote berg (fjell) die het dal domineerde en uitzag als een hoed, vandaar dorp Hattfjelldal. Dat kon ik volgen. We reden langs een karige boerderij. Mijn chauffeuse legde uit: Nederlanders. Wil je er koffie drinken? Ik zei nee. In Nederland zie ik Nederlanders genoeg. Eerst zorgen dat ik fatsoenlijk onderdàk kom.
Ik vroeg haar me af te zetten bij de camping. Wat camping? Wist ze niet. Klonk niet veelbelovend. Dan maar in het centrum bij de Coop- winkel. Daar ook gevraagd naar de camping. Die haalde weer een ander er bij. Ik werd er niet veel loser van. Voor alle zekerheid toch maar wat inkopen gedaan. Morgen is het zondag en ook dan vraagt mijn penske om vulling. Buiten vroeg ik ook aan een mediterraan type naar overnachting. Bij mij, zei hij, gratis. Hij wees op een nabijgelegen huis, waar ik een paar Afrikanen uit zag komen. Ah, een asielzoekerscentrum. Of ik geen 10 kr. had voor hem, voor sigaretten. Ik scharrelde in mijn zak. Hij wees op een 20 kr. stuk. Ja, geef je ze een vinger, willen ze de hele hand. Ik gaf hem 8 kr. Terwijl wij aan het praten waren, stapte een vrouw uit een auto met Nederlands kenteken. Mijn redding? Ze sprak vloeiend Nederlands met een Duits accent. Weet u hier een camping? Ik zal binnen vragen aan iemand die hier alles weet, zegt ze. De Afrikaan wordt vergeten. Even later komt de Duitse Nederlandse, samen met een Noors koppel naar buiten. De Akense Eindhovense, ik weet niet hoe ze heet ( du darfs mich Alles fragen, nur nach die Name frag mich bitte, bitte nicht; carnavalsschlager) woont in Eindhoven, maar komt oorspronkelijk van tussen Aken en Monchau. Nou hé, dan woonden wij nog geen 20 km. uit elkaar. Ze kwam nu al voor de zoveelste keer hier op bezoek en helpen op een boerderij annex camping, enige km. verderop. Ik kreeg de site van die plaats: Www.furuheimgaard.no. Moet ik straks maar eens opzoeken. Het zou erg erg mooi en stil zijn. De Noren bieden aan me naar mijn camping te brengen, maar dat vind ik te veel eer. Dan bel ik voor je, zegt de Noorse. Een minuutje later is alles geregeld. Je kunt er terecht. Alleen, de waardin spreekt geen woord over de grens. De campinghoudster komt van Est-of Letland. Komt wel goed, denk ik.
Inderdaad geen woord West-Europees. Maar goed, ik heb een simpele kamer met wel alles er op en er aan voor een geringe prijs. In de barak zitten ook enige jonge Tsjechen, die hier werken in de aanplant van dennen. Er is geen gemeenschappelijke ruimte, dus met hun zal ik niet veel contact hebben waarschijnlijk.
Nu wachten tot de man van de Estse/Letse campinghoudster thuis komt tegen 22 u., want ik wil van hem weten, hoe ik morgen verder kom. En tot waar. Ik moet nog 75 km. naar het Zweedse plaatsje Hemavan-Tarnaby. Misschien weet hij een adres in deze uitgestorven streek om morgen te overnachten en anders moet ik maar ineens de hele 75 km. naar Hemavan/Tarnaby liften. Misschien ook willen die Tsjechen me tegen betaling wel naar Zweden brengen. Morgen is het zondag en zullen ze waarschijnlijk toch niet hoeven te werken. Idee! On verra.
In Hemavan/Tarnaby moet ik dan Tosca zien onder te brengen, om vervolgens 130 km. terug naar Noorwegen te liften, waar voor mij een vlucht is geboekt naar Nl. op 23 juni vanuit Mo I Rana.
Eerst wil ik dalijk naar het dorp teruglopen, weer een km. heen en een terug, om naar Napoli, de Italiaan te gaan. Daar aangekomen even een praatje met de Italiaan gemaakt. Hij blijkt een Turk te zijn. Heeft familie in Den Haag, Arnhem, in Duitsland. Ik vraag waarom ben je hier gekomen? Hij maakt een gebaar, wrijvend met duim tegen wijsvinger. Money, money. Pecunia non olet. Geld maakt niet gelukkig, maar het helpt wel!? Ik geloof dat we elkaar begrijpen. Hij bleef bij me aan tafel zitten klasjenere (vertellen) tot het eten al lang op was. Kom morgenvroeg om 11 u. terug, nodigde hij me uit, dan drinken we samen koffie. Het was dus toch weer pizza, met een flinke pils, omdat we weer goed onderdak zijn en ik wil nog even vragen om een portie friet.
Misschien wil hij me morgen wel naar Hemavan-Zweden brengen. Zo niet, dan willen de Tsjechen, waarmee ik onderdak zit, dat misschien wel doen. Liften kan altijd nog. Na terugkeer op het slaapadres uitgebreid besproken met de groep Slowaakse vakantiewerkers. Ze zouden het bespreken, maar intussen kreeg ik wel eerst 4 gevulde pannekoeken van hun. Europe, haeven on earth!
Intussen was het 10 uur ’s avonds geworden. Ik maak mijn kleding los om te gaan douchen, klop, klop op de kamerdeur. Een grote, gezette man met vriendelijk gezicht, staat voor de deur. Kom binnen, zeg ik. Het was de Litouwense huurbaas van de camping. Ik vertelde hem over mijn vervoerswensen naar Zweden. Hij had al iemand op het oog, maar dan zou het maandag worden. Verplichte rustdag dan, morgen, op zondag. Maar daar is niks mis mee. Ik vroeg hem nog waarom hij naar Noorwegen was gekomen. Om hier geld te sparen en ooit in Litauen een boerderij voor mezelf te beginnen. Maar die droom gaat waarschijnlijk niet door, want alles wordt daar schrikbarend duurder. Nog een poos gekletst. Wel een hoop verhalen vandaag.
Vraag ook je Turk van de Italiaan maar eens morgen, zei de huurbaas, want die hebben ook Napoli restaurants net over de Zweedse grens. Misschien wil hij wel op familiebezoek en dan kan jij fijn meerijden. Holadeladio! Dalijk rijd ik met escorte naar Zweden.
Het hoeft niet constant leuk te zijn, maar er moeten wel leuke momenten zijn, leerde ik van mijn gewaardeerde, illustere voorganger, collega Sjef Jacobs helaas zaliger. Allé dan. Alweer te laat.

Reacties

  1. Han Hameleers zegt:

    Tjonge, jonge, wat een dag weer. Maar ten eerste nog proficiat met je verjaardag.
    Hoop dat het met je beentje alweer beter gaat. Kort voor Hemavan zoals ik gelezen heb. Wellicht daar ook tijd even uit te rusten. Ik zal zien wat de mogelijkheden zijn je vlucht wat naar voren te halen zoals besproken. Geniet van het wat rustiger weer en de natuur.
    Groetjes en hoe duch taai
    Han

  2. Harrie Huijben zegt:

    Hoi Han, Mijn been krijgt nou een paar weken rust. Vandaag toch nog probleemloos meer dan 12 km. er op gelopen. Ik hoop dat de Kunsleden sneeuwvrij is, want vandaag sprak iemand daar enige. Tw ijfel over uit. Komen we nog a h skieën. Gr

  3. Gerda Suilen zegt:

    Hallo Harrie,
    Allereerst van harte gefeliciteerd met je verjaardag van afgelopen vrijdag! Wens je nog vele goede, sportieve en gezonde jaren toe met allen die je lief zijn. Was een weekje fietsen en wandelen in Oostenrijk en gisteravond en vanochtend je verhalen gelezen! Je maakt wel veel mee op deze manier, heel erg leuk om te lezen. Hopelijk gaat het beter met je blessure, zodat je straks ook echt kunt genieten van een “weekje thuis” Is toch nog een heel geregel, vooral met de beperkte mogelijkheden die je daar hebt. Knap hoe je dit steeds weer opgelost krijgt! Wens je een hele mooie verdere tocht toe, blijf je weer dagelijks volgen!
    Groetjes uit Swalmen ! Gerda

  4. Goedemorgen Harrie ,wat een verslag weer boeiend om te lezen hie je het weer allemaal klaart ,met je been gaat het volgens mij toch wat beter! Want je heb er weer 12 km meegelopen ,en de raad toch opgevolgd om het wat rustig aan te doen ja dokter .
    Prachtig wat je toch voor mensen allemaal al heb ontmoet heel bijzonder .
    Harrie een fijne dag gewenst ,hou je taai gr Harrie,Marlies.

  5. Beste harrie,

    Nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Het is een gedenkwaardige dag voor je geweest, lijkt me zo.
    Geniet!!!

  6. Jan Meindersma zegt:

    Hallo Harrie,
    Alsnog gefeliciteerd met je verjaardag en natuurlijk ook namens DDD 74.
    We genieten van je verhalen en en passant van de wijsheden er in vervat.
    Gaat het een beetje met die shin splints? Misschien is dat weekje familiebezoek wel heilzaam.
    Beste groet, jan

  7. Harrie Huijben zegt:

    Dank je Jan, lei zijn longetjes, ik shin splint. Slappe hap zo met de club. Mijn pootjes gaan goed, maar ik moet preventief wat kalm aan doen. Kump good. Groeten aan de “makkers”. Dat ze hun wild geraas maar staken. Gr., Harrie

  8. Harrie Huijben zegt:

    Tja Frans,
    Wat heeft de gewone man veel te willen? Bij jou nog alles kits? Nog even en dan lacht het pensioen je toe. Kun je ook wat geks gaan doen. Gr., Harrie

  9. Harrie Huijben zegt:

    Hoi Marlies,
    Er loopt me wat apart volk rond op deze aardkloot. Als je de humor er van inziet, valt er heel wat af te grinneken. Groetjes

  10. Harrie Huijben zegt:

    Hoi Gerda,
    Dus jij hebt de bergen ook weer overleefd. Hopelijk leuk gehad. Die blessure is niet zo hevig, maar het fluit me een beetje terug. Maar nu heb ik toch twee weken rust en daarna moet het goed zijn. Hai dich good.mgr,.

Geef uw mening

*