Gisteravond even een stukje Merida ingelopen. Daar op een terrasje, onder het genot van een pils, aan mijn blog gewerkt. Terug naar de herberg Molino, beesten verzorgd en vervolgens ’s avonds wat te eten zoeken in de stad. Ik at alles op, alle olie die in het bakje olijven zat, met al het brood, om mijn magere bastje nog een beetje allure te geven. In de albergue nog een Belgische tegengekomen, die constant aan de telefoon hangt. Verder een aardige Belgische jongeman met lange dreadlocks, die op weg was naar een hippystrand in Z-Spanje. Ik deelde hem mijn twijfel mee, of daar in de winter wat te doen was. Hij bleef door Spanje trekken tot zijn aanstaande, laatste, uitkering op zou zijn. Vanochtend was hij de enige die me een hand gaf en goede reis wenste, dus a.u.b. geen negatieve vooroordelen tegen avonturen zoekende zwervers met dreadlocks.
Gisteravond in Merida, na het verzorgen van de dieren, met uit Italië geëmigreerde Vincentio, die ik steeds weer onafgesproken tegen kom, pienso, voer, voor Tosca gaan halen. Toestemming gevraagd aan de crowd van overnachters, of ik, tegen de regels in, Tosca ’s nachts in de keuken van Molino in Merida kon laten slapen. Einverstanden. (Er was ook een fietsend Duits koppel waarmee ik nog even wat wetenswaardigheden uitwisselde). En omwille van mijn diertjes heb ik maar geen rustdag gehouden, maar ben ik vanmorgen verder gebanjerd naar Aljucen, een wit gehuchtje, met een klein Romaans kerkje, prachtig in zijn/haar eenvoud. Er was zelfs een onderkomen voor Leon bij. Ik kon hem zelfs afspuiten. Tosca moet weer buiten blijven, maar omdat ook hier de bazin niet in de herberg woont, smokkel ik haar ( Tosca) vannacht toch weer naar binnen. Mijn rug doet pijn van het steeds weer plotseling, met alle gewicht trekken van mijn IJslander Leon, naar de berm om te eten. Ik ga hem vanaf nu in de andere hand houden, om de spierbelasting wat te verdelen.
Mooi, glooiend landschap met veel eikenboomgaarden, groen gras ertussen en heerlijk rustig. Even gepauzeerd bij het grootste bekende stuwmeer, dat door de Romeinen ooit is aangelegd, weer gieren, telefoontje van Elly L van Eperhei, om me sterkte te wensen en na een korte etappe van 15 km. bij mijn dagdoel Aljucen gearriveerd. Ik denk hier een dagje te pauzeren. Ik loop toch al voor op mijn schema, de beesten hebben het hier goed en over 6 dagen krijg ik in Caceres 2 weken bezoek en dat is nog maar een dag of 3 lopen van hier. De telefonerende Belgische (onderweg haalde ik haar in, terwijl ze weer stond te bellen) kwam even later ook in de herberg en begon weer direct te bellen. Volgens mij heeft zij, Yerma, problemen. Nog even later komt weer de 3 j. geleden naar Spanje verhuisde Siciliaan Vincencio binnen. Ik ga stoppen met mijn pelgrimstocht, zegt hij. Blaren. Ik zeg, wat, blaren! Heb ik al 2 w. Niet urineren, man. Houd ook een rustdag, dan tape ik je die blaren wel in. Ik heb al 2 w. blaren, so what. Zo kreeg hij weer wat hoop. Ik douchte me, spoelde de kleren wat uit, droogde me af met wc papier (schoon hoor) en ging om 15.30 het eerste eten zoeken van vandaag. En zit nu, schoon en wel in de plaatselijk bar het dagmenu te verorberen. De grond is bezaaid met uitgespuugde olijfpitten, servetjes, tandenstokers, halve suikerzakjes. En de zaak is nu
Bellende Belgische Jerma
uitgestoffeerd met dorpelingen van allerlei pluimage, zoals ik dat graag zie, net als in het Pintje, bij Hub en Toos, in Mechelen. Eigenlijk zou ik ze willen beschrijven, want heb toch niks beters te doen, maar dat kost te veel papier(?). De 40+dame met lang, loshangend geblondeerd en zeer gewassen haar, strakke broek, die oplet of iedereen haar goed bekijkt; een kleine, rossige kerel met onverzorgd, wat lang haar en dito baard en kleding, die veel lacht, om toch aardig gevonden te worden; een verveeld kind op een barkruk, dat met open mond naar mij zit te staren, nog 3 anderen aan de teek, waarvan ik absoluut niet kan verstaan waar ze het over hebben; een vrouw met haar mobieltje onder de luid aanstaande televisie (voetbal); Mijn herberghospita en haar uitspruitende dochter. Hier voel ik me wel thuis. Jammer dat ik niet beter Spaans spreek. Maar grappig is dat ik al verschillende keren mensen voor de eerste keer ontmoet, die al gehoord hadden van zo’n aparte kerel met een paard en een hond… Eten wordt koud. Stop.
Bij het plaatselijke café nog eens een 2e keer vandaag gegeten. Een megahamburger, waarvan de uitbater trots vertelde dat die niet op was te krijgen. Kenden ze die Hollander nog niet. Ram weggepaaf (gegeten).
N.b. van Jos en José thuis in Mechelen hoeven de vertalingen van het limburgs niet, maar ’t guuf auch “zomerkuzje” wat ziech mien site beschnautze (moeilijk te vertalen). Toen nog aan de locals gevraagd om haver voor Leon. Binnen 5 min. had ik een zak van 10 kilo. Veel te veel. Ik heb er een aantal kilo uitgehaald. Kosten? Een rondje voor de goede gever en zijn 3 vrienden. Uitgebreid bedankt, handen geschud, schouderklopjes, hartstochtelijk afscheid van de waard en naar “huis”.
Alles goed met Leon? Bleek die de wankele muur van zijn miniweitje, achter de albergue, te hebben gemold en stond tevreden te vreten in de naburige wei. Bij de buren is het gras altijd groener. Vincencio en ik de muur maar weer provisorisch in het donker opgebouwd, maar bij het eerste zuchtje wind geeft het bouwwerk ongetwijfeld weer de geest. Misschien past dat geven van de geest ook wel bij Halloween, dat geestenfeest, dat vanuit Amerika steeds meer Europa verovert en ook tot hier blijkt doorgedrongen.
Verder heb ik de laatste dagen nog een paar keer gefilmd met Ruuds camera. Dus Rudi, wordt aan gewerkt, maar het is waarschijnlijk matige kwaliteit, met 2 dieren die aan je trekken en de zon, met soms tegenlicht. Misschien kan ik morgen, op mijn rustdag, een opname hier maken met Vincencio er bij als hulp. Tosca illegaal in de keuken gehaald voor de nacht, maar ze heeft al een paar keer die verrekte politieopleidingsblaf laten horen, waardoor ongetwijfeld onze Belgische, bellende vriendin, wordt gestoord in haar slaap. Nou ja, je kunt het niet voor iedereen, mens en dier, goed doen. Soms moet je kiezen voor jezelf. Hoe heet dat ook weer? Over enig gezond egoïsme moet men beschikken, anders redt men het niet in de wereld. Heel vroeg naar bed, want behalve die
Kerkje Aljucen
Cafetaria ” Kiosk”
Albergue Aljucen voorkant
Herberg Aljucen achterzijde met tuin voor Leon en Tosca en muurtje dat Leon omduwde
café de Kiosk is hier weinig te beleven. Illustratief voor de rust hier is, dat je steeds slechts één hond tegelijk hoort. Nooit 15 tegelijk, maar ook nooit géén.
Wat een heerlijk stukje,Harrie,ik geniet ervan.
Ik zie de mensen in die bar al voor me…
Je verhalen met dialect woorden ertussen ,maken het uniek en vermakelijk.Daarover zit in de toekomst een boek aan te komen,toch?
Ik wist niet dat je zo grappig uit de hoek kon komen. Zo weten wij nu een stukje meer over onze huisarts!
Geniet van je rustdag ,groetjes uit Epen….
Wat fijn voor jullie dat je goed op schema bent,dan kunne jullie inderdaad de rustdag goed gebruiken om weer wat vitamintjes bij te tanken ,en kun je ook de mensen goed beschrijven wat je toch al deed ,wel leuk krijgen wij ook een beeld hoe de mensen er bij zitten ,of lopen ,of constant te bellen ja dat is jammer van de highteck ,dat ze steeds met het roer ijzer aan het hoor hangen ,is wel goed dat het er is maar laat wel alles een beetje in het midden .
Zo Harrie geniet morgen van je vrijen dag en hou je taai de gr Harrie, Marlies.
Gneh 😉 Harrie bezoek over 6 dagen in Cancares na Urethra opweg na Placenta. we look forward to it.
tot snel.
Harrie, goed dat je een rustdag neemt. Dit is net als bij hardlopen, je weet dat je dan ook een herstelmoment moet inlassen, een beetje uitlopen kan dan ook geen kwaad.. Je moet het ritme een beetje vasthouden. Je schiet al aardig op, en alls je zo blijft doorlopen ben je met de Carnaval in Cotessen.
Amuseer je maar een dagje met die locals daar en Keep on walking. Groet Jef Brauers
Harry,
Het zijn indrukwekkende verhalen over je pelgrimage. Dit is pas echt pelgrimeren. Nergens anders meer aan denken, dan aan je tocht van iedere dag. ” Wat kom ik om die en die bocht tegen” of ” Wanneer zie ik weer een dorp, waar ik iets kan drinken of eten” . Het is een spannende overlevingstocht. Zo gingen de vroegere pelgrims ook op weg, wel zonder telefoon of i-pad, maar geweldig om die tocht van jou te kunnen volgen.
Iedere dag ben ik benieuwd naar je belevenissen.
Na Caceres, ben je op weg naar Salamanca, een juweel van een stad. Eén groot museum zowel overdag als ’s avonds. De stedelijke herberg ligt aan de rand van het oude centrum, naast een klein park, op de stadsomwalling. Ik hoop dat je daar met je pony en hond terecht kunt.
Komende zaterdag wordt in Roermond een landelijke bijeenkomst gehouden van het Nederlands Genootschap van Compostela. Zeer veel Nederlandse pelgrims komen naar die dag. Kan ik daar melding maken van jouw website, zodat nog meer mensen geld overmaken?
Sterkte,
Paul
Hallo Harrie,
Je houdt de gemoederen hier flink bezig. Het aantal volgers groeit gestaag, er zijn al mensen die je niet kennen, die zich zorgen maken als je 2 dagen niet schrijft. Er zijn er ook die zeggen, ” vlg mij is hij in Zuid Spanje de bloemetjes aan het buiten zetten en schrijft af en toe spannende verhaaltjes vanuit zijn ligstoel op het strand”. Wat mensen toch achterdochtig zijn, vind je niet 🙂
Heb je het probleem met het toetsenbord opgelost? Zoniet dan het volgende. Rechtsonder op het toetsenbord is een knop met een klein toetsenbordje erop. Hou die vast , dan krijg je 2 opties, ” combineer” en ” bijeen in basis” . Schuif je vinger vanaf de toets rechtsonder naar bijeen in basis en dan schuift het toetsenbord naar beneden. Het is dan meteen aansluitend en niet meer gesplitst. Wil je het weer splitsen, leg dan beide duimen op het toetsenbord en veeg beiden tegelijkertijd naar buiten, de een naar links en de ander naar rechts, dan splitst het toetsenbord.
Vaya con Dios,
Hubert
Hoi Harry,
Super dat je voor ligt op je schema en inmiddels de regio Andalusïe doorkruist hebt. Het zijn dan toch al heel wat km die je op je palmares hebt kunnen bijschrijven. Knap hoor maar ik had ook niet anders van jou verwacht. Dat het allemaal niet vlekkeloos is gegaan tot nu toe kan een ieder uit je dagelijkse reisverslagen opmaken die erg vermakelijk zijn om te lezen. Het gaat dus goed zo te zien maar je moet wel iets beter op je hoede zijn voor diep water. Haha. Tja dat krijg je als je al die moderne electronica meeneemt. Aan de prachtige foto’s te zien heb je schitterend weer en op die manier moet je je toch de koning te rijk voelen. Goed ook dat er zich steeds meer mensen bij jou melden om een stuk mee te lopen. Zoals reeds eerder gezegd zal ik dat t.z.t ook doen. Daar hoor je nog van. Voor de komende week wensen Yvie en ik je heel veel wandelplezier. Geniet van je vrijheid, van het landschap en van de mensen die je op je pad gaat ontmoeten.
De jrüs oes Vols,
Erik en Yvonne
Gisteren met yvie, Erik, Sjef, daisy, luui van kirchroa en Tom Tom feestje gevierd bij Toos en huub. Jammer dat we geen salsa dansje of rotes pferd hebben kunnen doen.
Het lijkt erop dat je ‘ der drien’ hebt gevonden. In de praktijk volgen we het blog ook op een groot bord in de gang. Kent jikkeringe nase..
Marietje
Ola,
Super berichtgeving ! Het gebeuren ” leeft” hier enorm. Waar wij komen ( Familie, DDD, Soos, wandelclub e.d ). ben je het positieve onderwerp van gesprek. Alle goeds.
Met grote bewondering, Jan.