Aankomst bij overnachtingsplek in Undeloh
Overnachting in boederij in Undeloh. Tosca sliep in deze schuur
Restaurant in Undeloh. Even neergestreken
Restaurant Undeloh, Noël en ik
Schaapje rijden. Meeeh. Pas de mais!
Overnachting
Luneburger Heidschnucke, heideschapen
Noël blies de reveille om 6.30 u. Potverdenonde 1000.O00.000. ( miljaar). Man je bent met pensioen. Als dat al zo begint zijn we om 13 u. al in Undeloh en dan? De doorwinterde langeafstandsfietsers hadden geen oog dicht gedaan. Van de kou. Watjes! Ouwe leim! ( oudjes).
Douchen, uiteraard in het douchehok. Daar stond een kachel waar we onze natte spullen hingen te drogen, tot we na 20 min. merkten, dat het hele badhuis onder de “zjwaam” ( rook) stond. Wij de kachel en spullen gereorganiseerd, gauw ‘m gesmeerd en alles weer fix und fertig.
Vies, koud weer: tussen mist en motregen in. Volgens de routiniers Kit Bush-weer ( whatever that may be. Who the fu.. is Kate Bush?). Maar ik begreep dat dat bale was. De Lüneburgerheide toonde zich in al haar ( of zijn?) schoonheid: prachtige heidelandschappen, stallen met Heidschnucke( heideschapen) veel huizen en stallen met rieten daken. Wat ons deed denken aan het volgende mopje: we zijn al vroeg in Undeloh. Hoe maken we de verdere dag kapot? We schreven ons in voor een avondcursus rietdekken. Werd dat verdorie afgelast. Riet was ziek! Ik begreep de mop natuurlijk niet, maar begreep dat de boeiende avond werd afgelast.
Verder onderweg veel verstoorde hunebedresten. En nogal wat grafheuvels uit de oude bronstijd (1600-1200 voor Chr.), dezelfde als in ons Vijlenerbos. Ook weer massaal de bij ons in Limburg zich niet meer verjongende jeneverbesstruwelen. In verschillende vormen: hangende struikvorm, rechtopgaande cipresvorm en van alles er tussen in. Henk Hilligers sinds 2 weken zaliger, bioloog, gedoctoreerd in schapenbeweiding, geschiedenis en effecten van de heerdgang, heeft zich met succes beijverd voor instandhouding/ terugfokken van het mergellandschaap, verspreiding en herintroductie van jeneverbesstruweel. Veel van hem geleerd, veel met hem gelachen en nu, hier op de hei, veel associaties aan hem.
Lee en Noël boekten een kamer in een boerderij. De boer en boerin, beide 80 plus, melkten nog 22 koeien, reden een traktor Deutz uit 1968. Hun 5 koetspaarden hadden ze net verkocht. Pa kwam binnen met de motorzaag in de hand. Ouw muk, wel cool, wah!. Lei en Noël controleerden of er wel een spleet tussen hun matrassen zat, of er risico bestond dat ze naar het midden zouden rollen. Ik kreeg een kamertje voor mij alleen: een bed met een plafond er boven. Of ik daar problemen mee had. Oh neen, zolang het plafond niet naar beneden valt. Als student heb ik zo jaren gewoond, stelde ik haar gerust. Ik had een douche voor mij alleen. Jammer, word ik niet gepoekeld ( mijnwerkersterm voor elkaar de rug wassen). Noël en Lee schijnen geen douche nodig te hebben. Die kloppen het zweet gewoon van zich af. Nutterts! ( vieze mannetjes).
Tijdens de filmopnames dringen Noël en Lee er op aan mij te filmen op een schaap. O.k., als ik jullie daarmee blij kan maken. Was een Frans schaap. Ik zit er op, zegt dat schaap meeeehhh. Pas de mais, zeggen de jongens. Nou, zo kan die wel weer.
Dat is goed gezellig daar bij jou met je meelopers,pardon fietsers,en inderdaad de temperatuur is nog niet wat het zijn moet ,maar troost je morgen 18 gr,vrijdag 20 gr en ga zo maar door ,en nu maar hopen dat het ook uit komt wat ze voorspellen ,is toch altijd een stuk vriendelijker als het zonnetje er bij is .
en die mop vond ik wel een leuke .
Hou je taai de gr Harrie,Marlies :).
Hallo Harrie,
Proficiat met je vorderingen, althans wat betreft je route! Ik wil nog wel eens met je discussiëren over “Der Weg ist das Ziel” van o.a. 3 april. Dat is niet alleen bedoeld voor vage wandelaars, maar voor iedereen die op weg gaat. Want goedbeschouwd is de Noordkaap een relatief willekeurig doel. Je kunt er zelfs met KRAS komen denk ik. Er staat geen pot met goud en je had ook van Vijlen naar Mongolië kunnen lopen waar je eens over gedacht hebt. Ook Mama Alice kun je op allerlei manieren steunen.
Maar jij wilde een jaar van je leven op een bijzondere manier besteden, het vertrouwde loslaten, op een andere manier presteren, meer basaal leven en kijken naar alles wat je tegenkomt en…. met andere zorgen. Daar ben je druk mee bezig. Dan is van Tarifa naar de Noordkaap lopen een mooie keuze om aan dat idee vorm te geven, en na afloop kun je trots zijn op je prestatie. Maar aan je kleinkinderen zul je later maar 5 minuten over de Noordkaap praten en 5 jaar over wat je onderweg allemaal beleefd hebt.
Dus accepteer het vervelende dagelijkse uurtje sh..infrastrucureren en kijk verder lekker om je heen. Valt de sneeuw vroeg in dit najaar, dan ga je gewoon in het voorjaar terug (hahaha) That ’s life.
Ik wens je een goede voortzetting toe met veel voorjaarsbloemen op je pad.
Constance
g
Hallo Harrie,
Je zult wel heel diep moeten nadenken over wie ik ben. Het is dan ook al héél lang geleden dat we elkaar hebben ontmoet. En ik moet zelf goed nadenken waar dat ook alweer was. Het was sowieso in een huisartsenpraktijk, waar jij stage liep en ik werkte als apothekers/ doktersassistente. Was het niet bij Ruud Franssen in Swalmen? Of was het in Reuver bij Wiek Crasborn en Paul Hufman?
Hoe ik bij jouw ’tocht” uitkom? Toevallig las ik een stukje op de site van 1 Limburg “wandelende huisarts laat paard achter”…toen werd ik nieuwsgierig en wilde weten wie die huisarts dan wel was. En toen zag ik jouw naam…..die ken ik dacht ik….om de een of andere reden heb ik jouw naam altijd onthouden. Weet dat je huisarts was in Zuid-Limburg ( Wittem?) end at je woonde in de buurt van het klooster?
Wat een geweldige onderneming, deze wandeltocht met paard en hond. En bovendien voor een goed doel! Mooi hoor. Ofschoon ik begreep dat het paard er nu niet meer bij is. Maar prachtig dat je dit doet, zeer knap. Heel erg leuk om je verslagen te lezen!
Ik zal je vanaf nu gaan volgen op je reis naar het noorden! Wens je alvast een zeer voorspoedige tocht! En….misschien herinner je me nog wel?
Hartelijke groet Gerda Suilen uit Swalmen.
Hoi Gerda, natuurlijk herinner ik me jou. De apotheek bij Ruud Franssen, samen met Resi en Rheinild. Toen ik een paar weken geleden door Swalmen kwam, heb ik nog met Albert en Wilmie, Ruud en Rheinild samen gegeten. Naar jou he b ik toen nog geïnformeerd. Dus je bent nog steeds in mijn geheugen. Grappig dat je me terug vindt. Wie weet krijgen we nog de kans om eens bij te praten.
Veel gr., Harrie
Hoi Constance, Als je het zó bekijkt heb je natuurlijk weer helemaal gelijk. Qui sas loop je nog een stuk mee. Lapland? Ik heb nog geen gegadigden. Gr., Harrie
Hoi Marlies, ff onder het ontbijt de reakties op mijn blog beantwoorden. De vriendjes zijn al weg. Dus ik moet opschieten. Lekker weer ja, en gezelligheid. Maakt het wel aangenaam.