Klettersteige beveiligd met staalkabel.
content/uploads/2015/08/image28.jpg”>
In de Pihtsusjärvi aten we weer samen: Ton, Eric en ik. Drie Finse dames, die buiten willen tenten, komen binnen hun potje koken bij ons. Want binnen is een gasfornuis. We praten over de mooie natuur hier. De angst die Finland heeft voor Rusland. Ooit gaf Zweden Finland aan Rusland. Wie weet wil Rusland, net als bij de Krim en de Ukraïne, straks zijn Finse exterritorium terug.
De dames waren niet “oneffen” (mochten er wezen). Dat is uitzonderlijk, want we hadden met ons drieeën juist geconstateerd dat de mannen die hier wandelen echt karaktervolle koppen hebben, waarvan akte. Edoch de vrouwen…. hebben waarschijnlijk ook karakter. Hoeihoei, heb ik het gered?
Wat gebeurt met Tosca? vannacht, wordt er taktvol gevraagd. Tosca mag in het houthok. Daar ligt een stinkend rendiervel, wat ze ongetwijfeld heerlijk vindt. Wat een bofbeest.
Ton en Eric constateerden dat hun broekriem steeds een gaatje strakker wordt. Ik heb dat stadium al gehad in Spanje. Mijn metabolisme lijkt zich te hebben aangepast. Eet ik te weinig, dan wil het gevaarte gewoon niet vooruit. Dan moet ik stoppen om de haverklap, rust op een steen, voor zo ver aanwezig, tot leedvermaak van onze gevleugelde vrienden.
Avond regen, steeds harder. Terwijl wij proberen te slapen, Eric was al “vertrokken”, zo te horen, komen de drie kookdames binnen slapen. Wij op de 5 m. brede planken brits van de benedenetage, zij op de eveneens 5 m. brede, planken etage 3/4 m. boven ons. Rain, rain, go away, Come again some other day. Listen to the falling rain, listen to it fall. José Féliciano, lang geleden.
Harstikke chic om te zien die rendieren in dat prachtig landschap ,en zo te zien ben je de beer nog niet tegen gekomen 🙂 wel zie ik steeds op dit stuk Finland dat je niet veel alleen loopt leuk toch ,en nog even en je heb je einddoel bereikt ,in een tempo van heb ik me ……
Een fijne avond ,en voor morgen een rustig route gewenst.
Hou je taai ,gr Harrie,Marlies 🙂 .