Woensdag 29 april 2015 Hals Strand Camping 20 km

Nog een laatste blik op mijn koude slaapkist

[caption id="attachment_97086" align="alignnone" width="300"] Landschapsfoto onderweg

Mooie woning in traditionele stijl. Vaker rood dan in het zuiden

Veel van deze woningen. Vakantiewoningen, tweede huis of definitieve woning? Hoe groter de mensen, hoe kleiner de woning.

Eb bij het plaatsje Hals aan het Langerak

Deze wervels zijn Tosca wat groot: walviswervels

Foto voor dochter Marieke!

Humoristische kunst. Let op verklarend kleine bordje

Kleine bordje

Wie zegt dat die hond het niet goed heeft. Gespecialiseerd in reeënpoten.

Strandcamping Hals

Tosca glimt van gezondheid

Blakende Tosca

Verdomd hard, die vloer, net wat te koud in de loop van de nacht. En dan mijn lieftallig mormel, die het nodig vond bij elk muizengeritsel luid blaffend op te springen vanuit mijn zij, daarmee de zorgvuldig gerangschikte plate op mijn slaapzak, waar natuurlijk ook zij zich op vleit, los te rukken, om na haar heldhaftig verdedigend optreden weer met smerige poten mijn warmte op te zoeken.
De enige kraan, die buiten met een buis uit de grond kwam, gaf òf geen water, òf het spoot er uit, zodat je zijknat werd. Handig als je even je bekkie wilt schrobben.
Nu ben ik toch al niet zo corpulent, maar omdat mijn heupenknookjes wat geprononceerder worden, mede door mijn voor een jongere wat voortgeschreden leeftijd, rust daar te veel gewicht op, wat niet bepaald lekker ligt. Oei, wat een moeilijke zin! Nou ja, al die zelfgezocht ellende wordt gecompenseerd door rust van 21 u. ’s avonds tot 8 uur in de ochtend. Dus met nieuwe kracht vooruit vandaag.
Ik had geen wifi, dus kon niet plannen voor vandaag. Nu, tussen de middag, in een uiteraard weer Turks restaurantje (leve de andere allochtonen, want ik ben er ook een) een hapje gegeten en m.b.v. wifi de blog van gisteren bijgewerkt in het kustplaatsje Hals. Daar moest ik met het veer een stukje zee over, het Langerak.

Het was eb, dus ik had al schrik, dat ik misschien weer uren moest wachten op de vloed, maar gelukkig, alles paletti. Schipper mag ik overvaren, ja of nee? Ja dus. Tosca wacht min of meer geduldig af buiten het restaurant, af en toe blaffend naar een passant. Ze moet toch ook wat prikkels krijgen. Dus dat blaffen, à la! Wordt vervolgd vanavond.
Al om drie uur boek ik in bij een camping, Lagunen 6 ten noorden van Hals. Ik had ook nog 13 km. kunnen doorlopen naar de volgende camping, maar dan kom ik te snel aan in Frederikshavn. Daar heb ik afgesproken met cineast Rudie zondag. Op zondagavond neem ik dan de nachtboot naar Oslo-Noorwegen. Ik zit nog niet in mijn houten hut, of het begint flink te kletteren. Men krijgt het weer wat men verdient. Ha, ha. Ik geloof, dat ik in Denemarken nog geen enkele keer ben nat geworden. Afkloppen!
Hoe zat dat ook weer met het invoeren van een hond in Noorwegen, een niet EU-land. Er moet een bewijs met stempel van een dierenarts zijn, dat de hond in de laatste drie dagen is ontwormd. Nu is de eerste bereikbare dierenarts in Frederikshavn, vanwaar ik vertrek met het veer. Ik wilde daar in het weekend aankomen, maar dan heeft de veterinair vrij. Balen, balen, moet ik dus de komende 3 dagen in twee dagen gaan doen, om vóór vrijdag 17 u. bij die arts in Frederikshavn te komen. Had ik dan nog maar wat doorgelopen vandaag. Nu moet ik me weer de pu kepot loape (zere voetjes lopen) om op tijd bij die wormenspecialist te zijn. Morgen 37 km. Niet echt leuk. Bovendien blijkt de ferry al zondagmorgenvroeg te vertrekken, om 9.30, i.p.v. zondagavond. Als dat maar de moeite waard is voor filmer Rudie, die mij zondag komt opzoeken daar in Fredrikshavn. Zo zie je, het blijft improviseren, plannen aanpassen. Later naar Oslo gaan is ook geen optie, want dan blijft er geen tijd over om mijn dochter Marieke te bezoeken, een dag rijden van Oslo vandaan, o.a. door de sneeuw. En later naar Marieke gaan kan weer niet, omdat enige dagen daarna Sonja (dat va mich!) me enige dagen komt vergezellen, samen met twee vriend(inn)en. Ja, het leven is zwaar, zei hij en stopte de laatste lepel spagetti in zijn mond. Het is alweer 20.30 uur en ik moet aanstalten maken voor de nachtrust. Morgen vroeg op: eerst met die dierenarts een afspraak zien te maken, dan 37 km. en er is regen voorspeld. Maar het loopt nog altijd goed en papa/opa is tevreden.