a href=”http://www.ponyanddogtrip.com/wp-content/uploads/2015/01/image322.jpg”>
Bij Vezelay eindelijk wijngaarden. Het blijft hier een prachtig, lieflijk, stil landschap met dorpjes uit mijn grootouders tijd. Omdat ik veel alleen wordt gelaten door mijn metgezellinnen mijmer ik weer over het verloren gaan van een oude landbouwcultuur, een beetje mijn hobby. In de Romeinse tijd ontginning. Na de volksverhuizing in 400 na Cr. groeit de zaak weer dicht. In de middeleeuwen, vanaf ongeveer 800, door kloosterordes weer ontginningen, rotten. En nu zo’n 1000 j. later, beginnen de graften weer overwoekerd te raken, de velden dicht te groeien, worden de hagen niet meer onderhouden, hakhout is nauwelijks meer nodig, de honderden jaren oude perceelsscheidingen verdwijnen, graften weggeploegd. Alles weer grootschaliger. Interessant. Ik mag het jammer vinden, maar je draait de tijd niet terug.Als ik zie hoe de kleine dorpjes worden beheerst door kerk en kruis enerzijds en kasteel en burcht anderzijds, begrijp ik nog beter, dat er een Franse revolutie plaatsvond, waar de standenmaatschappij werd doorbroken, voor de principes van liberté, égalité en fraternité, die op elk Frans gemeentehuis staan vernoemd.
In elk dorp zien we wasplaatsen. Naast de overdekte wasplaats is meestal een drinkbak voor de dieren. Interessant om te zien, dat de wasplaats hier zodanig is gebouwd, dat de vrouwen alleen knielend hun werk konden doen. De drinkbakken van de dieren waren wel op stand-hoogte gemaakt. Of de rol van de vrouw ook veranderde door de Franse revolutie betwijfel ik. Daarvoor was de revolutie van 1968 nodig, en, indirect, de Rolling Stones, Beatles, Doors enz.
Onderweg zagen we een vos, weer reeën, ezels! Allemaal even spannend voor Tosca.
We hadden het nog eens over weg en doel. Ga je voor het doel, ten koste van alles, of is de weg belangrijker? De weg blijft fascinerend, aldus Bri.
En zo kwamen we aan in Vézelay. Vézelay is al vanaf de middeleeuwen het meest bekende Franse startpunt voor pelgrimages naar Santiago in Spanje. Als ik zelf nu al ervaar wat voor opgave het is, om dat te doen in de huidige tijd, dan vraag ik me af hoe men dat eeuwen geleden deed. Zonder kaart of gps, geen geasfalteerde wegen, zonder geld, dus bedelend, zonder kunststof regenkleding en uiteraard de weg vice èn versa. Ondoenlijk. Men mag het Santiagogebeuren een modegril vinden, maar voor al diegenen, die een aanzienlijk deel, laat staan de hele route in een keer afleggen, heb ik een groot respect gekregen.
Intussen hebben we het avondeten op. Ik las de reacties op mijn blog. Gevraagd wordt naar het welzijn en de beleving van de dames. Eerstens, of ze me vertroetelen. Neen, helemaal niet. Of ze lopen vóór me, met als gevolg dat Tosca me het lapLazarus trekt (is dat correct Nederlands?), want ze wil als vrouwtje, bij de dames lopen. Als ik vraag wie voor mij een sinaasappel wil schillen, reageert niemand. Ik moet me volstoppen met allerlei snoep en brood, anders gaat het nooit op. Zij babbelen onophoudelijk samen, terwijl ik voortploeter met die 2 egoïstische dierlijke schepselen (daarmee bedoel ik dus niet de 2 dames). Het met zijn 3-en slapen op een kamer brengt niet wat men ervan zou kunnen denken. Het bad is te klein voor 2, laat staan voor 3. Maar je bent niet meer alleen. En dat is al een grote stimulans en spiegische opsteker. We slapen in een hotelletje in Saint-Père, Hotel La Rénommé, waar we ons eigen eten mogen nuttigen in de eetzaal, zonder dat we een consumptie hoefden te nemen. Er zijn nl. geen andere gasten. Maar dat was onze eer te na. Wijn en bier! Vrijdagavond is ook al geboekt door mijn 2 engelen. Het worden er steeds meer! Terwijl ik in de plensende regen mijn paard ga voeren en Tosca uitlaat.
Zielig,zielig Harrie meende jij dat het een troetel weekje zou worden ho maar ,de dames maar kletsen .
Maar zo hebben wij wel weer even de geschiedenis van jou kunnen ook weer kunnen opdaete prachtig .
Ik zou de blog ook maar eens aan de dames laten lezen dan moeten ze wel gaan verwennen ,succes .
Voor morgen weer hou jullie het maar droog.de gr Hartie,Marlies.