Dinsdag 27 jan. 2015 van Combres met de M van Marietje, naar Bazoches 20 km.

Ontbijt 7.30 u. Tosca uit de garage gehaald, waar zij op de haar vertrouwde deken lag, de deken die overdag op de rug van het paard ligt, onder het zadel. Alleen, Tosca bijt daar elke nacht minstens één nieuw gat in, of bijt er een flard uit, zodat Leon er steeds armoediger gekleed gaat uitzien. Dat straalt dan natuurlijk ook uit over de baas. Leon opgehaald bij het Nederland-Duits koppel. Hij heeft de hele nacht, zoals gebruikelijk, buiten gestaan, met een regendeken om, in een ongeveer kale wei, maar wel met hooi en wat krachtvoer, samen met 2 ezeltjes. Maar daar had hij niets mee en andersom idem. Ik klopte even aan bij Leons gastheer, om te bedanken. Kwam een perfect Nerlands sprekende Duitser aan de deur. Nu was het mijn beurt om te vragen: waar kom jij vandaan? Van Düren -Aken. Na, da sund v’r noabere, zeg ik in het plat. Maar dat verstond hij niet. B u r e n, herhaal ik. we hebben ook nog gewoond in Sippenaeken, zegt hij. Ik: Sippenaeken? Dat is het dorpje waar ik vanuit mijn woonkamer op uitkijk. Ik denk dan, bij is het landschap toch hetzelfde als hier. Waarom dan emigreren? Hun kinderen waren hier in Frankrijk geboren. Ik wilde het wel graag allemaal weten, maar mijn tocht ging voor. We moesten gaan. Ik kom hier wel érg veel landverhuizers tegen.
Vertrek 8.45 u. Na 10 min. merkte ik, dat ik de zak krachtvoer was vergeten. Terug, bergaf naar de ezelwei. Weer bergop naar Leon, Tosca en les dames en weer verder, om 9 uur. De hele dag bergop, bergaf. Ik moe, hongerig, waarschijnlijk te weinig gedronken. In ieder geval heb ik geleden aan mijn koffie-addictie: vandaag niet mijn shot caffeïne gehad. Gelukkig droog weer. Prachtig, lieflijk landschap. Over de heuveltoppen wat mist en bewolking, wat mij deed denken aan mysterieuze sferen in de Hobbits of Scandinavische films. Het lopen met Son en Bri is toch oneindig veel prettiger dan in je piereneentje. Eigenlijk verwennerij. Als ik straks maar weer alleen kan. Onderweg spreekt een Franse dame ons aan. Hier wonen veel Nederlanders, zegt ze. Weer wat verder spreken wij een oude man aan, die wijdbeens staand over een greppel de bramen onder de prikkeldraad staat door te steken met een soort schop. Weer hetzelfde: oh, jullie zijn Nederlanders. Hier in het hameau (gehucht) wonen ook 2 Nederlandse gezinnen. Dus alweer. De oude man vertelde 91 j.,oud te zijn, soms wel 100 km. per dag te fietsen. Is dit echt, of is hij cerebraal aan het nalaten? Het lijkt hier wel Sjangri-La. ik dacht altijd, dat dat in Cottessen was. Misschien ben ik de gnostisch wat nalatende oudere? Dalijk gaat Frankrijk Nederlands, of misschien wel plat spreken. Aankomst bij de chambres d’hotes in een boerderij bij Bazoches. Vlak bij een kasteel, waar een Franse generaal heeft gewoond die in de 193 eeuw Nederland veroverde of zoiets.. Leon werd gedirigeerd naar een minstens 5 ha grote, zeer natte wei. Dat gaat dus morgenvroeg weer tijd kosten om hem te vangen en waarschijnlijk een begin van de dag met natte voeten. Leonke kreeg wat krachtvoer. Tosca mocht in de hooistal. Voor de avond nog even 600 m. naar het alweer mooie dorpje gelopen, eten gemaakt, adressen voor de komende nachten geregeld, douche, blog bijwerken en naar bed.