

Afijn. om 14 u. kwamen we aan bij de Lappjordhut. Een gerieflijke houten hut, met houtkachel, die niet nodig is, want alles is droog, water halen met een emmer uit de beek, er is een gaskookstel met gas. Tosca en ik waren aan het eind van ons Latijn, aten wat en vielen direct twee uur in slaap. Toen ik wakker werd om een uur of 4, kwamen juist de drie wandelaars binnen die blijkbaar al eerder waren aangekomen, want ik had bij mijn aankomst hun spullen in de hut zien liggen: een jongeman met twee jongedames. In deze hut is het verboden voor honden. Daarvoor is de hut hiernaast bedoeld, werd mij verteld. Ik had in die buurhut, 50 m. verder, door het raam gekeken en dacht dat het een houtopslag was. Niet goed gekeken. O.K. Regel is regel. Ik verhuisde een keer of drie mijn spullen op en neer van de ene hut naar de andere. Juist toen ik voor de derde keer in de hut van die drie was, kwamen de man en een van zijn vriendinnen binnen in hun niemandalletje, met, voor de show, een te klein handdoekje voor zich. Ze hadden zich in de beek gewassen. Ik had natuurlijk aan die andere juf kunnen aanbieden om samen met haar het zelfde te gaan doen, want zij was wrsch. nog niet schoon. Maar ik wilde Tosca niet jaloers maken.
En morgen? 25-28 km. afhankelijk van welke gids men raadpleegt. Ach Schreck, lass nach! Die 9 vandaag waren al een crime. Positief blijven. Na te hebben gegeten en gerust gaat het wel weer goed. Zou ik nu, om 17 u., avondeten hier, want nu heb ik gas en ketels in de hut, en daarna nog een paar uur doorgaan? Dan moet ik wel slapen in de krappe tent met Tosca, dus slecht slapen. Het is ook maar de vraag, of ik een goede tentplek vind: vlak, uit de wind, nabij water, liefst zachte ondergrond. Dan hoef ik morgen niet meer zo ver, maar ik ben dan wel minder uitgerust. In deze hut zijn twee slaapkamers. In één liggen andermans spullen. Misschien ook wel weer gezellig, als die vanavond terugkomen van hun dagwandeling. Tja, wat is wijsheid? Ik kan ook gewoon hier in de hut blijven en dan eventueel de lange etappe van morgen in tweeën delen. Maar dan moet ik mòrgen tenten. De weekroute duurt dan 1 dag langer, maar nu ik nog veel bagage heb, kan ik beter kortere etappes lopen en als de bagage (eten en voer) minder worden, kan ik nog altijd een paar dubbele etappes doen, als ik dan tenminste weer genoeg proviand heb. Zo zie je, het is hier anders dan gezellige dagtochten op vakantie. Ik voel het als survivelen, in ieder geval voor iemand op mijn leeftijd. Die echte survivelers die doen dat één of twee weken. Ja, dat kan ik ook. Die teren gewoon wat in op hun eigen lichaamsvet, hebben het een paar nachten wat koud en dan weer heerlijk naar de vertrouwde luxe. Niet klagen man, dit is toch wouw!! Niet leuk, echt niet het goede woord, maar wouw! Kom, niet je tijd verdoen. 17.37 u. Avondeten maken.
Zouden onze “groene rode en/of blauwe baretten” oftewel onze commando’s dit ook kunnen?? Orchidee is zeker geen moeraswespenorch; vlgs mij de riet- of bos orch.in ieder geval ’n dactylorhiza.
Prachtige verhalen, dank dat we kunnen ‘gluren” in je avonturen.
Fijn dat je weer online bent.
Alle goeds