Bezoek van mannen uit Reijmerstok.
Voor ik vanochtend vertrek komt de Kroatische medewerker van de camping nog even bye bye wensen. Foto. Good luck in the future met je walnotenplantage, wens ik hem en … on the road again.
Omdat er tussen Alta en Skaidi (90km.) geen campings via google zijn te vinden, heb ik deze 90 km grotendeels met de bus afgelegd. Weliswaar eerst 7 km. gewandeld van de camping naar de buscentrale in Alta-centrum. In Skaidi stapte ik uit en liep nog 4,5 km. over de weg richting Hammerfest, tot bij camping … Dus toch nog zo’n 11 km. getippeld vandaag.
De goedkoopste hut was me goed genoeg en ik boekte gelijk voor twee dagen. Dan kan ik morgen zonder bepakking toch nog een 20 km of meer terug lopen, Rudi en Paulette tegemoet. Met hun hoop ik dan weer naar de zelfde camping mee te kunnen rijden. Van die 90 km. Alta-Skaidi heb ik er vandaag toch nog 11 km. afgelegd. Als ik die 11 optel bij de 20 à 30 km. die ik morgen wil doen, brengt dat het smokkelen al terug van 90 naar ongeveer 50 km. Daar staat o.a. tegenover, dat ik met het lopen door Noorwegen een paar honderd km. ben omgelopen, vergeleken met een route door Zweden. Bovendien kan ik op de terugweg met Rudi en Paulette misschien elke dag nog een flink stuk wandelen om “af te trainen” en dan zijn die gesmokkelde kilometers gauw genoeg gecompenseerd. Dus een argument om te foetelen is altijd wel te vinden.
Mooie, uitgestrekte glooiende vlakte, waarop niets groeit dat hoger is dan een paar decimeter. Duidelijk intensief gebruikt voor de rendierhouderij. Ik zie alleen nauwelijks rendieren. Eén maar. Het stikt van de blauwe bosbessen. Ik pluk er wat, om mijn eventuele tekort aan ik weet niet wat voor voedingsstoffen een beetje aan te vullen. Kan nooit kwaad. Alhoewel. Is niet zó die Amerikaanse flapdrol van Into the Wild omgekomen op zijn survivaltocht in Alaska: de verkeerde bessen gegeten. Och ja, je kunt maar één keer de pietenwei opgaan en als dat met blauwe bessen gebeurt, dan is het nog een lekker uiteinde ook. Wat gaat er boven een goed uiteinde? Ha, ha. Zo ver lijkt het nog niet te zijn.
Wat een eindeloze ruimte. Blauwe lucht, stilte, koele wind. Heel mooi. Maar ook heel vermoeiend. Zoals al vaker gezegd:
Dag hut van Alta Strand Camping
Dag Kroaat van Alta Strand Camping
Eindelijk Skaida, einddoel van deze dag
Repparfjord Ungdomssenter Camping bij Skaidi
In de verte mijn hut
Ontmoeting met hier Paulette en niet in beeld Rudi
niet zo zeer vermoeiend voor de benen of voeten. These boots are made for walking, and that’s just what they do, one of these days these boots are gonna … etc. Nee, zo ongeveer elke km. moet ik even stoppen, steunen met mijn handen op mijn knieën, om van dat gewicht van die rugzak af te zijn en dat maakt het lopen minder aangenaam.
Het is avond en ik ga naar de kookruimte van de Repparfjord Ungdomssenter Camping in Skaida. Mijn spaghettipak in de magnetron. De magnetron is wel aan, maar verwarmt niet. Nog eens een ander programma geprobeerd, maar het ding vertikt het. Dan maar met het kant en klare spaghettipak de oven in. Terwijl die opwarmde komt de deus ex machina: een sms : hier Rudi, waar zit jij, Harrie? Wij zitten op Repparfjord Ungdomssenter Camping. Ik sms terug: je raadt nooit waar ik zit. Ik laat het je binnen 30 min. weten. Ik wilde nl. eerst mijn eten op hebben voordat ik hun liet weten dat ik op dezelfde camping zit, zodat ik na het eten alle aandacht aan Paulette en Rudi kon geven, zonder aan de oven met spaghetti te moeten denken.
Zo gezegd, zo gedaan. We praten bij, spreken af over morgen en daarna, over wensen en verwachtingen voor de komende paar weken en tè laat laat ik hun alleen, zodat ze kunnen eten. Om hun zich een béétje te kunnen laten invoelen in mij, mogen ze ook wel even afzien. Ik hoop verder met wat minder gewicht te kunnen gaan lopen en dan ook minder hinder te hebben van mijn borstjes. Des te meer reden tot “Freud”.
Dag Harrie,
Goed beleid,ff bussen moet kunnen,ook zonder allerlei excuses. Fijn dat je nu vaste compagnie hebt, kan nu eigenlijk normaliter niet meer fout gaan. Rustig de klus netjes afmaken ,wat extra filosoferen en voor- en na-praten en niet vergeten : proberen te genieten van het unieke einde van deze monstertrip. Succes…groetjes. Paul & Anne.
Hallo Harrie!
Als de nood het hoogst is, is de redding nabij! Nu in de vorm van Rudie (doe hem de hartelijke groeten) en Paulette. Behalve de morele steun zal het een zegen zijn, dat je niet meer alles hoeft te dragen.
Dat maakt de komende dagen hopelijk lichter,, want behalve fysiek zitten de laatste loodjes ook “tussen de oren” is mijn ervaring. Ik denk dat er toch ook wel een zekere spanning en opwinding door je heen gaan nu je zo dicht bij je doel komt. Ongelooflijk dat je al zover gekomen bent.
Ik wens je nog een paar boeiende en niet te problematische dagen toe. Wacht op je foto met Limburgse vlag op de Noordkaap.(kan Rudie wel fotoshoppen)
groetjes
Constance
Hoi Harrie ,dat smokkelen met de kilometers ,is je van harte gegund ,me dunkt dat jij het uiterste heb gegeven ,in zo’n korte tijd ,met barre weers omstandigheden ,en de nodige natte voeten dan mag je nu zeker een kleine luttel kilometers smokkelen 🙂
Trouwens weer prachtige toto’s ,van die uitgestrektheid ,wat is ons wereld bolletje toch wonder schon 🙂
Harrie heb je trouwens ook al het Noorderlicht kunnen aanschouwen ,en foto’s van kunnen maken ,als dat zo is graane een kiekje er van 🙂
Harrie ik wens jullie een fijne dag toe ,met veel plezier ,en een heerlijke zonnetje .
Hou je taai gr Harrie,Marlies:)
Kilometers zat, je bent er bijna!! X Marie
Hoi P en A, Finito. Wel lekker. Hoop binnenkort eindelijk weer eens nieuwe bak te horen. Heb nu een jaar moeten teren op ” ouwe leim”. Gr.
Hoi Constance, als de nood het hoogst is, …. Zo kennen we er nog een paar, bv. Oost, west, thuis is het ook niet alles. En het beste paard laat wel eens wat vallen!
En over tussen de oren: onderweg gaf ik in een hütte een ” lezing” aan Noorse schoolkinderen. Waar loop je mee? Met de benen, de voeten. Zeiden ze. Ja, èn met wat tussen je oren zit, verdutske ik hun. You’re right. Tot hopelijk binnenkort. Gr.
Hoi Marlies, het schijnt dat het noorderlicht alleen in de winter is te zien, tot ongeveer april. Moet ik eens voor terugkomen. Gr.
Hadiemerie, Terminado. Nach Hause, nach Hause, nach Hause gehen wir nicht etc. Ik overweeg hier te blijven. Wil Sonja vragen hier te komen wonen. Ga husky’s fokken en in een tent leven, om de sami-traditie nieuw leven in te blazen. Best lekker, zo slapen tussen rendiervellen. Kriebelt! Groeten