Dat koningspad wordt in ieder geval cool
Dat koningspad over 2 weken wordt me nog wat
Gisteren had ik voor vanochtend in Mo I Rana een taxi besteld om me naar het vliegveld te brengen. Ik vroeg de chauffeur hoe het was om in Mo I Rana te leven. Goed, was zijn antwoord. Hij vertelde 100-uit over een fietstocht waar alle Noorse taxibedrijven aan gingen meedoen voor de kankerbestrijding, over zijn kinderen, zijn familie die hier woont en dat dit dus voor hem the place to be was enz. Begrijp je? Ja, ik begreep het, denk ik.
Al kon ik niet nalaten te denken: als jij stopt met roken, wordt kanker misschien beter bestreden. Maar, zoals al eerder gezegd, het leven is te kort om consequent te zijn.
Leuk, zo’n klein vliegveldje, veel kleiner dan Maastricht-Aachen Airport of Eindhoven. Ik geloof dat het vliegveld Widerøe heet. Ik was een van de eersten aan de incheckdesk. Mag mijn rugzak mee als handbagage? Nee, die is te groot, antwoordt de official vriendelijk. Dan zet ik hem hier bij de incheckbalie even neer, om snel buiten een filmopnametje te maken. Tien min. later kom ik weer bij mijn rugzak. Een rij passagiers staat al te wachten om in te checken. Blijkt mijn rugzak al te zijn voorzien van een merk en mijn boardingkaart ligt er al bovenop. De incheckofficial glimlacht me vriendelijk toe en loopt weer een poosje weg. Voor koffie?, plasje? Alles gaat rustig. Doet me sterk denken aan slow food, slow city (Vaals). Bevalt me wel. Al denk ik ook wel: met altijd alléén slow kom je er ook niet.
Onderweg naar huis begint het al. Morgen, dat is onderdag: ’s ochtends een crematie, tussen de middag wekelijks lunchen met praktijk, ’s avonds atletenclub. Familie-en vriendencontacten onderhouden, condoleren bij familie van overleden patiënten, tuin in orde maken, wijngaard, schapen en hooglanders inspecteren, stallen uitmesten, kungsleden – langeafstandspad in Zweden voorbereiden enz. enz. Slow moet in je hoofd zitten, anders loop je jezelf voorbij.
In twee vliegtuigen ben ik helemaal achterin geplaatst. Zo’n vieze, oude backpacker, zal de smetteloze dame gisteravond aan het loket wel gedacht hebben. Terwijl ik kort daarvoor mijn kleding en ’s ochtends mezelf nog had gewassen en was geschoren. Mijn schoenen kon ze nog niet geroken hebben. Waarschijnlijk mijn wilde, weelderige haardos! Haha.
In het SASblad lees ik iets over ene Elisabeth Tarras-Wahlberg: if you don’t have dreams, you die. Ik zou daaraan willen toevoegen: als je niet minstens sommige dromen uitprobeert, heb je niet geleefd.
Zo vind ik prachtig hoe de aboriginals van Australië het ontstaan van de wereld bekeken. In het begin was er alleen een droomwereld. Elke stap die men zet vormt een stuk van de wereld. Elke stap creëert een stuk realiteit. Dat vind ik veel poëtischer dan de visie, op deze aarde te worden geworpen en dan in een pijplijn gewrongen te worden, waarin je wordt voortgejaagd van wieg tot graf, met de illusie, je via verzekeringen veilig te stellen voor onheil.
Wat foto’s vanuit ’t “vleegmesjien” tonen besneeuwde bergen en bevroren meren, waar het over 2 weken, als Han en ik daar wandelen, volop lente hoort te zijn. Foto’s. En boven de wolken intens blauw. All the skies are blue (bis). Ik geloof van de Mama’s and Papa’s. Een smoothy van lang geleden.
Na een paar keer overstappen, wat rondhangen op vliegvelden en me ergeren aan het keer op keer wegvallen van de wifiverbinding, kom ik dan toch aan in Düsseldorf. De verkeersverbindingen in Duitsland vond ik op de website van DB, de Deutsche Bahn en zo had ik snel mijn aansluiting op de trein naar Aken, waar ik had afgesproken met mijn jonge vriendin, sinds 37 j. Dus NIET vàn maar SINDS 37 j! Ze heeft een etentje afgezegd, om me op te komen halen. Dat moet toch ware liefde zijn. Van de andere kant, gelukkig is mijn kinderhand gauw gevuld.
Ik weet niet of mijn blog een poosje gaat stilliggen. 30 Juni terug naar het koningspad in Hemavan.
Home, sweet home, Chicago (van wie was dat nummer ook weer?).
Goh, wat wordt het hier vroeg donker!
Ik zag u aan de wandel in de stad mechelen, dus weer lekker thuis.
Werk genoeg aan de winkel las ik, maar waar geniet een mens van, lekker bezig zijn.
Fijne week in cottessen hopelijk gaat uw grote wens ook door.
Hallo Harrie ,ik lad dat je al gespot bent in de Stad Mechelen 🙂 zo zie je maar weer Home sweet home ,dat was trouwens gezongen door de Blues Brothers Chicago .
Je verslag gelezen ,en dacht meteen Phoe Harrie die krijgt het gied druk de komende dagen ,en ik maar denken dat je hier komt uit rusten .
Wat zal je jonge vriendin waar je al 37 jaar bij bent blij zijn dat je er weer bent ,dat word bloemetjes buiten zetten 🙂 heel veel fijne dagen en wij zien je wel weer eens verschijnen ,hou je taai gr Harrie,Marlies.
Ps gr aan Sonja .
Geniet van alles wat op je pad komt deze dagen in Nederland !
Hoi Harrie, goed dat je vlucht goed is verlopen. Veel plezier deze dagen in het Limburgse.
Gr van Han
Hoi Harie,
Wens je fijne dagen met je familie in het ook zeer sjone Zuid-Limburg…een zeker de streek waar jij woont…vind ik persoonlijk een van de mooiste plekjes van Nederland.
Groetjes Gerda
Hallo Harrie,
Geniet er van met Sonja en je familie. En verder: “tranquilo”, zeggen ze in Spanje. Even de accu weer opladen voor de eindsprint.
groeten Constance
Hoi Harrie, gisteren scheen in Mo I Rana de hele dag de zon en was het lekker warm. De hele volgende week tussen 18 en 20 graden!!!! Snap jij dat nou???
Groetjes van Han
Dag Harrie fijn dat je een week thuis bent geniet er maar van samen met jou vrouw
Dank je Agnes, Ik doe mijn best. Gr
Han, Ik vind het PRIMA. Smelt tenminste die sneeuw, zodat we kunnen zwemmen en gezellig dollen met de Samen. Gaat chique worden. Ik bel nog.
Waar je woont is het centrum v d wereld. Voor mij is dat hier. Maar de Zjwaam is ook prachtig. Gr
Dank jullie en sterkte Jan met alle plannen en toestand? Gr
Hoi Marlies, Ik zal de Blues Brothers weer eens opzoeken op youtube. Buiten is het inderdaad een en al bloemen. Over een uur of zo verwachten we weer een mooie bloem erbij in Sittard! Tot binnnenkort? Gr.
Mijn voor voormalige, gewaardeerde assistente B duidde het ooit als: een jachthond moet kunnen rennen. Heerlijk! Gr.
Beste Harrie,
Hoog tijd om weer iets van mij te laten horen. Juist terug van vakantie in Frankrijk en Spanje.
Weer eens iets anders dan met de fiets maar even spannend.
Ik zie dat het goed vordert. Maar als ik de foto’s zie dan hoop ik wel dat je een lange onderbroek
bij je hebt tegen de kou.
Ik wacht op de foto dat je de Noordkaap komt en die zal er zeker komen.
Veel succes en animo( zoals de Spanjaard zegt). Groeten Josette en Noël
Hoi Josette en Noël, terwijl ik een lange onderbroek wel kan gebruiken, hadden jullie blijkbaar helemaal geen nodig daar in het zuiden. Morgen ga ik terug naar Zweden. Ik hoop in de toekomst nog eens met jullie samen te kunnen gaan fietsen. Goede herinnering aan Noord-Duitsland. Tot in het najaar. Gr., Harrie