De hotelbaas/ jager met 25 jachthonden voor de hondenhokken. In een daarvan slaapt pony Leon
Woensdag.
Vandaag heeft het de héle dag geregend. In Pamplona liepen we een beetje mis, maar dat wist Jan snel te corrigeren. We liepen over de ophaalbrug van de stad en een score fotografen schoten plaatjes. Ik vroeg 10 E, maar kreeg niets, behalve een vrolijke lach. In een buitenwijk werden we een paar km. de “goede” kant op geleid door een behulpzame Spanjaard. Nadat we door hem gelanceerd waren en nog een paar keer de weg hadden gevraagd, waren we terug op de plek van 1,5 u. daarvoor. De…. vul maar in. 5 Km. omgelopen. Zo kwamen we op een 32 km. uit vandaag.
Tegen de avond kwamen we aan in Zubiri. Aan het begin van het dorp was een jonge twintiger met zijn speelgoedquod met afstandsbediening aan het spelen. Een oorverdovend lawaai. Als Leon daar maar langs durft. Bleek dat de baas van onze herberg te zijn. Leon werd een half uur lopen verderop gebracht. Ik wist niet wat ik zag: een wei met paarden. Daarin een afdak met wel 15 hondenrennen. In elke ren minstens 3 honden, voornamelijk jachthondentype, maar ook Russische Laika’s, een soort poolhond, wat onbestemde mixtura’s enz. Voor de zwijnenjacht, zei hij. Het is hier echt middeleeuwen wat dat betreft. Wie gaat nu met 30 honden op jacht? Wil je Leon buiten bij de andere paarden of in een leegstaande hondenren? Morgen wordt een zware dag met veel bergop voor paard Leon. Ik wil niet dat hij de hele nacht wordt gejudast door die loslopende veel grotere paarden, dus Leon maar in een hondenren. Het is wel behelpen, maar in ieder geval heeft hij rust, staat droog, heeft krachtvoer en hooi. Voor 3 E. Tosca ligt lekker op een mat in de garage van de herberg. Jan in een bed en ik ook.
De vader van de speelgoedquodjongen bracht ons naar een restaurant:
Gautxori. Ja, dit is Baskenland, alle woorden hebben een x. Wifi lukt niet. Steeds hetzelfde liedje. Eerst krijg je de wificode in hoofdletters op een papiertje, maar het wachtwoord moet wel met kleine letters worden ingetikt. Een andere keer wordt het wachtwoord ons voorgeschoteld in kleine letters, en blijkt na een keer of wat mislukken, dat het met hoofdletters moet worden geschreven. Verder wordt een q voor een 9 aangezien en andersom, een nul voor een letter o etc. Vaak laat ik de barjuf maar de code intypen. Hebben we meteen een gespreksonderwerp.
Zo bv. bij een bar-lunchroom in een buitenwijk van Pamplona. De juf vroeg of het paard van ons was. Ze wilde een foto. Wij dachten natuurlijk van ons. Nee hoor. Als we een paardengebit hadden gehad zouden we hoger hebben gescoord bij haar. Ze wilde dus een foto van het paard, niet van ons. Ik zei dat we nog een draagster zochten voor onze bagage en dat zij door de ballotage was. Ongetwijfeld wilde ze wel, maar mocht ze niet van haar vriend (denken wij). Ze was een beetje bang voor Leon, dus ik moest haar even vasthouden! Echte hulpverlener! Beroepsgedeformeerd. Terwijl Jan de weg vroeg aan allerlei studenten/studentes, kregen wij in de gaten, dat hond Tosca door de vorige eigenaar o.a. is opgeleid voor het opsporen van aardige dames. Herhaald liep zij, kijkend naar een voorbijgangster, met haar neus tegen een lantaarnpaal of muur. In dit soort situaties geldt even niet ‘zo hond, zo baas’.
Opeens, bij een riviertje, een brandweerauto. Bombero’s gevraagd, stond op het raam van de brandweerauto. Onder de brug waren duikers op zoek naar ons, dachten wij. Het water was heel vuil en zeer snel stromend. Zo vinden ze ons nooit, dachten wij. Bovendien, we staan òp de brug. Maar, ze moeten laten zien, dat ze wat doen, ook al is er niets te doen. Anders wordt natuurlijk hun baas ontslagen. Ook al is het absurd. Zo werkt het ook in de politiek. Ik had eens een lichte aanrijding midden op een rijksweg. Een paar liter onschuldige koelvloeistof liep over de weg. Vervolgens kwam de brandweer, zette de weg af en begon met een groep brandweerlieden met honderden liters water uit de brandslang de 1-2 liter koelvloeistof weg te spuiten. Natuurlijk lange file. Absurd, maar wel cool.
Morgen naar Roncevalles, overmorgen naar St. Jean Pierre de Port in Frankrijk. Op de pas ligt geen sneeuw. Jammer voor de foto’s.
Dat was achteraf goed balen ,met die extra km maar jullie goed getrainde lopers is dat toch een peulenschilltje en heb je ook wat te schrijven ,en dat met die thecniek van WiFi is soms ook niet zo als het moet zijn ,ze kunne heel wat,maar ook weer niet 🙂
Heb je ook een Kerstboompje met balletjes ? Kun je leuk boven bij Leo op de rug zetten heb je nog meer bekijks en ziing je maar tjingelbel tjingelbel .
Zo alle gekheid op een stokje ,hou jullie taai de gr Harrie,Marlies.
Hier in Pamplona zijn misschien stierenballtjes te krijgen voor op de rug bij Leon met de kerst. Gr
P.s leuke ,en mooie foto’s ,en dat van die stierenballetjes zal best een leuk gezicht zijn .
Hier even de vertaling als je deze kerstballen zou moeten kopen.
Testículos del toro de navidad
Gr Marie
Hola de Ladio,
Die Marietje is ook van alle markten thuis. Handig! 🙂
Gaat rap zeg, nu al voorbij Pamplona! En dat ohne kleerscheuren de los toros. Chapeau!
Ik heb net op basis van je terugkoppeling in vorig bericht de planning aangepast. Ik kom op 26-dec om 20:28u in ‘Mont-de-Marsan’ aan. Ong. 115km op je route ten noorden van ‘st-jean-de-pied-de-port’. Je gaf aan van hieruit op de 22e te vertrekken met ca 20-25 km per dag. Dus dan ben je na 5 dgn (dus de 26e ’s avonds) 100-125 km verder, dus in de buurt van ‘Mont-de-Marsan’.
Geef maar door wat je nog nodig hebt, dan neem ik dat volgende week mee.
saludos
Beste Harry,
In de Rue de la Citadelle in St Jean Pied de Port is een Pelgrimswinkel die boeken verkoopt. Ik heb gehoord dat de Miam Miam Dodo van de Voie de Vézelay uitkomt. Daarin staan ook de adressen waar je met paard en hond terecht kunt. Ook bestaat er de Association des Amis et Pèlerins de Saint-Jacques de
la Voie historique de Vézelay. Ga in St Jean Pied de Port naar het Pelgrimsbureau in de Rue de la Citadelle. Die kunnen je ongetwijfeld ook helpen.
Verder lees ik dat je supporters krijgt in St Jean Pied de Port. Het goedkoopste adres om daar te slapen is de Refuge Municipal, Rue de la Citadelle 55. Vraag daar naar Maika en doe ze de groeten van Papi Jan uit Nederland. Ze helpt jullie dan extra goed, verwacht ik. Daar is geen plaats voor een paard of hond. Eten doe ik altijd in Café de la Paix op de hoek tegenover de marché couverte.
Ook heb ik ervaring dat een pelgrim met een ezel door de burgemeester een plaatsje kreeg. Schijnt in Frankrijk een verplichting te zijn van burgemeesters om voor een slaapplaats te zorgen.
Buon Camino
Jan Lautenslager
Goed idee, om in St. Jean P de P naar die boekenzaak te gaan. Een goed adressenboek heb ik nodig. Kan ik misschien ook nog een voorleesboekje voor mijn dieren kopen en dan niet in het Baskisch. Och, maakt voor die dieren toch niks uit. Dank voor de goede suggestie. Wordt opgevolgd. Gr.