Woensdag 10 juni 2015 Namsskogan Familiepark Hotell og Camping 45 km

“Sneeuw op de bergen”

Landgenoten op een parkeerplaats

Infobord op parkeerplaats. Hoe ver zou ik gaan vandaag?

Toegang tot restaurant bij waterval. Reuzentrol

Tosca kreeg een trektuigje van een husky

Mooi avondlicht, wijds landschap

Deed me beetje denken aan het wijdse van Mongolië

Mijn onderkomen

Nog eens

Apartementje van binnen

Fréderique viert feest. Proficiat Fréderique. Tien jaar onbaatzuchtig, hard werk, ongetwijfeld vaak moeilijk, ver van huis, voor Mama Alice. Ik loop maar een jaartje, maar jij bent al tien jaar onderweg. Knap hoor. Je hebt mijn bewondering. Mensen, steun Mama Alice. Voor op mijn site, onder Mama Alice, staat waar je het geld voor extra bier, weer een nieuwe jurk of paar schoenen, of voor je zoveelste merktrui, kwijt kunt.
Veel regen en erg koele wind, gewoon winter, naar Nederlandse begrippen. Het kwik kwam weer niet boven de 9 gr. uit. Maar met ook regelmatig even de zon en met de regen en wind in de rug was het best vol te houden.
Eerst 14 km. naar Hamar. Daar zou ik dan blijven volgens mijn planning. Vlak voor Hamar rustte ik even op een rustplek. Nederlanders. Praatje gemaakt. Verblijd met een handvol kersen liep ik naar een infobord iets verder op. Terwijl ik daar stond al weer een Nederlandse camper, dus nog maar een praatje gemaakt. Ja, mijn stem moet ook wat te doen hebben. Ik kan moeilijk de hele dag hardop zingen van Oh, Suzanne, was ist das Leben wunderschön, Oh Susanna, was ist das Leben schön. Het bord toonde een lunchplek bij een zalmmuseum bij een waterval. O.k., dan eerst daar maar eens heen en dan zien we daar wel verder.
Het was een soort Noorse mini-Niagara, maar wel mooi. Een immense trol, ik wist niet dat ze zó groot konden zijn, liet mij passeren naar de ingang van het restaurant. Bussen toeristen verlieten het restaurant. De resten vissoep, visschotels en cakes stonden nog geëtaleerd. Ik vraag: wat kost het vismenu? Waarschijnlijk blij dat hij niet àlles hoefde weg te gooien kreeg ik voor de eerste keer een echt Noors haute cuisine 3-gangen vismenu, met koffie na voor 150 kronen. Voor zo’n menu is dat hier een belachelijk lage prijs. Ik at me lazerus en gaf nog zalmresten aan Tosca buiten. Helemaal poem ( verzadigd) stapte ik na een uur weer op. En nu loop ik ook door tot ik de 45 km. er op heb zitten, weer of geen weer. Van de copieuze maaltijd kreeg ik natuurlijk dorst. Maar de goden verhoorden mijn gebed en bedeelde me overvloedig met hemelwater. Zó veel hoefde nou ook weer niet. Ik vulde mijn flesje aan een beek helder, maar rooiïg water. Zal wel ijzer zijn, dacht ik, goed voor de aanmaak van mijn rode bloedlichaampjes. Kan natuurlijk ook zijn, dat ze wat hogerop een koe aan het slachten waren, maar wat niet weet, niet deert. Zou trouwens waarschijnlijk ook niet ongezond zijn geweest.
Ik passeerde een huis. Komt een vriendelijke man naar buiten gelopen. Ik zag dat die hond je moest trekken aan de halsband. Ik heb husky’s gehad. Hier heb je een toompje. Dat is veel hondvriendelijker. Foto.
Intussen gewend aan de langsracende, water opspattende, lawaaierige vrachtwagens (er waren er trouwens ook veel die bijna of helemaal stopten voor ons), kwamen we om 21 uur aan bij de camping/hotel. Wat is de goedkoopste optie?, vraag ik. De tent! En daarna? Een kamer met keuken en douche. Hoeveel? Dat is wel het dubbele van andere plaatsen, zeg ik. O.k. Direct al 10 % er af. Ik zeg: hebben jullie niet iets, wat nog in de verbouwing of reparatie is of zo. Ja, zegt hij, een appartementje, dat nog nog niet is schoon gemaakt. O.k., zeg ik, dat is voor mij. Nog eens 10 % er af. Toen ik het apartementje betrok, bleek het wel degelijk schoon gemaakt. Ha, ha. En de keuken? Meneer, antwoordt de jongen van de receptie. Wij sluiten alles om 9 u. en het is al na 9. U hebt geluk, dat u in het hotel nog terecht kunt. Tosca mag niet binnen, maar we zullen er niet op letten, helpt de bali-man. Terwijl ik mijn “kot” betrek, gaat de bel: de jongen van de receptie, met twee belegde broodjes in zijn hand. Kunt u gratis hebben. Hola, hola. Europeanen niet aardig? Ik ontmoet alleen maar vriendelijk volk. Zo te zien zit dat engeltje nog steeds op mijn schouder. Zou leuk zijn, als je daar ook eens mee kon praten, wandelen, eten, om maar wat te noemen! Tosca binnen. En zo wordt het dus toch weer te laat. Kom man, naar bad en naar bed. Morgen is weer een lange dag, oe de muüs nog …etc.