
Een koppel ging trouwen. Na de huwelijksceremonie vroeg de man aan de geestelijke wat de kosten waren. De laatste antwoordde: betaal maar zo veel als dat je je bruid mooi vindt. De bruidegom betaalde twee euro. De geestelijke duwde de sluier opzij en gaf één euro terug.
Ik hoop dat ik bij het afnemen van mijn netje een euro extra waard ben.
Na onze ochtendpauze, waarbij we ontbeten en genoten van een prachtig uitzicht over groene dalen met talloze wateren, wouden en bergen bedekt met sneeuw, werd de wind kouder, ging de zon weg en moesten we het grootste deel van de tijd ploeteren door sneeuwvelden, waar je soms met één been helemaal in wegzakte. Door de rugzak werd je dan, half liggend, naar één kant getrokken en met het andere been moest je die kleine honderd kilo omhoog duwen. Pure k

Zo en hoe was het weerzien met Tosca kon zij je nog? En wat een heerlijk primitief gedoe daar maar goed word het thuis dubbel gewaardeerd ,en wat betreft dat daar niets s’vonds te beleven valt ,dat houd de mensen dan ook goed van de straat ,of berg is maar hoe je het invult .
Nou een goede nachtrust gewenst ,en voor morgen een stralende zo’n erbij hou jullie taai gr Harrie,Marlies.:)
Hoi Harrie en Han ,
T wordt nu wel echt menens!! Diep weg zakken in de sneeuw, ben je nog op de weg of loop je over een rivierbedding? Ik hoop dat tallemaal blijft lukken,maar je weet ….niet ten koste van ….te veel….
Blijf nuchter! En verstandig .
Succes, groeten. Anne en Paul
Nuchter en verstandig. Wie ummer, dat witste.