lang langs kanaal
Langs de weg lag nog hagel en wat sneeuw. Het weer was niet dweilen, maar huilen met de kraan open. Koud, guur, sneeuwachtige regen, maar meestal niet in het gezicht. Maar positief blijven. Tosca was vandaag niet te stoppen, wat een energie. Waarschijnlijk omdat ze vanochtend een halve pan ravioli mocht opmaken. Ze sprintte een haas na, een honderden meters verder neergestreken buizerd, een stuk plastic minstens een voetbalveld verder en 2 wilde zwijnen. Maar die vond ze toch wel wat eng. Gelukkig maar, want die joekels weten wel raad met een hond. Ik heb van jagers gehoord, hoe zo’n ever in staat is om een hond meters ver weg te smijten en vies te verwonden met zijn tanden.
Het was dus koud. Weer nergens koffie te krijgen, tot 1 uur voor aankomst op onze bestemming. De juf van de bar had weer alle aandacht voor Leon, gaf hem van alles te eten en maakte foto’s van hem. Wij kregen ook van alles van haar, maar waren blijkbaar geen foto waard. Een heel stuk langs een kanaal gelopen. Dat loopt wel makkelijk. Tosca valt in het water en komt niet langs de loodrechte kant omhoog. Sonja trekt haar er uit en wordt natuurlijk zelf drijfnat. Wat een hondenbeest toch: De moeilijkheidsfaktor die ik wilde inbouwen. Nou, dat zul je weten, oen.
Bij ons hotelletje kreeg Leon een wei met afdak en goed gras en hooi. Tosca kreeg een plek onder een ander groot afdak op de binnenplaats, op haar deken en met een hondenjas aan. Daarna 2-3 uur gezocht op o.a. internet naar overnachtingen op onze route. Uiterst frustrerend, dat we er maar één geregeld kregen in die 3 uur. Bri, die het beste Frans spreekt, was er gaar van. Ik ben daar al maanden aangebrand van. Een van de meest balen aspecten van mijn reis: geen onderdak vinden. Daar gaat je de lol van over. En vaak moet je dan ten lange leste ook nog eens genoegen nemen met een wat prijzige plek. Als dat zo doorgaat vliegt het geld erdoor. Je bent meer bezig met regelen dan met wat anders.
Wel lekker dinertje gegeten in onze chambres d’hotes in Escalives Saint Camille. Gezellig met 6 andere Fransen aan tafel. Dat maakt dan wel weer wat goed en een goed bed de rest. Morgen vertrekken mijn 2 gezellige metgezellinnen weer, maar daarvoor in de plaats komt Jos een week. Les dames houden zich overigens prima: geen blaren. Toch wel knap. Als ze voorop lopen, dan trekt Tosca me lam. Dus meestal lopen ze achter. Kunnen ze ook getuige zijn van hoe lastig en soms gevaarlijk het is, vooral langs de weg, met die dieren. C’est ca voor vandaag. Bonnuit.
Beste Harrie,
We blijven genieten van je verhalen. Je weet toch zeker dat Sippenaeken bekend staat als “Sip-City”.All known everywhere ! We begrijpen je sores over de slaapplaatsen. Hopelijk gaat dat niet domineren. Concentreer je maar op je humoristisch schrijven, zeker als dat over mensen gaat die je ontmoet..Alsof we erbij zijn! Geweldig! Een Duits neefje noemde zo’n rommelige kamer van zo’n oud vrouwtje “ein Schattenzimmer” Kijk de volgende keer eens door die kinderogen……. en het wordt ’n stuk spannender.
En vergeet je mopjes niet te vermelden.
Veel plezier , uit Diependal, wensen,Thuur en Lily
Harry, hou de moed erin om slaapplaatsen te vinden. Wanneer je in een plaats aankomt en je geen onderdak hebt, vraag dan naar de pastoor, burgemeester of stap een winkel in en leg uit welk probleem je hebt. Soms hebben ze de sleutel van een huis in het plaatsje, waarin pelgrims onderdak kunnen krijgen. Pelgrims die deze route hebben gelopen vanuit Nederland en België hebben dit blijkbaar vaker gedaan, volgens een site op internet.
Je zit nu blijkbaar vlak voor Auxerre. Ik heb het vermoeden dat je verder loopt naar Tonnerre en daarna richting Troyes. In Etrouvy tussen Tonnerre en Chaource, aan de Chemin de la Grande Montée woont mevr. Crum. Zij vangt wel eens pelgrims op (www.weerwoord.com) , tel 00335467656 of 00336400.
In de buurt van Reims in Aubigny les Pothees woont de fam. Launoy (au Bois de Loup), 0324334172. Ook zij vangen pelgrims op. Maar mogelijk dat deze adressen niet op jouw route liggen.
Net als de andere lezers, geniet ik van jouw verhalen en zo kan ik mij enigszins inleven in jouw belevenissen.
Beste Harrie en Sonja,
Ut is mich get mit die uvernachtingen reagelen. Maar met zijn tweeen (drieen) is het toch in ieder geval gedeelde zorg (smart), je bent al meer dan 3,5 maand onderweg en dat in de winter. Petje af hoor. Ik ga zometeen 2 uurtjes fietsen in de kou en vind dat ook al heel erg stoer. Het is vandaag een mooie wintersedag met een lekker zonnetje (4 gr), krijg je goede zin van. Francien is down under, daar is het warmer dan hier. Van de 15 fam leden zitten er nu 9 daarachter.
Vind het we
Een beetje zielig datje Sonja Tosca uit het water laat halen, maar jij zult je handen wel vol hebben gehad. Tough ladies die onder die zware omstandigheden zo doorstoempen en geen blaren oplopen, knap hoor.
Hou de moed erin maar met gezelschap zL dat zeker lukken.
Veel succes nog
Hubert
Go go go is het al weer bijna voorbij voor de dames ,wat gaat het allemaal vlug maar er word dan ook al tijd gezegd ,gezelligheid kent geen tijd .
En dan die Tosca zal wel goed schoon zijn geworden van de zwempoging wat een speelse .
Voor morgen hoop ik dat jullie het toch een beetje droger krijgen hou jullie taai de gr Harrie,Marlies.
Beste Harrie en Sonja
Super initiatief ,ik leef en kijk mee met jullie ,succes en veel energie en moed.
Groetjes, Els leesmaatje van Sonja!!
Ja Els, Nu moet ik het weer stellen zonder vrouwelijke stimulansen. Jos van Bri takes over nu. Gr., Harrie