Vrijdag 13 febr. 2015 28 km. naar Bazancourt, het suikerstadje

passant die informeerde naar paard.

weer een gevaarlijke wegsituatie

[caption id="attachment_100427" align="alignnone" width="300"]gevaarlijke verkeerssituatie met paard en hond gevaarlijke verkeerssituatie met paard en hond

passant
2 rivieren stromen onder elkaar door. Knap gemaakt

2 rivieren stromen onder elkaar door. Knap gemaakt

oude wijnpers in dorp oude wijnpers in dorpimage
Tosca amuseert zich weer

Tosca amuseert zich weer

Gisteravond ontdekte ik 2 sleutelbosjes in mijn appartement. De gastvrouw vond het ook raar. Heb ik dan een sleutel meegenomen van het vorig adres? Zal wel, zegt zij. Neem die dan maar weer mee, want misschien word je er wel over gebeld. O.K., zeg ik.
Over de wandeling kan ik kort zijn: die was lang, veel over de weg, dus Tosca veel vasthouden, wat vrij irritant kan zijn. Zij is bang dat het paard schrikt van de vrachtwagens en daarom is het een getrek en gespring langs de verkeersweg, dat het soms niet meer leuk is. Maar dit was toch ook de bedoeling, niet? Pelgrims moeten afzien. Een brug met weer een te smal voetpad er langs, zodat ik weer gedwongen op de smalle rijbaan moet lopen. Als nu 2 vrachtwagens de brug kruisen, dan zitten wij helemaal gemangeld. Een tunnel zonder voetpad en met direct voor en na de tunnel een bocht in een heuvel (zie foto’s). Ik loop langs een kanaal, dat over een brug over een riviertje wordt geleid. Een kanaal over een rivier, dat vind ik wel bijzonder. Foto gemaakt.
Blijkt ff verder dat het voetpad ophoudt en tegen een niet te openen slagboom loopt. Moeten we weer terug. Dan maar een restaurantje binnen voor koffie. Monsieur, zegt een uitbater met kamasol en krevat (vest en dasje), wij zijn een restaurant, geen café. Nou dan, dacht ik, ik ben een klant. Waarschijnlijk vond hij mijn jasje te vies .
Tja, je gaat gaat dan ook niet uitleggen, dat je toch niet zo vies bent als dat je jas er uitziet. Ben nota bene geschoren en naar de kapster geweest. En toen, en toen, en toen schiep God een zoen. Had je gedacht. Bij een drukke rotonde met veel vrachtwagens met aanhangers, niet Leons favorieten, kondigde Leon wel héél kort van te voren met een piephinnikje zijn vertrek aan. Over de weg er tussenuit. Tosca vliegt met touw en al om mijn benen heen. Ik natuurlijk plat op mijn snuffel in de berm, vrachtwagen remt, opstopping. En wat doet Leon, de verrekkeling, gaat ie 200 m. verder gewoon in het veld gras eten, of er niks aan de hand is.Nou ja, gelukkig maar. De bepakking zat nog goed vast. Ik neem het leidtouw weer op en met dikke kluiten vette klei aan mijn muiltjes lopen we nu aan de andere kant om de rotonde heen.
Middagpauze. Beesten vastgebonden en even wat nikpikken. Telefoon: gastvrouw van afgelopen nacht: mgr. Henri? Wie! Die 2e sleutelbos was toch van ons appartement, nl. v d tuindeur, vertelt ze me. Onze hulp woont toevallig in Bazancourt, waar jij vanavond gaat overnachten. Wil je de sleutels daar afgeven aan de bakker, naast de gendarmerie? En dan daar zeggen dat ze vanavond worden opgehaald door mme Laroche. Mij goed.
Onderweg stopt nog een auto. Een dame vraagt naar het ras van Leon. Ijslander. Oh, zij heeft een Merenspaardje, ook wel kleine Fries genoemd, een ras van zwarte paardjes uit de Pyreneeën. Al die korte ontmoetinkjes hebben niet veel om het lijf, maar och, je voelt je weer een beetje mens als je een paar woorden kunt wisselen.
Aangekomen in Bazancourt loop ik langs de gendarmerie, maar geen bakker te zien. Ja hé, hoe zit dat nu met dat ruimtelijk inzicht? Wie schetst mijn verbazing, als 5 min. later een lieftallige dame op mij komt toegewandeld. Wat zou die willen/moeten? De sleutels! Ah, mevr. Laroche zeker? Ik realiseer me, dat deze ontmoeting minder heftig is dan die van de historische woorden ” Livingstone, I presume”. Hoewel het niet meer nodig is vraag ik toch nog even waar hier een bakker is. Er zijn er twee! Een in de straat naar links en een in de straat naar rechts. Jongejongejongen. Bij welke bakker had ik dan de sleutels moeten afgeven? Eind goed, al goed.
Even later kom ik aan bij mijn adres, een schapenfokker, Leclere. Gelukkig, moet goed volk zijn. Leon mag in de stal naast hun trekpaard. Tosca ook. Vanavond een overnachting geregeld voor zondag en dat geeft gemoedsrust. Gezellig samen met de familie gegeten: soep, pasta met omelet, sla, pudding, brood, mandarijntje. Op mijn kamer nog een zakje nootjes burgemeester gemaakt en nu hopen, dat ik eindelijk eens vroeg op stok kan.
Even voor de meelopers a.s week: zaterdag Chateau -Porcien, zondag Lalobbe ( gehucht Besace), maandag misschien in de buurt van Aubigny- les-Pothées of remilly-les-Pothées, dinsdag misschien Rimogne, Harcy of Renwez, woensdag eventueel Rocroix, donderdag eventueel Oignies-en-Thierache. Dit kan nog helemaal veranderen. O
echtpaar Lerclere

echtpaar Lerclere

n verra (de gymclub ziet wel).

Reacties

  1. Nou Harrie dat was weer eens goed stunten Jezus wat een toestanden waren dat weer maar goed eind goed altijd goed ,en naar een goede maaltijd is het toch weer goed rusten ,slaap wel en voor morgen niet weer zo’n halsbrekende toeren uithalen ,hou je taai de gr Harrie,Marlies.

  2. dinystraat zegt:

    Vijdag de dertiende dokter, moest iets gebeuren.
    Gelukkig goed afgelopen.
    Sucses nog verder en hopelijk gaat u niet meer stunten.

  3. Paul Heijnen zegt:

    Hoi Harrie,
    Je hebt minstens twee engelbewaarders op je schouders zitten . Je ziet ze niet ,maar zijn er steeds en doen hun werk als t echt nodig is. Naast pech,ook weer geluk.
    Leon is geen” stadsdier”, Tosca wat ongeremd en jij ….de baas , of t baasje …of slaafje soms..
    Mooi trio zijn jullie,toch niet zo gek dat niet alle gastheren en vrouwen staan te popelen om je te ontvangen. Zou je in een grote Volvo rijden met esculaap dan vindt je makkelijker onderdak, maar kost dan ook wel wat meer.
    Maar : “I did ‘ t my way” is zeker op jou en jouw onderneming van toepassing.
    Maar : niet ten koste van jezelf! Zorg dat je t goed overleeft!
    En….vergeet niet te genieten van deze bijzondere missie,
    Bon route er bon courage.
    Groetjes Anne en Paul

  4. Harrie Huijben zegt:

    Hoi Paul, Na gedane arbeid is ’t goed rusten. Hier, in de bar, waar ik dalijk ook eet, nu met een pilsje, is het leven weer goed. Ik voel me dan weer lekker op mijn gemak. En ik zorg wel voor mezelf. Het lopen is ook wel lekker. Komende week gymclub, praktijk en nog een paar vrienden daarna en dan weer thuis, dus ik heb t goed aanstaan. Mooie ervaring. Gr. en sterkte voor Anne.

  5. Harrie Huijben zegt:

    Och een klein stuntje op zijn tijd houdt het leven ook wel spannend. Na vrijdag de 13e nu Valentijnsdag. Gr.

  6. Harrie Huijben zegt:

    Vandaag weer alles onder controle, maar de dag is er nog niet voorbij. Oei oei. Gr

Geef uw mening

*