Zo’n mooie dag hebben we lang niet meer gehad. Prachtig weer, volstrekt onbewolkt, geen wind. Dus weer een laagje kleding uit. In de champagnewijngaarden wordt volop gesnoeid. Ik overwoog nog om aanwijzingen te geven hoe ze de wijn wat zuurder konden krijgen. ‘T was zo fraai, dat ik wat filmopnames heb gemaakt. Gelukkig toonden mijn 2 lieve vriendjes Tosca en Leon juist nu, net zoal heel vaak, wangedrag, zodat ik dat even fijn kon vastleggen op de camera, inclusief mijn gesjoeb (heuvellands voor gescheld) en getrek. Echte hoogtepunten waren er vandaag niet. Wel een wat benkelijk (beangstigend) gevoel, over waar ik morgen weer moest slapen. Dank zij een lijst van Constance ben ik weer voor vrijdag en zaterdagnacht gered. Bri is ook nog in de gordijnen geklommen voor mij, waarvoor mijn welgemeende dank. Ook merci voor Maarten, die mij aanbood om eventueel bij zijn schoonzus te gaan slapen in de buurt van Reims. Maarten, je bent te goed voor de wereld. Je lijkt mij wel?!
Vandaag onderweg geen mens gesproken! Tot ik bij de chambres d’hotes aankwam, familie Lallement, wijnproducent/verkoper en kamerverhuur. Aan de overkant is ook een bedrijf van een Lallement. Leon heb ik op een gemeentelijk braakliggend stukje grond staan, aan de Lallementstraat. Wat zou dat toch betekenen? Mijn hospita, mevr. Lallement dus, heeft allerlei schoonzussen, neven en nichten gebeld om een stuk wei voor Leon, maar ze zouden allemaal het antwoordapparaat hebben aanstaan, omdat ze aan het snoeien waren. Vanavond kun je je paard in de tuin zetten, direct aan het terras van je appartement. Er is wel maar weinig gras. je kunt hem ook 2 km. verder zetten, in onze wei. Daar had ik dus geen zin in. Is me al te vaak gebeurd. Ik zei, dat ik zelf wel wat zocht. Even later had ik Leon een paarhonderd meter verder op een openbaar grasveldje vastgebonden, zodat hij wat kon vreten. Eindelijk, om 20 uur, ik wilde net mijn trekkersmaaltijd bereiden door er kokend water op te gieten, wordt er geklopt. Entrez! De hospita met een wat jongere dame. Zou ze me willen helpen om mijn veel te grote suite op te vullen? We hebben een plaats voor uw paard. Ja, verdraaid, ik heb hem net verzorgd, krachtvoer gegeven, op een weitje staan aan een lang touw, wil gaan eten, logis zoeken, douchen. Is het ver weg, vraag ik. Nee hoor, vlak boven het dorp. Weet ik veel hoe groot dit dorp is. Maar ja, een gegeven paard mag je niet in de bek kijken. Staat hij dan binnen, buiten? Is er gras of hooi en water? Kan ik hem morgenvroeg ongevraagd uit de wei halen? Ja, alles was er en alles kon. Allez dan, ik achter de jonge dame aan, gezellig samen de berg op in een stikkedonkere Champagne. Komt hier geen eind aan? Ik heb verdorie al 25 km. er op zitten. Ten lange leste kwamen we na een paar km. lopen bij haar huis. Leon werd opgestald naast een paar soortgenoten, kreeg stro, hooi, krachtvoer en water. En ik? Ik kon weer gaan. Dan had ik hem ook op de wei van de hospita, 2 km. verder, kunnen zetten, of hem laten staan waar hij stond. Ik geloof toch, dat er een verschil bestaat tussen man en vrouw. In ieder geval ook wat betreft ruimtelijk inzicht. Omdat het alweer laat wordt stop ik. Moet nog een paar sms-jes beantwoorden, kleren wassen. De avonden zijn druk. Op het aanbod van de hospita, om vanavond hun wijn te komen proeven, heb ik helaas niet kunnen ingaan. Ik heb nog die morellenjenever in dat gifflesje van een paar dagen geleden. Slaap je goed van.
Eindelijk eens een selfie geprobeerd. Uitgestrekte velden met Tosca op hazenjacht
Leon naast zijn box van afgelopen nacht, naast de stieren. Dat laatste is hij gewend van mij !!
Dat is dan mooi dat je het weer heb mee gehad ,ziet er inderdaad zonnig uit ,ja het voorjaar is hier ook een beetje inzicht ,tenminste voor vandaag hopelijk blijft het zo ,want je krijgt er gelijk een heerlijk lente gevoel bij ,Harrie voor morgen weer veel zonneschijn toe gewenst hou je taai gr Harrie,Marlies.