Hoofdingang hotel Kilpisjärvi
Mijn slaapbarak met gemeenschappelijke keuken en tv-kamer
Enige wifiplek, de hotellobby, waar ik dus veel tijd doorbracht
Weinig arenden gezien, maar àls je er een ziet…
Nog 530 km. te gaan.
Nederlander Ton, die hier gisteren samen met compagnon Eric aankwam, heeft interesse in het overnemen van Tosca. Ton woont in Groningen, erg buiten, wandelt veel. Het is een optie. Wij hebben thuis al Joep, een erg dominante Hollandse Herderreu en met Tosca erbij wordt het erg problematisch.
Omdat ik niets te doen had en Tosca wat klierde, ben ik maar 5 km. gaan wandelen naar een restaurant. Daar een broodje gegeten met chocomel, wat gebladerd in een paar fotoboeken over de Sami en weer 5 km. terug. In de berm veel orchideeën. Onderweg natuurlijk weer een miezerbuitje, of moet ik zeggen even niet een bui? Glas half vol of half leeg?
Het is alweer avond. Nog even gezellig samen eten gemaakt met Ton en Eric, die een saunaatje gepikt hadden en daarna in het meer waren gesprongen/gelopen. Brrrr.
Ik wilde filmen, maar de camera was weer eens leeg. Wellicht zie ik hun wel weer ergens onderweg en dat is veel echter filmen dan hier in zo’n keuken.
Nog even een paar foto’s geplaatst bij de blog van zondag. Vooral die van in de sauna is boeiend. Haha.
De komende 7 à 9 dagen heb ik geen wifi, dus geen blog, of ik zou al héél erg moeten opschieten, wat me onwaarschijnlijk lijkt, gezien het gewicht van de rugzak. Ik heb maar eten voor 8 dagen, dus de 9e dag moet ik weer in de bewoonde wereld zijn, te weten Kautokeino. Daar een paar dagen pauze, voor ik begin aan de laatste fase van 350 km. naar de Noordkaap. Houw pin ke’el. Ja, ik wil!
Zo is de vakantie voorbij 🙂 de foto’s van de sauna was in derdaad spannend niets te zien ,lens was niet goed ingesteld ,maar dan weer die foto van jou buiten in de kou ,potvedorie 🙂
Harrie dat we je nu weer een paar dagen moeten missen ,is best wel jammer maar wat doe je er aan geen beschaving meer ,en tam,tam tam daar is het te ver voor weg .
Wil je wel voorzichtig zijn ,en heel vlug in een boom klimt als je een beer ziet aan komen 🙂
Zo nu wens ik je voor de komende dagen ,dat het engeltje op je schouder goed voor je zorgd .
Ook wens ik je veel zonneschijn ,en prettige routes hou je taai ,gr Harrie,Marlies 🙂 .
Als mijn engeltje maar niet op de schouder v d beer gaat zitten, want dan ben ik de pineut. Gr.
Dag Harrie,
Waarschijnlijk zie je dit bericht pas later na aankomst in kautokeino, jammer want ik had je extra kracht willen toewensen. Je spant je in alleen wielrenner in de Tour de trance bij een berg etappe, alleen doe jaar over een veel langere periode . Maar even goed eten als die wielrenner kun je amper en vaak niet doen : verdwaalde pizza, eenzame worst en wat bij elkaargescharreld pastagerechten. Voldoet dit qua vitaminen en mineralen , of ga je hier en daar wat zand snoepen om een of ander metaal aan te vullen zoals in de dierenwereld bekend. Kortom : is t niet logisch dat je lijf af en toe protesteert middels “iets in de ribbenkast” ,waar nog eens minimaal 15 kg op drukt en trekt. Bij zijdelingse trekkrachten van Tosca lief?
Dus geen zorgen cardio vasculair, wel meer qua pees cqspierweefsel en aanhechtingen. Iets Cardinals zou zich toch al eerder gemanifesteerd hebben.
Met vele anderen hoop ik dat ook het laatste zeer zware stuk uiteindelijk goed afloopt.
Pas goed op jezelf, hoofd koel en voeten liefst warm en droog .
Groetjes Paul & Anne.
Dag Harrie,
Je leest dit pas wanneer je weer in de bewoonde wereld bent, nu ben je even “uit beeld” . Maar we vertrouwen erop dat het goed gaat, dat je alle problemen kunt oplossen, dat je gezond en wel deze beproevingen kunt doorstaan! Bikkel! Wat is die Tosca eigenlijk ook een geweldige hond, nog geen versleten pootjes?
Veel kracht en natuurlijk haal je de Noordkaap!
Jet
Hoi Harrie,
Was ff weg….vandaag je “blog” bij gelezen…..Sjiek wat je allemaal meemaakt! Maar ook knap hoe je “alle beren die op je weg komen” weer te lijf gaat! Petje af…..nu komen de laatste “zware” loodjes….!Ook vanoet Zjwame wens ik je heel veel goede en veilige laatste kilometers toe.
Groetjes Gerda
Harrie je leest dit pas als je weer in kautokeino bent
ik zal blij zijn voor jou dat alles naar wens verlopen is
En dan op voor de laatste trajecten je gaat als een speer
Chapau voor jou en Tosca wees voorzichtig Agnes
Geweldige Harrie
Lig in mijn bed op zondagmorgen. Wakker geworden van EEN vlieg. De kerkklokken lokken me naar de H Mis. Wat een verhaal, Harrie!
Diep respect. De enige mens die ik ken die dit aankan. Vooral dat balanceren op die rotspunten in de doorwaadbare plaatsen die tegenkomt.
Maar ja, ik wist wel dat dat goed zou gaan , want zie je nog hanstanden doen op de rand van diepe ravijnen tijdens onze Rondom de Mont Blanc tocht in 1988 ongevveer een miljoen jaar geleden.
Geen verlokkingen door Freya, weinig romantiek of het moet al met een te dikke cellodame naar een Finse houseparty met lokale cowboys zijn.
Keep it up, my friend. En je verslagen zijn zo prima om te lezen, een echt boek zal een aanwinst zijn in de reis/wandel/doorzettings/waarom doe je nou zoiets/het leven begint bij 64 literatuur.
Wij leunstoelreizigers, hier in georganiseerd Nederland met het Pieterpad als hoogste wandeldoel, hebben diep respect voor deze onbarmhartige maar prachtige prestatie
Veel goede groeten van Cobi en Ben
VHoi Jet. Nog 350 km. lol en we zijn er. Gr.
Hoi Gerda, Dank je. Kautokeino groet Zjwame.
Ja, voorzichtig ben ik genoeg. Je gaat hier niet dood. Alleen ge je wel kapot. Dat is een verschil. Gr.
Hoi Ben, Jouw Livinstone-ervaringen in Afrika moet ik ook nog eens horen. Ik heb nog altijd foto’s uit een Livingstoneboek voor je. We moeten een reunie organiseren. Kump good. Hot dich good. Gr.