
[caption id="attachment_98714" align="alignnone" width="300"]
Markering van de route door rode verf op een steen



In de Daertahut komen gelijk met mij twee Oostenrijkers aan: een koppel, Anja en Max. Hij doet sportopleiding. Grote hobby rotsklimmen. Anja doet pedagogieopleiding. Ook alles prietsje-pratsche nat. We maken de haard aan, spannen een touw en binnen de kortste keren hangt heel de kleine ruimte (4×3 m) vol met natte plunje, waartussen wij met zijn drieën zitten te eten. Er is een opkamertje met ’n twee-persoonsmatras en op de begane grond is een divan voor mij. Ik vroeg of ze al eens eerder samen zo’n inspannende of grote reis hadden gemaakt. Ik geloof van niet. Ja, vervolgde ik, een vriend van mij is met zijn toenmalige vriendin een poos naar Nepal geweest. Daarna zijn ze getrouwd. Er volgde wat verlegen gelach, maar geen zinnig antwoord. Bij nader inzien gaan de Oostenrijkers toch maar slapen in het andere deel van het huis, bij de Zweed, waar ze een eigen kamer hebben, en waar ze ook hun tent kunnen uithangen om te drogen. In mijn kot is daar geen ruimte meer voor.
Hallo Harrie ,daar ben je dan eindelijk weer we waren je een paar daagjes kwijt ,maar wat ik nu lees ,is dat ook geen wonder ,wat een pokkenweer,en pokkeland maar eind goed al goed je heb het weer gehaald op naar de volgende route ,en hopelijk zonder muggen ,en regen 🙂 .
Hou je taai ,gr Harrie,Marlies 🙂 .
Dag Harrie ben blij dat alles goed is met u
Wat erg dat het weer zo tegen zit echt pokkeweer
Maar dapper zijn en op naar de volgende stop
Groetjes Agnes
Nog effe bijtanken en dan dinsdag weer ju. Gr