De ochtendstond heeft goud in de mond. Stralend blauwe lucht, maar wel koude wind. Neus eenzijdig dicht. Is dit allergie of een opkomende kou? Oppassen. Noël bekende dat hij met een koeëte näeske (snotneus) en een zeer keeltje aan deze avonturenweek was begonnen. Mogelijk heb ik het van hem overgenomen. En vandaag staat er, zoals mijn in België zegt, een stijve bries.
Tosca sliep lekker in het stro, uit de wind. Zie foto. Voor de hond-geïnteresseerden ga ik even door over Tosca. Drie maal daags geef ik haar eten: ’s morgens een beetje, om een uur of 2 een beetje en ’s avonds de volle hap. Ze vreet ongeveer een kilo voer per dag. Frolic vindt ze het lekkerste, waarschijnlijk omdat daar veel vet in zit. Ik zie dat aan de wat lichter gekleurde drollen. Gisteren vulde ze haar dieet weer aan met een gevangen muis en ik deed daar in de avond nog drie stukken pizza bij. Soms krijgt ze brood met etensresten van mij, zoals restjes kaas, oude worst of een enkele keer een ei. Verder schooiert ze onderweg nog wat bij elkaar, zoals weggegooide boterhammen, frites, of soms een koeienvijg. Ik breng wat variatie aan in het soort brokken dat ik haar geef. Tussen aankomst om een uur of 4, half vijf laat ik haar een paar uur buiten wachten, als het niet regent, op een stoep, in een garage of carport, of een houthok. In de loop van de avond krijgt ze dan de bak voer en gaat ze naar haar nachtonderkomen. Dat moet wind -en regenvrij zijn. Ze ligt in stro, op een door de gastheer/-vrouw verstrekte deken, een mat, of soms een stuk karton. Het karton of de deken zijn meestal de ochtend er na kapot gebeten, reden voor mij om haar liever niet mee naar binnen te nemen. Twee muilkorven had ze elk binnen een nacht kapot gebeten. Irritant is, dat ze veel blaft, bv. naar spelende kinderen, naar poezen en andere honden, maar ’s nachts is ze doorgaans stil. Ze blaakt van gezondheid, haar vacht glanst en overdag heeft ze vaak tot laat in de middag nog energie genoeg, om, indien aangelijnd, flink te trekken. Los lopend is ze veel op jacht, naar muizen, kleinwild en reeën. Ze loopt zeker 35 km per dag, als het niet meer is, de helft van de tijd los. Drinken doet ze voornamelijk onderweg aan natuurlijke waters, soms flink verontreinigd. Tot nog toe probleemloos. Zouden mijn relekwieën ook haar beschermen?
Omdat Noël en Lee het onderdak verzorgen en mij dat dan sms-en onderweg, kan ik onbezorgd mijn etappe lopen. Steeds neuriënd of fluitend, met goede zin. De rugzak heb ik anders bepakt, zodat ik minder druk voel op mijn re- schouder. De gevoelige voeten, t.g.v. de blaren na mijn herstart een paar weken geleden, gaan steeds beter. Links heb ik al geen tape meer. Spierpijn heb ik nulkommanul en, hoewel tegen de avond wel moe, gaat het lopen lekker. Ik streef er naar de afstanden nog verder uit te breiden, boven de 30 km. Mocht iemand willen meelopen, schrik dan niet, want dan breng ik de afstanden terug naar 20, of naar 15 km per dag.
Het blijkt dat de E 1 – Europese langeafstandroute vaak zigzagt en mooie tracés kiest. Ik houd me daar zo weinig mogelijk aan op en snijd hele stukken af. Daarom ga ik ook duidelijker sneller dan gepland. Ik lig nu al ongeveer 16 d. voor op mijn programma en dat wordt de komende weken waarschijnlijk nog meer. Voor het verschepen van de pony Leon had ik voor ná Denemarken 1 week oponthoud gerekend, maar die week wordt ook al weer overgeslagen. Eind deze week ergens kom ik aan de Duits-Deense grens. Misschien ben ik begin mei al in Oslo. Vóór ik een grens met Denemarken oversteek memoreer ik nog eens extra, dat ik loop voor de organisatie Mama Alice, de door Fréderique Kallen uit Hoogcrutz – Noorbeek opgezette organisatie voor hulp aan straatkinderen in Peru. Vergeet a.u.b. niet haar te bedenken. Op mijn homepagina staat een verwijzing naar Mama Alice, met ook bank- en gironummer.
Lee en Noël sms-en mij van een camping in Nortorf: wil je in de tent voor 11 E zonder ontbijt, of een kamer voor 21 E mèt ontbijt. Tja, voor komende nacht 2 gr. voorspeld en kans op regen. Zij kozen voor de kamer, waar ik eigenlijk ook wel blij mee ben. Vanavond weer Griekse Italiaan, of Turkse Griek, ik weet ’t niet meer. Aankomst met Tosca om 14.15 uur. Even eten, kleren wassen, mijn eigen corpus opboenen, blog schrijven op klad en maar hopen dat het allochtonenrestaurant wifi heeft. Noël en Lee doen een hazenslaapje, of bunny-slaapje? Ik zal het ze dalijk vragen, want ze willen uitgerust het uitgaansleven op maandagavond van het gat Nortorf ingaan. Hun laatste avond, dus dat belooft wild te worden. Behalve trekkertrek in mei en voorjaarsvuur is hier in het uitgaansleven van het Lutherse Nortorf niet zo gek veel de beest uit te hangen. Het zal de bevolking hier dus nog lang gaan heugen, als het aan L en N ligt. Om tegenvallende verwachtingen te voorkomen, kan ik misschien beter om 9 u. naar bed gaan. We zien wel hoe haas hupt.
Ja Harrie,als er veel kilometers word gelopen ,dan heeft het inwendige ook heel wat om te eisen en maar goed ook want anders wandelt er binnenkort twee skeletten door het mooie landschap .
En fijn om te lezen dat het ook steeds beter gaat om je eigen plunje mee te sjouwen knap hoor met al je (gebreken 🙂 ) en wat jammer dat het alweer de laaste avond voor jullie boys is ,ja ze zeggen niet voor niets gezelligheid kent geen ……. dus zet de boel nog maar even op zijn kop .
Hou je taai gr Harrie,Marlies.
Hoi Marlies, na ons vertrek zal Nortorj nooit meer hetzelfde zijn! Gr.