Ontbijt maandagochtend, nog wat duf allemaal
Middagpauze. Leon doet zich te goed op een grasveldje in Sahagun
Scheve achterkant herberg maandagmiddag. Blog bijwerken in zon
Maandag.
Nu oprecht de achterkant. Leon mag vrij in de tuin
Intussen krijg ik dadelijk in mijn herberg het eten opgediend. In de eetzaal hangen verschillende afbeeldingen van antieke, prachtige naakte mannenbeelden. Dat geeft te denken. De herbergier is erg aardig en behulpzaam èn alleen. Ieder op zijn manier, nietwaar? Hij belde naar de vorige herberg. Inderdaad. Mijn kabeltje is daar gebleven. Na het eten kijk ik of we wat kunnen regelen, zegt de herbergier. Ja, wat? Halen? Ik betaal de rit, bood ik aan. We zien wel, antwoordt hij. Ik denk bij mezelf: na het eten moet ik naar bed. Morgen moet ik op voor dag en dauw, om meer dan 30 km verderop de herberg in Carrión de los Condes te halen. Voor het paard is daar geen onderdak, dus heb ik morgenavond ook nog tijd nodig, om voor Leon een paal of boom met gras te zoeken buiten het stadje. En ik moet dan morgen ook nog inkopen doen. Mijn eten is op en morgen ook het hondenvoer. Misschien vind ik onderweg een winkel. In dit gat is geen winkel. En het is ijzig koud aan het worden buiten. Dus, verdorie, regel dat met die i-pad-kabel een beetje vlug en houdt s.v.p. de tijd in de gaten. Zo zie je, met mij alles bovenstebest. Maar de in mijn tocht ingebouwde moeilijkheidsfactor, die manifesteert zich weer in alle sterkte: los animalos. Die moeten zich minstens redelijk voelen. Omdat er geen andere pelgrims zijn, mag Tosca van de herbergier naar binnen. Goed zo. Leon loopt los in de tuin en heeft gras zat. Dus ook goed. Ik ben weer eens lekker gedoucht, maar omdat er geen verwarming is om mijn handdoek te drogen, neem ik weer mijn toevlucht tot een flinke prop toiletpier om me af te deppen in de kou. Het minimale restant aan water wordt met mijn handdoek gedroogd. Tja, improviseren. Langzaam zie ik de I-pad leger worden. Onzeker over de lange dag van morgen, kan ik nu op tijd naar bed, wordt die kabel geregeld, vind ik weer een plek voor hond en paard. Ik probeer te bellen naar de herberg van morgen, maar er wordt niet opgenomen, terwijl ze wel geopend zouden zijn. Steeds weer onzekerheden. Vanavond het pakzadel losgeschroefd en ietsje versteld, zodat de drukplekken in de vacht van Leon hopelijk iets worden verlegd. Leons plastic pakzakken zijn verder ingescheurd en gebruik ik niet meer. Misschien wil tenten-Eddie in Vijlen ze repareren rond de feestdagen, want die plastic tassen zijn wel erg handig. Ik denk dat hij daar maar eventjes werk aan heeft. Hem maar eens proberen te bellen voor de kerst. Het lopen is het minste. Maar ik ga er van uit dat mijn tocht wel zal slagen. Zolang het weer maar mee zit, d.w.z. zo lang het droog blijft.
Nog een week of drie en Spanje zit er op. Eigenlijk moet ik het heel onzeker laten, of ik Spanje afmaak, met de bedoeling, dat veel mensen inzetten op Mama Alice: men kan een gift doen als ik Spanje afmaak. Dan móet ik wel, begrijp je? Het meekijken van mensen, bekenden en onbekenden, stimuleert echt om dit eenzaam avontuur door te zetten. Niet dat het steeds kommer en kwel is hoor. Lichamelijk, hoewel wat afgevallen, voel ik me topfit. Ik moet veel lachen om de dieren, om allerlei dingen die ik zie. Lekker de gedachten hun gang laten gaan en soms blik op oneindig en verstand op nul.
Zo, me voilà, daar ben ik weer. Het is avond. Eten op. En nu? Mijn kabel? Vraag ik de herbergier. Kijk, jullie lezen dit in een minuut, maar ik zit uren in de piepzak, hoe het allemaal geregeld moet worden. Die kabel gaan we dalijk halen, zegt hij. Wooooow, opluchting. De i-pad heeft nog maar 57 % vermogen, maar nu kan me niks meer gebeuren, dus maar typen, hoe meer, hoe liever, ha, ha. Even gebeld naar de herberg van morgen. De hond moet morgen buiten blijven, maar kan onder een afdak. Gelukkig, dat ook alweer geregeld. Voor Leon moet ik zelf een wei zoeken. Okido, heb ik vaak genoeg gedaan. En nu als de sodomieter die kabel halen en zo snel mogelijk het liefdesnestje???? in. Zo zie je, het ene moment stress, maar als het weer gefixt is, ga ik, beneveld door un poco de vino, mijn sweet dreams tegemoet.
Nu komt nog een post scriptum.
Wie komen daar net binnen? De hospita en haar man van de vorige herberg. Komen de I-padkabel brengen. Oladeladio! Ik puun (kus) haar direct, klop hem op de schouder. Baas, trakteer deze weldoeners op mijn kosten. Hem duwde ik een financieel kadootje in de hand, dat hij, zonder kijken en na aanvankelijk afweren, in zijn zak stak (rijmt). Soi feliz, ik ben gelukkig. De 3 herbergbeheerders vertelden nog uitgebreide verhalen over kotsende gasten, mensen die voor de dag er na om 4 u ontbijt bestelden, maar dan uiteindelijk pas om 6 of 7 uur vertrokken enz. En dat voor die paar euro’s die gasten maar hoeven te betalen. Ik grapte, dat ik ook nog flink wat drank wilde, hoewel al misselijk, en om 5 u morgenvroeg wilde vertrekken. En zo nog wat ge-O H’d in het Spaans. Oladeladio. Zo zie je, steeds wisselende gevoelens. Is toch spannender dan elke dag achter de computer, wah!
Zie ook:
Harrie nu is het weer toch je goed gegutst ,hier in N.L is het ook bar koud aan het worden ,of we zijn het te goed gewend ,het is maar hoe je het bekijkt .
De herberg waar je nu bent ziet er heel mooi uit echt vakantiehuisje 🙂 hoop wel dat je de kabel weer terug krijg ,want anders moeten wij je smakelijke verslagen een tijd missen ,en dat kan echt niet hoor .
Dan maar een paar weesgegroetjes ,en wat onze vaders ,en kaarsjes en dan moet het lukken ,succes ermee rust heerlijk uit hou je taai gr Harrie,Marlies.
Hoi Marlies, trouwens nog proficiat. Je weet dat ik een relekwie (schrijf je dat zó?) bij me heb, een trol en een mariakettinkje. Bij al die kerken waar ik langs kom, vliegen de devoties via blue tooth naar binnen. Wat zou me kunnen gebeuren? Ik hoop alleen, dat mijn dieren ook cristelijk zijn. Anders werkt het niet. Gr
Hallo Harrie,
Mooi filmpje, krijg ook zin in de Via de la Plata, maar in ander jaargetijde.
Ik wacht ook met sponsoren tot je Spanje uit bent. Scheelt me reistijd ;-). heb je mijn mail ontvangen?
Geniet nog maar even op de “Autostrada van de Camino” zoals een Belgische pelgrim hem noemde.
Bon courage, ook een mooie wens voor onderweg, die ga je nog horen.
groeten, Constance
Nog even terug te komen op je reactie ,ik neem je felicitatie van harte aan ,en voor jou natuurlijk ook .super toch .
Heb ook het flimpje bekeken wat een tempo en ook nog berg op,en slecht wegdek
Hallo Harrie,
Super leuk dat filmpje, dan komen er nog meer herinneringen naar boven toen ik de Via de la Plata bewandelde. Gun je zelf ook een beetje tijd om wat cultuur op te snuiven. Burgos heeft een prachtige kathedraal en het is zeker de moeite waard om deze te bekijken.
ik denk dat je met je pakzakken ook wel naar een schoenmaker in Spanje kunt gaan, die kunnen je zeker ook wel helpen.
Toi toi, geniet ze en ik volg je
een reeds 8 x gelopen, genoten Pelgrim
Ola Hermanos,
Dat filmpje (met muziek) maakt ’t helemaal af!
Je begint ook al vorderingen te maken met je digitale vaardigheden. Pas maar op dat je dadelijk niet met tien vingers over dat toetsenbord gaat.
Wellicht dat je je een hoed (met rand) moet aanschaffen; is vast te krijgen bij een chinees in een wat groter dorp. Als het dan een keer regent loopt het water niet in je nek maar over de (buitenkant) van je poncho. (Alweer een goed bedoeld advies.)
Ook je vrije vertalingen van het Limburgs en Spaans zijn leerzaam (lees: soms hilarisch) ….
Nog even en je hebt weer gezelschap.
Uit de gekste hoeken hoor ik commentaren. Ik adviseer hen om een commentaar toe te voegen, opdat je wat te lezen hebt als je je besognes ’s avonds hebt gehad.
Ut jeet joot. (het loopt)
grt Moi.
Ja, mooie muziek bij dat filmpje, hè. Reakties, daar smul ik van. Dus doen! Gr
Hoi Marjet, loop een stuk mee. Goede companie is v harte welkom in deze eenzame strijd. Nou, overvhet algemeen ook lekker ontspannen. Gr
Hoi Marlies, mijn tempo maak ik niet zelf, maar wordt bepaald door mijn pony. Gaat goed. Gr.
Wie schrijft, die blijft. Hoe meer reakties, hoe liever. Dan zie ik dat ik niet loop voor de hondskl…..
Hoi C , ik hoop de zo dalijk nog te mailen. Gr
Harry, ik geniet van jouw verhalen en bewonder je doorzettingsvermogen. Dich bis neet kapot te kriege, ondanks de regelmatige tegenslagen. Door je optimisme kom je ook tegenslagen steeds te boven. Je nadert al snel Burgos met inderdaad een schitterende kathedraal. Alleen als je de stad weer uitloopt loopt de route 8 km lang door woonwijken en industriegebieden. Super saai en gevaarlijk met paard en hond. Toen wij destijds in Burgos aankwamen, hebben we die drukke route vermeden en hebben toen een route gevolgd langs een riviertje en door een park. Gras genoeg voor Leon. Maar alleen de route is niet aangegeven met pijlen. Dus moet je bewoners aanspreken om terug te kunnen keren op de Camino Frances.
Je gedachten zullen inmiddels helemaal zijn opgeslokt door de Camino die je loopt; de dagelijkse zorgen, van waar kan ik slapen, wat kom ik daar tegen, wat zie ik dadelijk achter die heuvel,enz. Je bent bijna met niets anders bezig. Helemaal losgekomen van je werk en andere beslommeringen in Nederland. Een soort “kloosterleven”.
Buen Camino en courage.
Goed idee van die alternatieve route. Ik hoop alleen dat ik die vind. Ik overwoog om zondagmorgen door Burgos te gaan, maar ik kom vrijdag al in de directe buurt. Misschien maar zat. rustdag houden. Qui sas. Spannend, maar zeer uitdagend. Gr
Beste Harrie,
U kent mij niet maar ik ben onderhand verslaafd aan uw blog. Zó spannend, een jongensboek.
Het filmpje van de wandeling met Marlies laat écht zien hoe zwaar het is.
Ik heb al gedoneerd maar als ik dít zie, denk ik: die man verdient een standbeeld! (bij wijze van, en dan niet zo’n mannelijk naakt zoals in de hergerg).
Geweldige afloop van het Ipad verhaal.
Succes!
Als u in Frankrijk bent, doneren we nog keer. Gaat u ervoor, wij ook.
Beste Harrie,
U kent mij niet maar ik ben onderhand verslaafd aan uw blog. Zó spannend, een jongensboek.
Het filmpje van de wandeling met Marlies laat écht zien hoe zwaar het is.
Ik heb al gedoneerd maar als ik dít zie, denk ik: die man verdient een standbeeld! (bij wijze van, en dan niet zo’n mannelijk naakt zoals in de hergerg).
Geweldige afloop van het Ipad verhaal.
Succes!
Als u in Frankrijk bent, doneren we nog keer. Gaat u ervoor, wij ook.
Hoi Paquite (whoever that may be), leuk dat je dit volgt. Elke dag is een nieuwe overwinning. En als ik zie,dat mijn beschermelingen tevreden zijn, dan ben ik het ook. Hoe zwaarbhet ook is met momenten(door de onzekerheid), het blijft volop de moeitenwaard. Gr
Harry,
Via de Arco Santa Maria, vlakbij de Kathedraal, ga je de oude stad uit over een brug over de Rio Alarzon. Direct aan de andere kant van de brug moet je een pad zien lopen door een park( waarschijnlijk de Paseo de Andres Martin). Wat ik mij kan herinneren loopt het kilometers lang langs de Rio in een redelijk rustige omgeving.
Maar uiteindelijk moet je de rivier weer zien over te steken richting Castanares De alternatieve route loopt daarna aan de oostkant van het vliegveld van Burgos.
Veel pelgrims die de grens van Burgos naderen, nemen daar de bus richting centrum, om die 8 saaie kilometers te vermijden.
Succes.
Dank je Paul voor de hulp. Ik ga vandaag zoeken op internet. Gr