Donderdag 5 febr. 2015 Bar sur Seine ongeveer 24 km

Mooi weer gehad, onbewolkt, steenkoud. Niet over de weg, dus Tosca kon los en dus geen gesjoeb (gescheld) op het arme dier. Integendeel. Hij werkte weer minstens één muis naar binnen, voor zo ver wij konden zien. Jos werd vereeuwigd tussen de champagne. En verder kwamen we weer tijdig aan bij ons hotelletje. Tijd voor bezoekje aan het stadje Bar Sur Seine. Jos vermeldt nog, dat wij bij aankomst werden omringd door 3 vrouwen, een van ongeveer 11, de receptioniste van, we schatten, 33 j., waarbij mijn medische blik direct een getatoueerde ketting op haar front constateerde en een van 55, aldus Jos met zijn managersopinie. Zij toonden, begrijpelijkerwijs, een bijzonder warme belangstelling voor ons. Het dochtertje voerde ons Leffe en we besloten vandaag geen rijmpjes te publiceren. In de stad vielen ons de vele vakwerkwoningen op, mooi, maar ook dat de verkoopster van de landkaartenwinkel een vriend had in Venlo. Ze had het heel goed staan op Nederlanders. Mm? En toen? Harrie wilde naar de kapper. De kapper liet hem over aan zijn vrouwelijke hulp. Ongelooflijk. Wat een toewijding. Zij deed haar werk dusdanig nauwgezet, dat ze met haar snuffeltje bijna in mijn oor zat. Ik zag dat in de spiegel. Ik wilde dat vereeuwigen met de camera, dus sprong ik op om die te halen. Zij deinsde achteruit, waarschijnlijk bang voor Joost mag weten wat voor persoonlijkheidsstoornis haar klant kon hebben. Maar ik stelde haar gerust en met succes. Mogelijk heeft ze ook nog in mijn oor gefluisterd, maar gezien de achteruitgang van mijn gehoor en volgens Jos misschien ook nog de taalbarriere, ben ik daar niet zeker van.
De kapper zelf, die zich uitkuurde op een andere klant, vertelde me over een Ier, die met de fiets van Ierland naar Z-Afrika ging en terug. Moet je maar gek voor zijn. Trouwens een makkie, als je dat doet zonder paard en hond. Watje!
Verder gb (geen bijzonderheden). Tos en Leon in een garage. De dame van het onderkomen van morgen gebeld, dat ze behalve de pers, ook een hoefsmid moet bestellen. Alles geregeld, alles paletti. Jongens wat hebben we het goed. Eten! Menu du jour: niet voorradig. Ja, dan moeten we opnieuw overleggen. De ober komt na een minuut terug en doet ons een voorstel, dat overtuigend overkomt. Oui zeiden wij beiden enthousiast. De ober vertrekt blij. Weet jij wat hij zei, vraagt Jos. Geen idee, antwoord ik. Met het zal vast heel lekker zijn. Trouwens opvallend, hoeveel mensen hier best goed Frans spreken.