Hier hoop ik nog even aan voorbij te kunnen gaan
Albergue de Pelegrinos Torremejia
Torremejia
Achterzijde herberg Torremejía, waar Leon en Tosca buiten sliepen
Na weer een lange dag van meer dan 30 km en na weer veel aanvullende voeding in de vorm van niet geoogste druiventrossen, aangekomen bij een mooie herberg in Torremejia. De enige aanwezige pelgrim was een corpulente Oostenrijker van achter in de 40, die al dagen daar lag te jeremieën van de ischias. Direct bij de eerste onmoeting vroeg hij naar mijn godsbeeld. Ho, dacht ik, mag ik even rust? Ik zei maar dat ik meer geloofde in het goddelijke, dan in God. Daar kon hij wel genoegen mee nemen. Ik gered. Hij verveelde zich blijkbaar door die rug en wou maar klassjenere ( Maastrichts voor wazjele, ouwbetten) en ik moest mijn blog nog bijwerken van een dag of 4. Als je dat niet consequent doet, raak je helemaal de tel kwijt. Normaal moet je na een of twee dagen in een pelgrimsherberg weer oprotten. Misschien fingeerde de Oostenrijker maar ischias, om langer te mogen blijven. Dus na de gezamenlijke maaltijd met de Oostenrijker en met een Hongaarse Zwitser, die ik al eerder had ontmoet, heb ik ze afgeschud en ben ik aan het typen gegaan. Nu heeft de i-pad een stoornis, nl. het toetsenbord staat steeds midden op het beeldscherm, zodat je niet ziet wat je intikt. Het corrigeren wordt zo een crime en ik werk 2-4 x zo lang aan mijn blog. Hopeloos.
Ik wilde ook filmen met de camera die ik meekreeg van cineast Rudi. Hoewel ik die niet veel gebruik, loopt blijkbaar toch de batterij leeg. I-pad moest ook worden opgeladen, batterijen voor gps, telefoon. Ik had zo’n beetje alle stopcontacten in beslag. Zo zie je, allemaal moeilijkheidjes. Des te tevredener ben ik als de dag weer goed volbracht is. Paard en hond moeten weer vastgebonden buiten overnachten. Gelukkig had ik van een medelevende Spanjaard voor 1 E een paar kilo haver gekregen (natuurlijk voor Leon), want volgens mij zijn we alle drie aan het afvallen.
De Spaanse kerkhoven zijn echt Rococo. Vooral met Allerheiligen/Allerzielen nu. Ik ben er maar snel aan voorbij gelopen. Vooral met al die gieren in de lucht. Ik heb er foto’ s van (van de gieren), maar ik weet niet hoe ik die op de weblog kan krijgen. Ook vandaag regelmatig arenden gezien. Waarschijnlijk steenarenden. De gieren vliegen vaak met een stuk of 20, vergezeld door schares op de termiek zeilende ooievaars. Tosca slaapt buiten, achter de albergue, onder mijn raam, vastgebonden aan een waterput.
Foto: Gier, al zou je het niet zeggen
We denken aan je!!! Prachtige verhalen telkens weer, heerlijk om te lezen. Zet ‘m op!