In alle vroegte mijn uitgestalde, intussen opgedroogde plunje ingepakt; wat brood met worst, die ik al dagen bij me had, naar binnen gewerkt, paard bepakt en bij de eerste zonnestralen op pad. Vandaag geen echt ontspannen gevoel, waarschijnlijk door de slechte bereikbaarheid en ook wel over de slechte Spaanse behandeling van mijn dieren. Saai landschap, omgeploegde velden, zo ver je kunt zien, veel van die vervloekte kiezelwegen, geen zuchtje wind en temperaturen in de zon boven de 30 gr. Leons hoefschoenen achter gingen vaker los, maar met een meegenomen combinatietang kon ik ze iets beter passend maken en schoot het allengs meer op. Het landschap werd wat mooier, een paar mooie stadjes ook (een dorp betekent 2 cafe con leche plus een cola, of andersom), kilometers wijngaarden. Ik bietste hier en daar een overgebleven tros druiven weg voor Leon en voor mij en vulde daarmee ons vocht- en energiegebrek aan. Voor eventuele nakomers heb ik er nog een paar laten hangen. Pelgrims helpen elkaar. In de namiddag werd de temperatuur weer heerlijk, we liepen lekker en de vraag was: weer landloper spelen met slapen in de open lucht, of door gaan naar de mooie herberg op 38 km. Voor het laatste gekozen. Het was al bijna donker toen we arriveerden bij de resten van wat eens een prachtige herberg moet zijn geweest. Een voormalige karavansaray(?). Nu een verlaten ruïne. Sorry hoor, maar “ouw kloete”, dan maar weer zelf eten fisterjravelnulle (prutsen), bedje spreiden onder een olijfboom, Leon vastbinden met een lang touw, voor het eerst en maar hopen dat hij niet verward raakt in zijn ketenen. ‘S nachts opeens een hoop gesjravel (gescharrel). Tosca meende mij weer zeer nadrukkelijk te moeten wekken, maar ik zag, dat Leon op zijn plaats was en droomde verder. De dag erna zag ik op Paardje Leons beide bekkenhelften een grote schuurplek. Ik dacht eerst van de rugzakken, maar nu, later, denk ik, dat hij inderdaad verstrikt was in zijn touw, op zijn rug heeft gerulsj (gerold) en zo aan die 2 schuurplekken kwam. Hier in Spanje lijken wel alle paarden buiten in de berm te wonen, vastgebonden aan een lang touw. Zo leert ook Leon omgaan met touw. En Tosca went er al aan, om alleen gelaten te worden op een onbekende plek, aan de riem. En ik wen aan de muggen. We zijn aan het verspaansen (of aan het verwilderen?)
Geef uw mening