28 oktober 2014. 5 Km. ten zuiden van Monesterio buiten naast varkens – Fuente de Cantos 20,7 km.

Leon wacht op mijn nieuwe bril (mislukt) in Monasterio

Mogelijke slaapplek?

Albergue Fuenta de Cantos

Zijkant albergue Fuente de C

Dat was me weer een nachtje wel, buiten, 5 km voor Monesterio. Met die varkens naast me en een blaffende Tosca. Bij het krieken van de dag op, inpakken en wegwezen. In Monesterio het eerste het beste cafe ingedoken, Leon en Tosca ieder aan een paal gebonden onder de overkapping voor auto’s en ik naar binnen. 2 Grote koffies con leche por favor. Zat aan de teek een Amerikaan, die al over de wereld zwervend nu een jaar Engelse les gaf aan een school in Monesterio. En een Welshman, die door Europa fietste voor een goed doel. Toen ik de laatste vertelde over Mama Alice, wilde hij direct 10 E geven. O.k., zei ik, dan geef ik 10 E aan jouw doel. Great, zei hij, dan maak ik er 20 E van. Ik zei, als wij nu elk 20 E overmaken aan ons eigen doel, is dat misschien makkelijker en is het effect hetzelfde. Daar moest de enthousiasteling even over nadenken.
Verder wilde ik bij een opticien nog een nieuwe bril voor een paar euro kopen. De vorige was ik bij de ongewilde zwempartij gisteren verloren. Paard en hond aan een lantaarnpaal gebonden en maar wachten tot het 10 uur werd: openingstijd van de zaak (zie foto). Tegen 10.30 u. kwam ze dan eindelijk. Ze presenteerde me een blauwe bril voor 30 E. Ik dacht, daar schrikken mijn dieren van, dus maar niet gedaan. 45 Kostbare wandelminuten naar de haaien.

Intussen zijn we het warme Andalucie uitgewandeld en beland in de armste streek van Spanje, de Estremadura. Ik loop hier, geloof ik, op zo’n 600 m hoogte, zodat het iets koeler is. De ochtenden gaan altijd goed: uitgerust, koel, maar ’s middags komt de sleet: warm, moe, soms weinig te drinken. Overwegend paden met betonkiezel, wat onprettig loopt en de dieren pijn doet aan de voeten. Vandaag is heerlijk wandelweer, onbewolkt, een koel briesje. We lopen door kilometers plantages met kurkeiken, wat runderen, paarden, varkens, veel muurtjes van natuursteen, prachtig oud landschap. Daarna urenlang door glooiende heuvels met overwegend brem en droge kruiden. Iets wat wij heidelandschap zouden noemen, maar dan zonder heide. Ik kan me voorstellen dat hier nog wolven zitten. Vele heb ik bijna gezien! ‘S middags heeft Tosca altijd last van de warmte en zoekt ze bij elke korte stop de koelte van de schaduw of van het hoge gras. En dan in de namiddag komen weer de zorgen over het vinden van een overnachtingsadres. De spaarzame bewoning hier ligt meestal honderden meters van het pad, altijd omgeven door een meters hoge afrastering, een grote, metalen poort, altijd op slot, met daarachter steevast een meute blaffende joekels. Ik telde er meerdere keren wel 10 bij elkaar. Waarschijnlijk allemaal om de wolven af te weren. Niet direct uitnodigend.

Gelukkig een pelgrimsherberg gevonden in Fuenta de Cantos. Leon mocht in een minuscuul weitje en Tosca werd als een kettinghond, vastgebonden met de riem, aan een paal in het weitje. Ik gaf Tosca een paar balen stro als beschutting tegen de koude nachtwind. In de jeugdherberg zat een jonge Pool, die zijn werk als computerman in Polen niet meer zag zitten en het ook niet eens was met de mentaliteit in Polen. Hij zocht nu zijn geluk elders. Hij zwierf al meer dan een jaar rond de middellandse zee. Misschien werd zijn geluk wel Italië, overwoog hij. Toen kwam kwam de Italiaanse Vincencio aan het woord: Weggetrokken uit Sicilië, omdat hij het niet eens was met het politieke en kerkelijke klimaat in Italië. Woont nu in Gallicië, Spanje. Toen nam een Spanjaard het woord. Zijn ouders hadden jaren lang in Noord-Europa gewoond vanwege werk. Zo leek iedereen op drift.
Verder ben ik maar een nieuwe camera gaan zoeken. ‘S avonds 3 x het hele stadje door, uiteraard te voet, zonder resultaat. In de herberg zaten twee beteuterde Spanjaarden, die ik ook al eerder had ontmoet. Ze gaven de pelgrimsreis op: pu kepot geloupe! (Pootjes kapot gelopen). Voor het slapen de 4 rugzakken helemaal uitgepakt en alles uitgehangen in mijn privékamer, om te drogen van de zwempartij. Vervolgens op vliegenjacht. Bij 30 vliegenlijken ben ik maar gestopt. Is het niet Tosca die de nachtrust verstoort, dan zijn het wel muggen of vliegen, maar balen zul je, Harrie. Door de verzopen elecronische apparatuur tijdens paardje Leons zwempartij heb ik niet schoonzusje Gabriella en collega Marietje kunnen feliciteren met hun verjaardagen, maar wel bij mezelf de sterf dag van mam gememoreerd.