23 oktober 2014. Cabezas – Utrera. Meer dan 30 km.

Vandaag dus nauwelijks te eten of drinken. In de schaduw weer ver boven de 30 gr. Volgens broer Jack is dat in de zon op asfalt wel 50 gr.!!?? Volgens de t.v. zijn de temp. records in okt. in heel Spanje gebroken. Nu was dit wel maar een t.v. in een onbeduidend café, maar een kern van waarheid leek er wel in te zitten. Bij een brug, waarvan het oversteken volledig onverantwoord was, maar weer 10 km teruggelopen en vervolgens de koers verlegd naar een andere stad, nl. Utrera, via de weg 8030, door mij de via dolorosa gedoopt. Levensgevaarlijk. Vrachtwagens van 2 kanten, die rakelings langs ons raceten, terwijl ik tegen de vangrail stond gedrukt met mijn 2 lievelingen. Wat een lekker korte route zou worden, is tenslotte veel meer dan 30 km. afzien geworden. Tosca heeft haar zolen open gelopen over de vele km. kiezel en draagt nu hondenschoentjes. Van je familie moet je het hebben. Helpen ze eerst mijn auto naar de kl…., laten je creperen, want daar had ik volgens hun zelf om gevraagd, en zitten zelf achter een pils in een fraai historisch stadje, in de schaduw te genieten. Echte magistraten. En ik, de gewone man, bijna aan het hiemele (is natuurlijk hemelen). Michiel schreef in zijn dagboek het omgekeerde. Zitten zij zich te vervelen in een stoffig, heet stadje, wachtend op de reparatie van de auto, terwijl ik heerlijk met paardje en hond in het zonnetje loopt te struinen tussen oleanders en rosemarijn, onder de eucalyptusbomen. Uiteindelijk zijn we dan tussen Utrera en Sevilla aangekomen. De auto was gerepareerd en ik werd uitgeput uit een berm geplukt onder een spoorbrug. Ik denk wel eens aan dat rijmpje: vrolijke pret in een Tiroler bed. Niets dus van beide. Toch wel opvallend, die namen: eerst Plasencia, later Facina en nu Utrera. Is dat van uterus (baarmoeder) of van uretra (plasbuis)? Stelletje nutterts (viezerikken). Mijn dierlijke vriendin Tosca is totaal kapot en ligt volledig ausrangiert op de koele hotelkamergrond. Wifi werkt hier uiterst langzaam, dus foto’s toevoegen lukt niet. Maar het pils is koel en dat maakt veel goed. Hoe gevaarlijk het lopen is hier op de wegen vertel ik een volgende keer. Morgen, vrijdag de 24e, de laatste dag dat mijn 2 broers me vergezellen, door Sevilla zien heen te komen. Brrrr. Griezel.