Bij Jolanda en Henk in Haaksbergen
De avond bij Cees en Leonoor zijn alle ins en outs van het vroegere en hedendaagse leven besproken, herinnerd of geanalyseerd, zodat we weer een beetje op de hoogte zijn van hoe we over en weer in het leven staan: de relaties, vrienden en bekenden, werk, pensioen, zweethutten, dansen, het al dan niet goed slapen en waarom wel of niet enz.
Het is een weldaad om niet meer de zorgen te hebben over mijn pony. Al mis ik wel zijn vertrouwdheid en aanwezigheid. Ook hebben Tosca en ik niet de uitstraling die we hadden met pony Leon, maar per saldo is deze situatie heel wat ontspannener. Tosca sliep afgelopen nacht in het fietsenhok. Omdat ze ’s avonds ook moe is, slaapt zij overal probleemloos. Net als het baasje.
Gisteren wat later naar bed, dus vanochtend wat later opgestaan, Tosca even uitgelaten, ontbijt, ontbrekende kleding bijgekocht in een outdoorzaak, die in ons vroegere Doornroosje zit. In de jaren 60-70 was Doornroosje een wat “progressievere” uitspanning, waar men ook in psychedilische sferen kon vertoeven. Om een uur of 11 ’s ochtends nog nog wat verder bijgepraat en rond de middag door Cees gebracht naar het startpunt voor vandaag, nl. Ottersum bij Gennep.
Weer een prachtige route, nu door het heuvelige morenenlandschap bij Millingen en Beek, de kasteelmottes bij pannenkoekenhuis het Zwaantje op de Duivelsberg. De pannenkoeken waren daar in mijn studententijd zó groot, dat men die normalerwijs niet op kreeg. Daarom adverteerden ze met een eventuele, dus zeldzame, tweede pannenkoek gratis. die zou toch niemand nemen.Tot wij met onze studentenzwemclub neerstreken. Junge Bursche, de hele dag gefietst. We aten er allemaal twee en een enkele eerstejaars, o.a. Vincent Dr., at er wel drie. Maar Vincent was met zijn 17 j. bijna 2 m. lang en volgens ons nóg in de groei! Een strop voor het Zwaantje. Maar de uitspanning bestaat nog, ondanks onze uitspattingen. De route ging de Ooipolder in bij Beek. Beek, het dorpje waar mijn Sonja trouwde. Vriend Siep, waar ik morgen in de Achterhoek bij overnacht, was getuige. Allemaal herinneringen. De kortste nacht, 21 juni 1974, hadden Sonja en ik besloten te fietsen en wandelen in de Ooipolder. Wij hadden toen nog niets, maar misschien heeft het wel ertoe bijgedragen. We keken naar futen en zwanen en zagen het krieken v d dag om 3 uur. Daarna ei eten op Sonja’s kamer. Me ’s morgens in alle haast naar het station te ijlen voor de eerste trein, om vóór 9 uur ’s morgens thuis te zijn in Heerlen. We zouden met het ouderlijk gezin een weekend naar de Ardennen gaan om de 25-jarige bruiloft van mijn ouders te vieren. Aan het diner in Durbuy viel ik bijna rechtop in slaap. Lijkt me nu bepaald niet aardig te zijn geweest voor mijn ouders. Och ja, uiteindelijk, na jaren, kregen ze een schoondochter en kleinkinderen erbij en dat mag ook wat kosten.
Verder langs het Wylermeer, waar men placht te gaan zwemmen. In die tijd van de sexuele revolutie kwam ook het naaktzwemmen op, o.a. daar, althans dat werd beweerd door “boze?” tongen.
In het Duitse Zyfferlich zat een ooievaarskoppel op een nestpaal. En weer verderop in Leuth nam ik de bus terug naar Nijmegen. Helaas deed de camera het niet, hoewel hij aangaf dat de batterij nog goed was. wrsch. de combinatie van kou en wat weinig lading. Vannacht dus aan de stekker.
Nu naar schoonmoeder Sylvia en haar Ad, beide 90 plus. Ze pikten me op bij het Nijmeegse café Trianon, waar ik Sonja’s kandidaatsfeest bezocht, een jaar of 40 geleden. Dat feest werd toen gehouden door 3 vriendinnen samen, reden genoeg natuurlijk, om daar toen met enige vrienden heen te gaan.
Gezellig uit eten met Sylvie en Ad.
Sylvia’s partner Ad werd met schoonmoeder Sylvia achter het stuur, naar huis gebracht, in het donker. Bij schoonma thuis gekomen gaven zij en ik de pijp aan Maarten en zo kwam een goed einde aan een alweer fijne dag met prachtige wandelroute en veel herinneringen (die ik niet allemáál opschrijf).
Wat leuk om dat allemaal te lezen ,jou herinneringen en het leuke daarvan is dat ik de omgeving ook goed ken ,zoals het verhaal van het zwaantje is bekend ook al meegemaakt ,en den de route door de ooi polder en inderdaad het is daar een mooie omgeving ,en dat je nu wat minder bekijks heb ,als toen jullie met zijn drieën opstap waren ,ja het ene vult het andere weer goed op zou ik zo zeggen ,en als je toch wat meer bekijks wil hebben gewoon een gekke hoed ,of gek bekkie trekken 🙂
Harrie hou je taai ,de gr Harrie,Marlies.
Wat jammer dat het weer niet zo geweldig was vandaag ,om de eclips te zien ,toch hebben wij hier in Urmond een paar minuutjes met het brilletje kunnen zien .
Leuk Marlies. In die Ooi speelde zich van alles af en bij Sonja en mij zie je wat ervan komt. Gr