Gerestaureerde bori, herdersschuilhut
Donderdag.
Je komt veel apart volk tegen. In de herberg van afgelopen nacht zat o.a. een lange, Hollandse jongen uit Hoorn, met lang, blond, enigszins vervilt haar. Hij had een minihondje bij zich. Hoe doe je dat in de herbergen? Stiekem in een tas mee naar binnen! En onderweg? Merendeels loopt het hondje, maar wel aan de lijn, want met al die roofvogels, ben ik bang dat ze hem aanzien voor een konijn. Zijn compagnon was een grote, roodharige Kelt uit Frans Bretagne. Net als het hondje liep de kelt ook zelf. Mooi koppel om te zien. ’s Avonds zat de Hoornaar te schaken met een Hongaarse moeder, die de Camino liep met haar 2 puberdochters. En verder nog wat jong spul. Een oude Spanjaard uit dit dorp leek nog wat testosteron over te hebben en maakte keer op keer een chancende opmerking naar de 3 guapas, maar die hadden alleen maar aandacht voor de Hollandse hondjesman en zijn rode compagnon. Zo’n pspychologie vind ik nou leuk!
Vandaag lekker weer, 13 gr. En daarbij nog zon, geen wind. Perfect wandelweer. Hier en daar weer een druiventros. Aardappels en bieten die ik Leon aanbied, wil hij niet. Dan kan hij ook niet echt honger hebben. Ik dus gerust, wat dat betreft. We passeren een gerestaureerde Bori. Dat is een stenen schuilhut in de vorm van een koepel, vroeger gebruikt door rondtrekkende herders. In de Zuid-Franse Provence is daar een openluchtmuseum van en daar ken ik die bouwseltjes van.
Hé, roept een jonge Spaanse fietser onderweg, stopt, zet zijn fiets weg. Overal in Spanje hebben ze het over jou. Oh ja? Ja, zegt hij. Ik ben van Barcelona gefietst naar Cadiz in Z-Spanje, zo’n 700 km. naar het zuiden. Daarna, net als jij 700 km. de Via de la Plata en nu de Camino Frances en in alle herbergen hadden ze het over die flying Dutchman. Sprake ze goed of slecht? Si, si, bueno. Hij wilde samen op de foto en zijn enthousiasme sloeg wel over. Verder opvallend veel Koreanen, die steevast een foto maken van ons triootje. Misschien zijn triootjes daar popi?
Dus weer door verkeerd lopen kwam ik zeker een uur later dan gepland, nl. om 14 u., aan in Navarrete. Het stikt hier van de herbergen, maar de hospes van de beoogde herberg, de enige die open is, stuurde me, zonder enige discussie, direct door naar een meer dan 1 km buiten het dorp gelegen centro hippico. Ik voelde me gediscrimineerd. Morgen moet ik die kilometer weer terug naar het dorp alvorens koers te zetten naar Logroño, een stad zo groot als Burgos. Daar zie ik ook weer tegen op, want als Leon schrikt van het drukke verkeer daar in Logroño, dan zie hem maar onder controle te houden, op die smalle trottoirs, tussen al die mensen en met al dat verkeer. O.k. Zien we morgen wel weer. Morgen wordt een lange dag, ongeveer 34 km, als ik me tenminste niet verloop in Logroño. Van de andere kant, het leuke van morgen is, dat ik iets heb om naar vooruit te kijken, nl. morgen verwacht ik medewandelaar Jan. Weer wat gezelligheid.
Maar goed, nu ben ik dus in Navarrete, of eigenlijk een km. er buiten, in het ” hippisch centrum”. Na veel keer vragen en de nodige omzwervingen, vond ik uiteindelijk het “centro hippico”. Het was een woonhuis met paardenstallen en weien. Daar aangekomen trof ik de Spaanse vriend van Zwitserse Katarina. Katarina, die 5 paarden en 2 ezels hield en dus ook een aardige Spaanse vriend.
Na lang op Katarina gewacht te hebben, Käte was nl. uit paardrijden, en na uitgebreid te zijn gefotografeerd, werd me gevraagd, of ik het houten kot buiten prefereerde, of een kamer in het huis. Is er water in de hut? Nee! Dan maar in huis. Tosca mag vannacht bij mij op de kamer. Dit zijn in ieder geval lui met een hart. Ik vroeg Keetje waarom ze het mooie Zwitserland had verlaten. Te druk, zei ze, zu viele Leute. Tja, dat is maar hoe je het beleeft. Gedoucht, beetje was gedaan en nu 1 km. terug naar het dorp voor brood, middaghapje in een café, en dan wel in een bar met wifi. Na 1,5 u. lopen had ik alle bars en hotels gehad. Of dicht, of geen wifi, en nergens de gebruikelijke tapa’s. Kan ik ook mijn mails en reacties op de blog van gisteren niet lezen. Lijkt hier wel het eind van de wereld. Dan maar de aantekeningen maken en die bewaren voor als we wel ooit wifi vinden. Omdat ik het hele dorp weer kilometerslang omcirkeld en doorkruist heb, weet ik in ieder geval in de wirwar van pijlen en richtingwijzers morgenvroeg de weg naar Logroño te vinden. Als ik vandaag geen wifi vind, kan ik ook niet de route van morgen voorbereiden en misschien zelfs geen herberg voor morgen regelen. Moet weer alles op de bonnefooi, met als risico, dat ik in ieder geval niet voor donker wat vind. Je moet het maar leuk vinden.
Hou Harrie ,dat zal wel weer eens fijn zijn om wat Nederlands te kunnen kletsen ,dan het Spaans met handen,en voeten ,en boekje .
Mooi dat de temperatuur ook behaaglijk was vandaag ,hier is het bar,en boos ,veel regen en harde wind ,en het word nog erger ,dus nu moet jij met ons medelijden hebben 🙂 .
Ook leuk dat je al overal bekend bent met je viervoeters ,het is ook een apart plaatje balsemt paard,en hond .hou je taai de gr Harrie,Marlies.
Hoi Harrie,
Wat gevaarlijk een aantal dagen geleden waar die vrachtwagens langs jullie scheurden .
Hebben Spanjaarden nooit gehoord van het feit dat een paard een vlucht dier is?
Als mountainbiker rijd ikaltijd zeer rustig en overduidelijk langs paarden !
Ze hebben geen boodschap aan een zwerver met paard en hond?
Gelukkig alles goed gegaan en later komen steeds weer goede en mooie trajecten.
Succes morgen met je tocht door de stad ! Paarden lopen toch in principe op de rijbaan , dus kun je niet gewoon op de buitenrand v d rijbaan lopen ? Of schrikt Leon dan te veel ?
Of weer route via parken proberen te ontdekken. Hopelijk valt t mee morgen . Succes.
Paul & anne
Je gaat bijzonder snel. Morgen al in Logrono, een grote stad, maar volgens mij geen vele kilometers door industriegebied lopen. Ben je eenmaal in het centrum, dan loop je over een brug vrij snel de stad uit richting Viana. In Los Arcos vindt je een herberg van het Vlaams Compostela genootschap. Hopelijk is die open. Je loopt zo mooi door het Rioja wijndistrict langs diverse wijnhuizen. In Irache voor Estalla kun je zelfs gratis een lekker glas rode wijn drinken uit een tapkraan in de muur van een wijnhuis. Voor Cirauqui ligt een moeilijk te passeren Romeinse brug. Uitkijken daar met Leon.
Je komt dan al vrij vrij snel in Puente la Reina, een zeer bekend oord voor pelgrims. Na deze stad krijg je leen klim naar de Alto del Perdon met een schitterend gedenkteken. Van hieruit zie je Pamplona in het dal liggen. Na deze stad nadert de grens met Frankrijk rap. Zo snel als je nu gaat, ben je met Kerstmis ergens in Frankrijk. Héél knap. Het grote verschil met een gewone pelgrim is, dat jij ook voortdurend oog moet hebben voor Leon en Tosca. Dat lijkt mij extra vermoeiend. En daarbij ook nog behoorlijke afstanden lopen, petje af. Zo pelgrimeren is een fantastische manier voor te corpulente mensen om af te vallen.
Courage!!!
Hey Harrie,
Je bent al heel beroemd/berucht daar als flying dutchman met Koreaanse triootjes. Is wat anders dan ‘ d’r huijb en zing sjuep en keu’ .
Je bent inderdaad al bijna heel Spanje doorgevlogen, knap!
X Marie
Nog 2 w. en la douce France wordt gepenetreerd! Keep on going. Gr.
Het enige probleem zijn mijn dieren. Lopen gaat prima. Bijna in Frankrijk. Komende weken verschillende begeleiders. Leuk. Gr
De klus is alweer geklaard. Gr
Ik klets hier alles door elkaar. Gaat weer goed,vooral als je ‘savonds alles onder controle hebt en in een herberg het eten op hebt. Gr