Dinsdag 24 maart Hengelo – Bad Bentheim 27 km

Gezellig centrum Oldenzaal

Marskramerpad, onderdeel van de Handelsweg

Bad Bentheim

Kasteel van Bad Bentheim

De komende week loop ik de historische Handelsweg

De hoogslaper van zoontje Felix bood mij een goede nachtrust. Het heeft gevroren, maar de lucht was blauw. Mignon en Felix boden mij aan nog een nacht te logeren bij hun. Ik zou vandaag dan kunnen lopen zonder bagage, van Hengelo, via Oldenzaal naar Bad Bentheim in Duitsland. Omdat Serge werkt in de buurt van Het Duitse Osnabrück, zou hij mij na zijn werk, op de terugweg, als hij toch langs Bad Bentheim komt, mooi daar kunnen oppikken en mee terug nemen naar Hengelo. Morgenvroeg kan ik dan weer gepakt en gezakt door Serge worden gedropt in Bad Bentheim voor de volgende etappe. Ik had hun al gezegd: Je refuse rien, ik weiger niets, op deze tocht ( naar analogie van Edith Piaf ” je ne regrette rien”)
Alles eindigt hier op -ing of – ink. Ook aan de Duitse kant van de grens. Door een mooi coulissenlandschap, min of meer vlak, met hoge houtsingels ertussen, loop ik via het fraaie Oldenzaal, met zijn mooie kerk en gezellige centrum, naar Bad Bentheim. Helaas heb ik geen tijd voor, of wil ik geen tijd besteden, aan de thermen hier met zout, thermaal water. Ja, men kan niet alles willen. Wel alles willen, maar niet alles krijgen.
De blaar aan de linker hak voel ik al helemaal niet meer, nu na 9 dagen, en die aan de rechter hak wordt ook steeds beter. Hoe veel lekkerder loopt het toch bij goed weer. Ik oefen mijn stem, naar aanleiding van het concert van vriend Siep, enige dagen geleden in Doetinchem en het humeur is bovenstebest. Om 16 uur aangekomen in het centrum van Bad Bentheim, strijk ik neer op een zonnig terrasje en werk mijn blog bij, terwijl Tosca zich laat opwinden door rennende passerende kinderen. Zijn geblaf schijnt de mensen af te schrikken, want ik blijf op het terras alleen en de bediening komt niet naar buiten. O.k., dan ik maar zelf een Brötchen und eine Tasse Kaffe bestellen. Terwijl ik buiten kom met mijn bestelling heeft monster Tosca het gepresteerd, in haar enthousiasme om mee te spelen met de ballende kinderen, haar ketting kapot te trekken. Bale, waar vind ik nu weer zo gauw een nieuwe? Nou ja, zo lang het nog maar zo’n kleine probleempjes zijn, gaat het nog wel. Vanavond begint weer het infrastruktureren, nl. zoeken naar een plek voor morgenavond. Wie zoekt, die vindt. Moet alleen niet te lang duren.
Ik merk dat ik alweer veel voorlig op mijn schema. Dat komt o.a., omdat ik dacht het Pieterpad te lopen van zuid naar noord, totdat ik zou stuiten op de internationale Handelsweg, die loopt van west naar oost. De haakse bocht die ik in Overijssel zou maken, heb ik afgekort. Bovendien loopt het sneller zonder paard. Hoe moet dat nou met de afspraken die ik maakte over meelopende, – fietsende metgezellen? Ik overweeg een aantal dagen extra pauze in te bouwen. Zo zou ik tijdens die “rustdagen” met Pasen kunnen deelnemen aan de gezinsreunie bij ons thuis en ik zou een paar dagen later mee kunnen gaan naar een familiereunie van Sonja, in Nijmegen. Zien ze dat ik hun niet definitief verlaten heb. En dat uit het oog, nog niet uit het hart is. Ook kunnen dan de afspraken over meelopers min of meer blijven zoals gepland. Staat ook weer tegenover, dat ik volgens mijn planning op 18 okt. op de Noordkaap zou aankomen, maar dan is het daar al volop winter, dus geen doorkomen aan. Bovendien sluiten de meeste hutten op mijn route half sept. Ik moet de komende maanden zeker dus 4 weken, liefst meer, inlopen op mijn schema. Maar een beetje gezelligheid vind ik wel essentieel. Pept op. En wat ik nu harder loop, kan ik met mijn companij rustiger lopen. We zien wel. on verra. Wordt nader uitgewerkt. Komt goed.
Serge pikt mij op in Bad Bentheim en stelt me voor nog een paar nachten bij hun terug te keren, terwijl ik overdag mijn etappes loop. Te veel eer, maar ja, het principe ” je ne refuse rien” volgend, voel ik er, na ampel overleg, wel veel voor.
Voor het avondeten ( lekkere ovenschotel van Gonny) wil Laurens van 4 j. oud mij verlegen iets vragen:?of ik hem wil knuffelen. Dat heeft nog geen volwassene me gevraagd de laatste

Laurens en Felix

vele jaren. Natuurlijk, Laurens. Zo gezegd, zo gedaan. Kleding in de was. Pilsje en nog even plannen hoe het nou zit met de voortgang.