9 september 2014. Weer wandelen

Vandaag zo’n 25 km gewandeld. Eerst van huis naar Wahlwiller, 8 km. Daar zat wijngaardenier Wim al met een paar vrienden aan de koffie. Tijd voor een half uur pauze. Paard Leon werd vastgebonden aan een paal en nieuwe hond Tosca aan mijn voet. Paard raakte verstrikt in touw en rukte dat in een beweging kapot. Weer een leermoment. Leon laten grazen aan een lang touw werkt dus niet. Ik werd vergeleken met Lucky Luke. Paard Leon met Jolly Jumper en hond Tosca met Rataplan. Jolly Jumper had altijd een sigaret in de mond. Zal ik ook eens proberen met Leon. En dan een foto! Met Wim nog wat ditjes en datjes besproken over het beheer van mijn wijngaard, als ik een jaar weg ben. Toen door, naar het RoodBorn in Eijs. Door een lange, smalle donkere tunnel, waardoorheen ook, naast het pad een beek stroomt, heen en terug gelopen. Allemaal probleemloos. Door een wei met enorme Belgische knollen gelopen. No problem. Over Baneheide, via Duitsland (Oirsbach) naar Lemiers, richting Harles en verder naar huis. En wie kwam ik tegen: Simon en Gerda met een bevriend koppel. Weer gezellig wat wazjele (kletsen). Loop een week mee! Simon wilde dat zijn reusachtige 5-pack van buikspieren niet aandoen. En toen, voorbij Harles, waande ik me al in in zonnig Spanje. Want wat gebeurde? Een auto stopte en… het lijkt wel een mop… een mooi blondje staarde me aan, stapte uit en nu denk je natuurlijk… toen gebeurde het. Ze was de nieuwe partner van Frank, een vroegere collega. Ik was hun op een vorige wandeling eens tegengekomen en we zouden nog altijd eens afspreken. Ik heb Frank nog eens in alle toonaarden aangeprezen bij haar, maar van Franks kwaliteiten was zij blijkbaar al overtuigd. Ja, wandelen is best wel leuk. Onderweg zie je leuke dingetjes, die je met de auto te snel voorbij rijdt. Zelfs kabouters. Men vraagt nogal eens hoe Sonja dat vindt, een jaar alleen. En of ik niet bang ben… Ik vertel dan het verhaal van de man die zijn vrouw door had. Zij deed het met een timmerman, want hij kwam thuis en vond een hamer onder het bed. Een vriend had toen ook zijn vrouw door. Zij deed het met een metselaar, want hij vond een troffel onder het bed. De derde begreep toen dat zijn vrouw het deed met een paard, want hij kwam thuis en vond een jocky onder het bed. En Sonja? Die ligt graag met een boek in bed, dus hooguit vind ik een wurm onder de koets.
’s Avonds werden de 20 pakken silo voor de koeien op hun plaats gezet, zodat Sonja alweer lang op me moest wachten met eten. Wat een vent. Zul je mee getrouwd zijn. Morgen gaat eerste paardje Luka weg naar een nieuwe baas. Schapen zijn naar herderin Hanke in Zeeland, voor 1 jaar. Weien in Wahlwiller worden beweid door de kudde van herder Ger. Nu kan ik me hopelijk eindelijk eens met pakken en echte voorbereiding gaan bezig houden. Volgende week maakt tenten-Eddie een zeilen draagzak voor aan weerszijden van het paard, om bagage en rugzakken in de zetten. Ben alleen bang dat dat makkelijk scheurt als we tussen 2 bomen door lopen. Ook moet ik nog wat adressen van maneges onderweg opzoeken, een pelgrimspaspoort halen om in herbergen te mogen slapen, mijn gewone paspoort verlengen, invoerregels voor hond en paard in wel en niet EEG-landen uitzoeken etc. etc. Een radiouitzending de eerste donderdag van oktober in Maastricht doen, Mama Alice aandacht geven, 2 dagen cursus filmen doen. Groot dorpswijnfeest bij mijn wijngaard in Wahlwiller eind september, oogsten begin oktober en uiteindelijk, nog lang niet klaar, vertrekken rond 12 okt. Mater de perpetua secursa zal me helpen.