9 oktober 2014. Finishing touch

Afscheidshapje met praktijkmedewerkers bij Hub en Toos (Pintje). Nog laatste beetje spreekuur gedaan. Paard beslagen vlak voor de grote reis, paard nog eens geoefend met lopen in de wei met aan elkaar gekluisterde voorbenen. Als hij maar vers gras krijgt, interesseren hem zijn voorbenen niet. Omwille van het verse gras de omheining weer moeten verplaatsen. Nog wat slappe weidepalen vervangen, zodat mijn 4 Schotse hooglanders niet over de toeristenweg gaan wandelen. De jonge hond Tosca de muilkorf eens omgedaan, want ze bijt alles kapot. Koeienstal uitgemest van laatste 7 maanden, stal reparaties aangebracht.  Haag geknipt. Daarvoor weer eerst de kettingzaag moeten repareren. Wat paktouwen e.d. gekocht. De hoefsmid nieuwe hoefijzers laten aanbrengen onder de voorbenen van pony Leon. En zo blijven we volop bezig. Nog wat foto’s gekregen van de wandeling van gisteren. Intussen ken ik alle paadjes in de verre omtrek van het Drielandenpunt. Vermeldenswaardig is het Andreaskruis aan de trimbaan in het Vijlenderbos. Voor zo ver ik weet de enige herinnering aan de krijgsgevangen Russen, die zijn omgekomen bij de bouw van de spoorbrug van Moresnet in Belgie, in de Eerste Wereldoorlog. Iets voor de heemkundevereniging van Vijlen om dat te onderhouden?? Verder niet veel nieuws te melden.

Het is nu 21.15 uur. Eigenlijk heb ik gym, maar ik wil vroeg naar bed, dus moeten de boys het maar zonder mij doen. Dadelijk nog wat Spaans repeteren, oefenen met filmen en dan vannacht weer een procentje in conditie bijkomen. Op de praktijk zag ik dat ik sinds mijn penicillinekuur een paar weken geleden 4 kg was afgevallen. Als dat zo doorgaat tijdens mijn wandeling word ik een wandelend lijk. Ook wel bijzonder, lijkt me.

Vanavond gebeld met iemand die rond de kerst een weekje wil meelopen. Zeer welkom. Waar ik dan ben. Weet ik niet. Ergens in de buurt van de Pyreneeen, hoop ik. Morgen maar weer eens flinke wandeling maken voor de laatste keer. Alles is wel zo’n beetje klaar, dus wie doet me wat? Na een paar keer weggestuurd te zijn van priveterreinjen en in de tent weg te regenen met speelse, alles verscheurende Tosca, piep ik misschien wel anders. Maar we blijven lachen, ook al is het zuur.

. 9 okt. 2014 39 okt. 20149 okt. 2014 4

Reacties

  1. Hans Geerkens zegt:

    Jeutje
    Ich Han de route èns besjnoutst.
    Bwoa wat èng oetdaging. Chapeau Harrie en väöl succes wah.!
    Hans Geerkens, Viele

  2. Harrie Huijben zegt:

    Danke Hans, succes kin ich wel gebruke, want tot noe tou is ’t nog meh ’n plan. Noe nog de oetveuring. Bren mer e kerzke veur mich. Hot dich got.

  3. Harrie,Marlies kosters zegt:

    Hoi Harrie ,ik heb je mails van je voorbereiding helemaal gevold heel profeschioneel sta je gepakt met pony nu moet het gaan lukken alleen moet je gezondheid weer op peil komen .
    Wij wensen jullie zondag een fijne dag toe met de hele Fam .

  4. Harrie Huijben zegt:

    Hoi alletwee, De zondag is alweer voorbij, maar het was heel gezellig met de familie bij elkaar. Morgen nog wat familie en vrienden en zo stevenen we af op de dag des oordeels. Voel me weer prima (wel wat wijn en bier gehad!). Gr.

  5. Erik Cremer zegt:

    Hoi Harrie,
    Super dat je inmiddels weer helemaal fit bent. Is je arm ook weer in orde ?
    Ik had eigenlijk nog eens bij je langs willen komen maar ik denk dat je het veel te druk hebt met de laatste voorbereidingen. Bovendien wil ik het niet te emotioneel voor je maken. (knipoog) .
    Ik wil je ook namens Yvonne en de kinderen heel veel succes wensen met je tocht. Verder hoop ik dat er veel geld zal binnenstromen voor Mama Alice.
    Als er iemand is die een dergelijke ” monstertocht ” tot een goed einde kan brengen ben jij het wel denk ik.
    Ik zal in de loop van de tocht contact met je opnemen om een paar dagen met je mee te gaan. Wanneer precies weet ik nu nog niet.
    Harrie zet hem op en maak je droom waar.
    Groeten,
    Erik

  6. Harrie Huijben zegt:

    Hoi Eric en Yvonne, Ja, er zijn maar weinigen gek genoeg om zoiets te willen, vooral met als handicap een groot grijs monster en een klein zwart monster. Ik hoop dat je een stuk mee wilt lopen. Ook al om Yvonne de rust te gunnen die ook Sonja nu krijgt. Heerlijk, hè Yvonne? Als ik zie hoeveel mensen afscheid nemen, denk ik, dat ze toch wel erg blij moeten zijn allemaal. Inderdaad ontroerend. Zullen ze wel balen als ik ook weer terug kom, wat ik wel van plan ben. Ook al om Yvie op te monteren in de apo. Bel of sms of mail me maar tzt. Gr

Geef uw mening

*