Pierre kwam Luna ophalen, een herdershondteef, die bij onze hond Joep altijd komt logeren. Joep vindt dat geweldig. Hij kan voor zijn vaste vriendin heerlijk de macho uithangen en blaffen tegen ieder koolmeesje, om te tonen hoe geweldig hij is.
Pierre is net terug van een wandelvakantie in Zuid-Spanje: mooie rotspaden, waarbij je constant over grote losse stenen loopt. Veeroosters op veel plaatsen. Loslopende paarden, veel honden (grote). Waarom laat je dat paard niet thuis? Moeilijke stukken laat je je toch gewoon met een trailer transporteren. Ja maar dat is tegen het principe. Volgens Pierre hebben veel soldaten omwille van principes het leven gelaten. Daar zit wel wat in. Maar je moet de principes wel een beetje handhaven, nog voor je aan de tocht begint, vind ik. Vraag is wel of ik dan binnen een jaar mijn doel bereik. Anderen herinneren mij aan het Santiago-principe: het gaat om de weg, niet om het doel. Maar ik ga niet naar Santiago. Mij gaat het om de weg EN om het doel (Noordkaap in Noorwegen).
Gisteren voor het eerst op Luka gezeten. Binnen 1 min. lag ik natuurlijk ernaast. Vandaag geoefend met paardenman Jo, aan de longeerlijn. Na weer een smak lukte het uiteindelijk om er op te blijven zitten. We zouden door de beek de Gulp gaan lopen, maar die stond door de hoosbuien buiten zijn oevers, dus dat ging niet door. Ook maar goed, want eerst moet ik er op kunnen blijven zitten. Van hoefbevangenheid is niks meer te zien. Na aanvankelijke interesse van paard Luka voor het andere geslacht in de naburige wei, hebben we (Jo) hem gauw duidelijk gemaakt, dat WIJ bepalen of daar tijd voor is. Met wat moeite gaat Luka ook al op de trailer, dus iedere keer gaat zijn opvoeding een stukje vooruit.
Vandaag hondenschoenen Ruff Wear gekocht voor als we lang over scherpe stenen moet lopen. Weet je wel, dat merk van die Deense Dog in Vancouver. Gisteren een demonstratie van GPS gekregen. Toch maar een bestellen. Uren aan de computer zitten vergelijken naar een geschikte en de beste prijs-kwaliteitverhouding, en als dan eindelijk zo’n duur ding hebt besteld, weet je nog niet of het de juiste is. En dan nog de vele uren studie om het apparaat te leren beheersen. Maar ja, als ik me een paar keer verloop ben ik evenveel tijd kwijt als met het bestuderen van de gps-handleiding, nog afgezien van de ergernis als je verdwaald bent. En als ik ooit terug in Nl ben, blijf ik er dan ook plezier van hebben. Dus toch maar een gps aangeschaft.
Intussen heeft de eerste persoon, of misschien 2 tegelijk, zich gemeld, om 1 week mee te lopen, nl. in Spanje, in de Estremadura, van Caceres tot Salamanca, of daar in de buurt, midden november. Hartstikke leuk! En waarschijnlijk willen 2 vrienden fietsen in die regio en mij dan ook 1 weekje op die manier “begeleiden”. Eigenlijk moet ik nog een proefweek lopen. Ik dacht van hier naar familie in Nijmegen: 160 km, of beter misschien een stuk ’t Belsj op ( Belgie in) en vandaar een week terug lopen, in sept. Iemand zin om mee te gaan? Het gaat dan op de bonnefooi, zonder precies te weten waar je ’s avonds terecht komt. Tent mee. Zo, nu moet ik de laatste 10 dagen van de blog nog vertalen in het Engels. Gei groeeter leid es wat me zich zellef aa deit Geen groter leed dat wat men zich zelf berokkent).
Geef uw mening