De cineast Rudi, die een film wil maken van mijn tocht, heeft zijn reis naar Tarifa, mijn startpunt in Z-Spanje, geboekt. Hij zal ons de eerste paar dagen volgen. Dus dit filminitiatief lijkt wel serieus te zijn. Vandaag wat zaken afgesproken over de sponsoring van Mama Alice. Op mijn reis per auto met trailer zal ik van Vijlen tot Tarifa in Z-Spanje vergezeld worden door mijn 2 broers. Zus Francien durft nog niet toe te zeggen dat ze mee gaat. Francien denkt dat dit een mannenaangelegenheid is. Teefje Tosca gaat toch ook mee. Francien zit nu in Australie, waar 2 van haar kinderen voorlopig wonen. Francien, voor het geval je dit leest, ik hoop dat je mee gaat.
Is zo’n ponyanddogtrip nou leuk? De start in ieder geval wel, als mijn 2 broers en misschien mijn zus me vergezellen en de filmcamera een en ander vastlegt. Broer Jack heeft lang in Mexico gewoond, dus die moet goed Spaans kunnen. Ola flakka! Vanochtend maar een pelgrimspaspoort aangevraagd bij Pied a Terre. Anders laten ze je niet binnen in de goedkope pelgrimsherbergen onderweg. Alleen, het paspoort betreft niet hond Tosca en pony Leon. Jozef en Maria hebben het, lang geleden, gered met een ezel. Dan moet mij dat ook lukken met zo’n slim paard en lieve hond.
N.B. vandaag nog eens nagevraagd of brevieren, door geestelijken (zie 15 sept), per se lopend moest. Zo deden de paters van mijn middelbare school (Bernardinuscollege in Heerlen). Maar dat schijnt toch niet noodzakelijk te zijn. Niettemin blijf ik geloven, dat lopen een goede manier is van denken of van contemplatie (beschouwen).
Hoefschoenen besteld voor pony Leon, want als hij over kiezel moet lopen schiet het niet op. Hartstikke duur, die dingen. Maar ja, wat wil de gewone man. Er schijnt bij de patienten nogal onduidelijkheid te bestaan of ik wel of niet nog werk, wel of niet nog in den lande ben. Ik zal in de plaatselijke blaadjes een bericht hierover plaatsen. Vandaag nog enige ernstig zieken bezocht. Tja, je blijft je natuurlijk toch betrokken voelen. Loslaten is moeilijk.
Vanavond moet ik de nieuwe hond Tosca nog gaan betalen, in Klimmen en daarna naar mijn gymclub, van sportieve, relatief jonge mensen (zo beter Sjef?). He, he! Morgen nieuw paspoort halen. Ook mails verstuurd naar Noorwegen, aan welke eisen mijn hond en pony moeten voldoen, om dit niet EG-land binnen te komen. Als ze heel erg lastig doen, bv. quarantaine, of zo iets, dan moet ik de 2500 km Noorwegen vervangen door 2500 km Zweden. En dat heb ik niet voorbereid. Dus spannend. Intussen slapen nieuwe hond Tosca en nieuw paard Leon samen in de stal, om ze aan elkaar te laten wennen. En dan zijn er nog massa’s zaken die elke dag gedaan moeten worden, die ik hier niet beschrijf, omdat het anders te saai wordt. Er komt wat bij kijken, pfff. Toen ik op mijn 17e voor een jaar naar de VS ging, stapte ik gewoon op de boot en liet alles over me heen komen, met groot succes. Met het studeren idem. Maar toen had je geen verantwoordelijkheden. Dat is nu anders. Leuk? Egoist, idioot, lukt je niet etc.
Net terug van mijn gymclub. In de kleedkamer viel op dat mijn arm helemaal warm en gezwollen was: slijmbeursontsteking (bursitis olecranii). Kun je bloedvergiftiging van krijgen, arm afzetten, “de piep oet goan”. Het begon al een poos geleden, maar ik hoopte dat het wel over zou gaan. Nee dus. Dan maar niet meevollyen en daar steeds klappen van de bal mee opvangen. Ik dacht dat ik vandaag moe was van de 37 km. wandelen gisteren, maar waarschijnlijk is het van de ontstoken arm. Het moet wel over zijn voor mijn vertrek over 4 weken. Dus maar niet meegevollied. En morgen wil ik weer een wandelronde maken van 6 à 7 uur naast alle andere bezigheden. Oh me, oh my.
Geef uw mening