Vlak voor het slapen gaan een brief gestuurd aan wat familie en vrienden om advies over een eventueel sponsorfeest voor Mama Alice, het laatste weekend van sept. Ik hoop binnen een paar dagen wat wijzer te zijn.
Vandaag weer 25 km getippeld met mijn 2 vriendjes. Probleemloos de grensbeek naar Duitsland over: zeker 30 m. door het water, waar hij voorheen met geen stok door heen te krijgen was. Ik doe dan wel mijn Meindl schoenen uit en verruil die voor plastic waadschoenen. Een paar (voor paarden) akelige bruggetjes soepeltjes overgestoken. Ook kunnen wennen aan wandelen in de stromende regen. Douanepapieren voor hond en paard niet bij me. Tot nog toe nog nooit een probleem geweest, maar ja, dat moet ook nog verzorgd worden voor ik vertrek. Geen mank paard, geen manke hond en ik geen blaren. Paard bijt zelden meer. Hond, die maanden geleden nog steeds enorm blafte en piepte en het paard wilde opdrijven en beet, lijkt deze streken te hebben afgeleerd. Ik laat paard en hond nu altijd slapen in de zelfde ruimte, maar wel gescheiden. Luka is al gewend aan een paal of boom vastgebonden te staan, als een cowboypaard, terwijl ik een koffie of chocolademelk ergens drink. Lijkt wel Lucky Luke met Jolly Jumper. Zie je, alles gaat steeds beter. We worden een team.
Geef uw mening