Vandaag was dus hoef-kap-cursus. Een hele dag van 10-17 u. in Riemst-Belgie. Behalve heel leerzaam, ook heel leuk. Na een paar uur theorie werden de hoeven erbij gehaald: ingevroren paardenenkels, compleet met hoef, van het slachthuis, waar iemand een handeltje mee dreef. Geweldig! Gelukkig had ik nog werkhandschoenen in de auto en een oude handdoek. En dan maar buttelen aan die hoef. Na verloop van tijd ontdooide de hoefklomp, wat de 3 witte herdershonden op het erf wel interessant vonden. Vanuit Friesland, Groningen, Arnhem en verschillende delen van Belgie waren we met een man of 10 bij elkaar: man en vrouw, jong en oud, met allerlei verschillende accenten Nederlands. Goed verzorgd, lekkere lunch, zeer tevreden, veel geleerd.
Ook hier weer vragen over hengst, castreren, hoe dit, hoe dat.
Ik zeg maar altijd. dat wij op stap gaan met 3 mannen: hengst Luka, reu Joep, beide flink lastig en maar matig opgevoed, en als derde ik. Als de hengst en de reu worden gecastreerd, tja, en ik dan? Gelijke monniken, gelijke kappen! We gaan zoals we zijn.
En hoe heb je dat georganiseerd? Nou, 360 d. op stap kun je niet vastleggen van dag tot dag, dus NIET alles georganiseerd. Ja maar dit, ja maar dat… ik weet het, of eigenlijk niet.
Vriend Ben liep honderden kilometers in Afrika, de route die ooit Livingstone heeft gelopen. Ben gaf mij de wijze raad: probeer niet alles vooral te organiseren, want dat lukt je nooit. Op[een gegeven moment ga je gewoon.
Daarna thuis om 18 u., schapen verzorgen, wijngaard sproeien, eten en tenslotte om 21.30 u. tijd om met het paardje te wandelen naar de Geul. Hij liep als een tamme hond mee, zodat echtgenote Sonja eindelijk eens naast ons kon lopen i.p.v. 10 m. achter ons. Werd eens tijd, want het moet voor Sonja wel een beetje leuk zijn om tijdens mijn ponyanddogtrip eens een week of zo mee te lopen. Voor de eerste keer liep Luka zonder aarzelen het riviertje in en banjerde daar wat stroomop- en afwaarts. Ik waste hem af, zodat hij het ook aangenaam leert vinden. Zo, dus watervrij worden gaat ook vooruit. Om 22.30 u thuis in het donker bij volle maan. Toch wel romantisch, met Sonja, Joep de hond en Luka de pony samen.
Enige dagen geleden telefoon van Judith van het kantoor van Mama Alice. Ze was net terug van vakantie. Zoals op 4 aug. al gemeld, speel ik met de gedachte om een sponsorfeest te houden voor Mama Alice. Dat zou eind sept. kunnen plaats vinden. Voor familie, vrienden, bekenden, maar ook voor geinteresseerde patienten. Veel mensen denken dat ik nu definitief ga stoppen met de praktijk. Dat is dus niet zo. Ik zou dan ook tegelijk kenbaar kunnen maken dat ik weliswaar een jaar afwezig ben uit de praktijk, maar dat ik daarna weer jaren verder werk, part time. Maar ja, zo veel aandacht vragen voor je zelf, daar houd ik niet zo van. Van de andere kant, het is een sponsorfeest voor Mama Alice. Maar komt daar überhaupt iemand naar toe. Nog eens overleggen. Deze week beslis ik.
De film! Er bestaat een plan van een cineast om de ponyanddogtrip op film vast te leggen. Daarvoor is veel geld nodig en toestemming-medewerking van de filmorganisatie waarvoor de cineast werkt. Lijkt me heel leuk, maar het wordt wel steeds wat ingewikkelder. Ik wil heel basaal bezig zijn een jaar, met alleen mijn ingewikkelde’ gsmtablet. Later kwam daar een I-pad bij, later zonnecel/accu, nu weer een gps, die ik nog bestuderen moet, een site met blog waarmee ik nu al maanden ben aan het oefenen. Dan ook nog film. Ik heb dadelijk een volgploeg nodig, om het allemaal geregeld te krijgen. In de winter zijn de dagen maar kort. Dan moet ik de hele dag kilometers maken. Daarna overnachting zoeken, vaak tent opzetten, paard verzorgen, en dan in het donker in mijn tent eten maken, met een hongerige hond naast me. Dan ook nog de route voor de volgende dag plannen op de gps, de blog schrijven in Nederlands en Engels, de filmopname regelen. Gelukkig schijnt in mijn fantasie dan constant de volle maan bij gezellig, zuidelijk krekelgeluid.
Film. Kostte die Spielbergproducties niet miljoenen. Nu ben ik wel geen Rocky of Sylvester Stallone of Schwarzenegger. Anders werd ik nog gouverneur of zo van een staat. Wie loopt mee? Kans op een doorbraak in het international filmcircuit! Maar ik vind de idee toch heel erg leuk. Zo komt de ponyanddogtrip vastgelegd in een blog en in een film. Ook goed voor promotie voor NGO Mama Alice na terugkeer.
Geef uw mening