Zondag 19 april 2015 Ostrum Logum 23 km, volgens waardin 28 km

Met de Friese bootmensen aan de worst en pils

Wordt dit mijn warme nestje? Verwarming is er niet.

Vertrek naar Friesland met gekochte boot

Moin= tot ziens in het Deens

Li de bokser, re de motorman, achter baas en bazin, bezig met ons ontbijt

Een historisch bruggetje waar ze hier erg trots op zijn

Het was dus de povis brug

Met de pelgrims wordt wel rekening gehouden. De Haervej

Niet zo geslaagd sierpleister

Lunchpauze. Ik kreeg de 2e koffie gratis

’n indruk van de route

Tosca geniet weer van haar vrijheid

Kerkje van Ostrum Logum. In deze straat logeer ik

B&B Bruhngaard

Mijn zolderappartement, niet gek.

Avondeten. een paar stukjes tomaat en komkommer had ik al op

Mooie boerderij in de 2 straten van Ostrum Logum, aan de pelgrimsweg en aan de Ochsenweg/Heerwaeg

Mooie avondkleuren in Ostrum Logum

Niks te meeëten zaterdagavond. Ik kreeg mijn eten op de kamer geserveerd. Is dit service of afstandelijkheid? Ik hield het maar op het eerste, met gemengde gevoelens. De baas kwam vragen of ik tevreden was. Moest ik dan assertief zijn en zeggen, dat een jongeman die de hele dag loopt, kan “invare wie ‘ne schurgsdrechser” (wel een hapje extra lust)?
Gisteravond buitenom naar de wc-wasgelegenheid gelopen. Dan kom je eerst door de “gemeenschaps”-ruimte (wat een woord). Onverwacht ontmoette ik daar de twee aangekondigde Nederlanders. Onder het genot van een pilsje en een Fries droogworstje vertelden ze, dat één ’n boot had gekocht en de ander mee moest, vanwege zijn groot rijbewijs. Wat gepraat over dit en dat, mijn reis, de koeien van een van beide, het Fries als taal en de Limburgse taal als ” dialect”. In Leeuwarden schijnt men, net als in Utrecht, kanalen te hebben, waar men met deze boot mooi doorheen zou kunnen toeren. Ik wees hun er op, dat in de 5 toiletten alleen wc-papier hing in de middelste, juist voor het geval iemand cascas moest doen. Waarop een van beide in het Fries iets zei in de trant van “sjiete doe me mar thus”, hetgeen ik vertaalde als: hadden we de schuit maar thuis. Dus weer te laat in bed.
Een half uur voordat mijn wekker afliep: klop op de deur. De huisbaas. Of hij het peper- en zoutstel kon meenemen, dat hij gisteren, samen met mijn avondeten, op mijn kamer had gezet. Ja, dat kon wel, maar mooi dat daardoor mijn nacht nog eens een half uur werd verkort. O.k. Dan maar opstaan en douchen. Zijn dat van die verdomde drukknoppen, die je God weet hoe vaak moet indrukken voordat je warm water krijgt en intussen sta je wat te blauwbekken in die onverwarmde N-Europese ruimte, om je uiteindelijk te mogen zalig prijzen met een piezeletig sproeiertje. Nou ja, als we de essentiële plekken al eens een beurt geven, dan kan de rest van het corpus het wel even lijden.
De Limbo zwaait de Friezen uit. Foto’s.
Aan het ontbijt bleken mijn gastvrouw en -heer meer meeëters te hebben dan ik dacht. Zwijgend zaten een man en vrouw aan tafel, ongeveer even jong als ik en een nog iets jongere man. Om de stilte te doorbreken vraag ik waarom ze hier zijn. Voor een sporttoernooi, zegt de oudste. Wat voor sport? Boksen! Oh, interessant, zeg ik, dat heb ik als student ook nog een paar jaar gedaan. Erg leuk, supervermoeiend, maar nog de enige echte mannensport. Ja, zei hij, de meesten stoppen na een poos. Maar ja, dacht ik, je kunt toch niet alles worden? Als ik me als bokser had moeten vestigen in Mechelen, had ik mijn kroost nog geen korst droog brood kunnen bieden. De wat jongere oudere er naast kwam ook voor een sportevenement: motorsport. Vervolgens ontwikkelde zich een levendig gesprek, waarvan ik alleen het woord Harley verstond. Voor de rest vroeg ik me af waar zij zo goed Chinees hadden geleerd. In ieder geval had ik het gesprek op gang gebracht, al stond ik er vervolgens finaal buiten.
Om 9 uur op weg. Weer prachtig weer, slechts 23 à 25 km., afhankelijk van welke route ik zou nemen, dus ’n makkie. Ik heb een landkaart gekocht, heb een Garmin gps, heb een routeplanner op mijn handy en ik bekijk ’s avonds de route op mijn i-pad op de app ‘kaarten’. Dus verdwalen is vrij moeilijk. Verder staan er veel borden. Weer rustige, verharde en voornamelijk onverharde wegen. Koffiepauze in Rodekro in een snackbar. Een wat verlegen jongeman in camping suit (trainingspak) stond voor de zaak en informeerde naar mijn reis. Nog voor ik mijn koffie had wist de baas het dus ook al. Mijn tweede koffie kreeg ik van de baas, uit sympathie, gratis. Mooi 1 E gespaard. Foto.
Een paar km. verder, op weer een picnikplaats langs de haervej, de heerweg, verdween mijn lunchpakket in de bodemloze put van mijn maag. En al veel te vroeg, om 3 uur, was ik in herberg Bruhngaard in Ostrum Logum. Ik gaf de bazin een hand en feliciteerde haar met haar gouden huwelijksdag overmorgen (50 j!). Gehoord van de herbergier vanochtend. Ha, dat was een goede binnenkomer.
Een hele zolderverdieping met 4 kamers en 8 bedden voor mij alleen. Ook hier weer wc en douche buiten. Keukentje met koffieapparaat en zelfs koffie, ook op de zolderverdieping, alleen, voor water moet ik dan weer naar beneden. En melk of suiker is er ook niet. De Luthersen leren je wel zuinigheid. Die hypocriete, zuidelijk katholieken moeten niet denken dat het leven alleen maar bestaat uit eten en drinken. Eten doe je, om niet dood te gaan. het hoeft niet lekker te zijn en zeker niet veel, laat staan gezellig.’S lands wijs,’s lands eer.
Nu eerst onderdak zoeken voor morgenavond, voor ik wat anders doe.
Het is alweer 17.59 u. Ik zit hier boven op mijn kamer en kijk uit over de tuin, waar Tosca na een paar uur rusten, nu net haar voerbak heeft leeg gegeten. Ze mag vannacht in een stal. Ik heb maar weer een douche genomen, mijn tweede vandaag, hoewel dat niet echt nodig was. Op mijn verzoek doet mijn hospita voor mij de was. Dan moeten deze kleren toch uit en kan ik me meteen effen schrobben. Ik heb dan praktisch niks meer om áán te doen, behalve een setje reserveondergoed en een extra shirtje en een plastic regenbroek. Op mijn vraag waar ik hier ergens kan eten was het antwoord: 5 km. verderop, of bij ons: Bratkartoffeln mit Wurst, 7 E. Einverstanden. Dus heb ik de rest van de dag niets anders te doen dan wat i-patten, tv kijken of mijn blog bijwerken. Zo’n soort Anne Frank op de achterkamer in A’dam. De tv maar aangezet. Na lang zeppen een Duitse zender gevonden. Een satirische omroeper constateert, dat in Dresden, op de internationale! bijeenkomst van nationalisten!, de buitenlander Wilders samenwerkt met andere buitenlanders, om buitenlanders buiten te houden.
Na ampel ge-ipad besloot ik voor morgenavond geen onderdak te bespreken. Er is op niet te grote dagwandelafstand een camping in Haderslev. In deze periode is daar altijd plaats en zo niet, dan sturen ze maar iemand weg. Ik kreeg een leuk sms-je van iemand, dat hij in zijn marinetijd een Deens vriendinnetje had hier in de buurt. Als er nog dergelijke meldingen binnenkomen, kan ik misschien een reunie organiseren.
Het belooft 21 gr. te worden, voor hier een absolute topper dit seizoen, dus op de bonnefooi naar die camping morgen. Lekker goedkoop. En dat is wel belangrijk. Veel kleine beetjes maken een jaar duur. Niet dat ik aaan het eind van het jaar Sonja aanzie voor Twiggy. Ik weet wel, geld maakt niet gelukkig, maar pecunia non olet. Zoek dat maar eens op!
Een stem onderaan de trap. Ha, een beetje gezelligheid? Mijn eten wordt onder aan de trap gepresenteerd. Wat je gezellig noemt. Moet ik het daarmee doen? Gelukkig heb ik nog een paar droge sneetjes over en honger maakt rauwe bonen zoet. Morgen compenseer ik de karige maaltijd wel weer ergens. Weultereusten