Zaterdag 18 april 2015 Kliplev 21 km

Marienkirche in Flensburg

 Leuke kleine straatjes in Flensburg

 Waarom hangen die schoenen boven de straat. Noord Duitse humor?

 Flensburg haven

 Strand ten noorden van Flensburg op zaterdagochtend

 Geen kip op het strand?

 Denemarken nadert

 Van Duitsland naar Denemarken. Weer een kras op mijn kerfstok. A la Bonheur!

 Deens landschap net over de grens

Open schuilafdak, goed voor middagpauze en tukkie

Op deze Gejla-brug zijn ze erg trots

Geile brug? Zo bederven ze pelgrims

Mijn herberg wordt vernoemd. Ik zit op de goede weg. Nog 1 uur

Verdwalen doe je zo niet. Weinig verkeer gelukkig

Reeënpoot? Zo regelt Tosca zelf haar kalkinname

Oprijlaan naar de herberg

Wordt dit mijn warme nestje? Verwarming is er niet.

Vandaag is een relatief rustige dag: 21 km. Onbewolkt, niet te veel wind, dus dat belooft wat. There’s music in the air. Inderdaad speelden de hele dag een paar melodieën door mijn hoofd. De gedachte dat ik nog twee weken in eenzaamheid leef, voordat companie komt (Rudie komt filmen), is niet echt opwekkend. Maar de eenzaamheid werd enigszins doorbroken door een telefoontje van een vriend en een aardig sms-je. Twee keer werd ik blij gemaakt met een dode mus: een sms dat ik op het Deense net zat en een dito sms van KPN. Leuk hoor.
Flensburg was mooi in de harde ochtendzon. Ik liep langs het haventje, de baai met strand, (foto’s) en enige kilometers verder naar de Deense grens. Uiteraard moest dat gefilmd worden. Euro’s gewisseld tegen Deense kronen, koers 1 E: 8 Nkr. Geen grenscommies gezien. Goed zo, Tosca. Doet me denken aan dat grensmopje van vroeger: een Duitser/Deen (oppassen dat ik niet discrimineer) komt aan de grens met een varken aan een touw (is al lang geleden dus). Vraagt de douanier: hebt u iets aan te geven? Antwoordt het varken: ja, een Duitser/Deen!
Hele stukken liep ik over de weg, zonder fietspad. Maar er was weinig verkeer en Tosca kon redelijk veel los. Dat leverde haar weer een poot op, waarschijnlijk van een ree, zie foto, en na 20 min. wandelen was de hele ree verslonden. Dat is andere koek, dan je te buiten gaan aan een minuscuul lacerta vivipara-tje: levendbarende hagedis. Amfibieën en reptielen is vroeger een poos mijn hobby geweest. Als student had ik geen plaats voor Schotse Hooglanders en schapen en “deed” ik het dus maar met dat kleine gespuis.
Maar ook mooie stukken door het bos, vanochtend door heuvelend landschap, vanmiddag zo plat als een dubbeltje van vroeger.
In een schuilhut langs de Haerweg, in Dld. Ossenweg genoemd, at ik het bij mijn ontbijt verzamelde lunchpakket op, ging languit in de zon liggen op een bank en viel, Tosca’s voorbeeld volgend, in slaap, tot luid geblaf van Tosca me attendeerde op iemands komst: een man, voor in de 20, ging zwijgend tegenover me zitten. Ik vraag: sprechst Du Deutsch, English, Deuns? Ik grap altijd, vooral tegen dochter Marieke, die in Noorwegen woont, dat Scandinavische talen net zijn als Nederlands, maar dan met allemaal eu-klanken. Een onsamenhangend verhaal over dat hij al jaren op de straat woont, soms slaapt in een tent. Waar is die tent dan? , want hij had niks bij zich. Heb je geen vak geleerd? Leider nicht, zei hij in het Duits, met een heel zwaar, niet Duits accent. Waar krijg je dan geld? Van mijn ouders, die in Dld. nog tot mijn 25ste kindergeld voor mij ontvangen. En na je 25ste dan? Tja, ik zie wel. In de winter buiten slapen vindt hij cool, net zoals een eskimo, zei hij. Hij zag niet ondervoed uit en had een aardige kop. Zet me aan het denken: gestoord? Hier zit geen enkele lijn in, leeft van dag tot dag. Of ben ik gestoord? Waarschijnlijk wel, maar ik heb mijn leven wel nog redelijk in de hand, denk ik dan, en hij is overgeleverd aan de grillen van het toeval, zoals vele anderen in de wereld. Lang leve Mama Alice!
En zo kwam ik dan om 16.30 u. aan bij bed&breakfast Lindely, een oud huis/ gewezen boerderijtje midden in het veld met een oprijlaan van minstens 200 m. De oude heer ontving mij en Tosca en voor 15 E mag ik overnachten in een slaapkamer met 8 bedden, allemaal voor mij. De oude baas verwacht nog twee Nederlanders met een auto, maar die hebben een andere kamer. Ben benieuwd. Zou ik nu nog met zijn fiets naar het dorp Kliplev gaan, of gewoon “thuis” mijn route door Denemarken verder uitwerken op de i-pad ? Het uitgaansleven op zaterdagavond in de ene straat ongeveer die Kliplev rijk is, zal wel niet zo onstuimig zijn. Ik denk dat ik maar hier blijf. Tegen extra betaling kan ik met gastheer en -vrouw meeëten en dat kost evenveel als me een pizza laten bezorgen vanuit het dorp.
Bon, c’est ca.