Gisteravond liep ik in het donker 4 km terug van Salamanca naar mijn sobere herberg in Aldeatejada. Voor het slapen gaan Leon aan een andere paal gebonden. Hij had veel vers gras. Maar hopen dat hij daar geen koliek van krijgt, waar een paard aan dood kan gaan, of dat hij er van hoefbevangen wordt. Vanmorgen om een uur of 5 werd ik even wakker, op de grond in mijn povere, koude herberg en hoorde het gutsje (gieten) van de regen. Arm paard, dacht ik. Ik suste mijn geweten een beetje met de gedachte, dat hier alle paarden, koeien, ezels en waakhonden ook in de regen liggen. Maar die hoeven niet te werken, zoals Leon. Maar ook de zoogkoeien met kalf en schapen met lam moeten dat weerstaan. Dan moet Leon toch ook er tegen kunnen. Zorgen dus. En de kale plekken in Leons vacht t.g.v. het paktuig. Als dat maar niet wond wordt. Ik heb het paktuig al een paar keer versteld, maar dat haalt niet veel uit. Zorgen. In de regen een nat paard opgezadeld en maar ju. Ik geloof dat Leon blij was dat hij na een dag gevangenis aan een paal weer lopen mocht.
Afgesproken met Paulina en Roberto (Spaans) op de Plaza Mayor van Salamanca, een van de mooiste en meest bekende pleinen in Spanje. We zouden daar filmen. Ho maar! Politie. Weg wezen, geen paard op het plein, daar is de uitgang van het plein, wezen de wouten me. Nog voorbij het plein kwam alweer een agente op me af gerend. De eerste Spaanse die op me af kwam gerend. Ja, ik weet het al. Yo salgo (ik smeer ‘m al). Gewoon door de drukke winkelstraten gewandeld alsof ik Sinterklaas was, samen met de intussen gearriveerde Paulina en Robertino. Toch nog een paar filmopnames gemaakt in Salamanca, o.a. van het zijportaal van de kathedraal.
Een wat druilerige dag, niet te koud, door een boomloos, glooiend, saai akkerlandschap. In Aldeaseca de Armuña een barretje ingedoken. Oladeladio. Wild west. Iedereen daar had een paard, als je ze moest geloven. Tosca wilde de kanarie opeten, maar ze waren bang dat de hele petik (zaak) onder de veren kwam te liggen, dus werden er preventieve maatregelen genomen. Buiten stond Leon aan een regenpijp gebonden in de drup van het dak. Uit compassie kreeg hij een zak oud brood. De bazin zei dat ze uit Brussel kwam, net als Karel de Ve, geloof ik. Nou ja, was weer een leuke middagpauze voor één euro nog wat per persoon.
Aangekomen in de herberg van Calzada direct Leon voorlopig vastgebonden op een stuk gras. Me eindelijk eens gedoucht, geschoren, kleren gewassen, alle apparatuur opgeladen. Wil ik daarna Leon verplaatsen. ‘M gesmeerd. Wat nu? Mijn doorweekte schoenen waren net een beetje aan het drogen, moest ik ze weer nat maken. Alli (daarzo) zegt een oude (dus nog ouder dan ik) Spanjool. Stond Leon iets verderop, los van zijn touw, wat schaapachtig te lachen in een wei, zonder sporen van braak of geweld, aan de lijn waarmee ik hem had vastgebonden. Dacht je dat ik nog eens een nacht voor paal ging staan, zal Leonke hebben gedacht. Ik vraag in mijn beste Spaans aan de Spanjaard: hebt u dat gedaan? Akakadabra. Is die wei dan van u? Ik begreep alleen encerrada: afgesloten. Bueno, ke’el, muy bueno, goed volk hier, schouderklopje, een prentje van de juffrouw voor in het schrift en na deze uitgebreide communicatie gingen we weer tevreden uit elkaar.
Vandaag alweer naar Salamanca gelopen, Romaanse brug
Paard met 2 pelgrims in het eindeloze akkerland ten noorden van Salamanca
‘Savonds namen we de Spanjaard die zich in onze herberg ook onder onze hoede had gesteld, mee uit eten in de plaatselijke bar en dat was het wel zo ongeveer voor vandaag.
Harrie, wel goed eten hè. Je ziet wat magertjes. X marie
Balen van het slechte weer, Har. Ik heb net op buienradar gekeken bij Salamanca en dat geeft voor donderdag en vrijdag droog weer aan. Geeft de burger moed, nietwaar! Ons hele gezin (t/m Australië) leeft met je mee. Veel lieve groeten.
Harrie misschien een tip voor je ,als je op de kale plekken van Leo maizina doet werkt helend ,en verzachtend hoop dat je het daar ergens kunt bemachtigen succes ermee .
Gr en hou je taai Harrie,Marlies.
Hoi Harrie,
Hoop toch dat je wat hebt kunnen genieten van het mooie pittoreske Salamanca, ondanks de oploop v hippofobe politie op de place de Maior!
Nu weer verder, jammer van de regen, maar ja ook dat is onvermijdelijk als je zolang onderweg bent. Regen dagen en tegenslagen en halve dag later weer opluchting en een warme douche.
Zijn Rob en Plien nu weer weg? Nu weer alleen verder, zorg goed voor jezelf !
Groetjes en sterkte , hou het hoofd koel .
Paul &anne
Als moeder van Pauline ben ik reuze blij dat alles goed is gegaan , een ervaring rijker die je weer een andere kijk op het leven geeft. En er zijn heel wat kijken , je kunt er eigenlijk nooit genoeg van hebben.
Tempus fugit, voor hen is het alweer voorbij en ze komen vrijdag naar huis. En jij Harrie, wat
moet er nu van jou als achterblijver worden? Zet de schouders eronder en ga met frisse moed verder. Heel veel succes, ik vind het reuze dapper en wens Pauline en Rob behouden thuiskomst.
Hola (deladio) Harrie Leon en Tosca
Wij zijn weer thuis na pakweg 14 uur reizen ( treinen vliegen treinen etc). Zo ben je gezellig samen aan het wandelen in Espagne en voordat je het weet ben je weer in Vijlen. De dagen zijn omgevlogen, echt super om zo te reizen. We vinden het wel jammer dat we niet nog verder met je lopen konden
Geen auto ,bus , trein of fiets, niet weten waar je terecht komt …warm of koud het volgende dorp is wat je aan geng houdt.
En thuis tja daar is alles bij de hand, best handig een ijskast een bed toilet en een douche zo constant binnen handbereik trouwens 😉 . Maar afgezien van dat is dat weinig spannend of avontuurlijk toch. En daarbij was dat gedeeltelijk na een wandeling ook altijd wel voor handen.
Dus voor alle wandelaars onder het lezend publiek , kom uit de veren klim in de telefoon en trek de stoute wandelschoenen aan. Van mij uit een echte aanrader en een ervaring die zolang Harrie onderweg is voor het oprapen ligt.
Harrie we lopen mee in gedachte, en springen misschien nog wel een keer in.
Hasta luego groetjes Rob (en Plien maar die is ffkes naar een feestje)
Helaas moet ik jullie steun en gezelligheid weer missen, maar er is nog gelegenheid genoeg voor herhaling. Ik zie dat ze in Spanje inderdaad al mijn kreet ola- deladio beginnen over te nemen. Ben ik hier toch niet voor niks geweest. Gr.